مصاحبه با آقای ایوب کردرستمی در حاشیه سمینار پاریس

بهزاد علیشاهی: آقای ایوب کرد رستمی شما تو جلسه امروز که در واقع در حمایت از خانواده های کسانی که می خواهند فرزندانشان را ببینند جلو قرارگاه مجاهدین شرکت کردید می شه بگوئید چرا و به چه انگیزه ای تو این جلسه شرکت کردید؟ ایوب کرد رستمی: بنام خدا انگیزه من در این جلسه بخاطر یک سری از بچه هائی هست که در مدت هفت سال هشت سال در حال حاضر در زندانهای کمپ اشرف زندگی می کنند و اونجا به مرور زمان شخصیت انسانی خودشون را دارند از دست می دهند و بخاطر این مسئله بچه ها امروز جمع شدند خودم از کانادا آمدم با وضعیت مریضی که دارم اومدم پیامهائی که اینجا بچه ها دارند و تلاشهائی که می کنند برای آزادی بچه های تو کمپ اشرف بتوانند و شرایطی که تو کمپ دارند وهر روز دارند زندگی شون را از دست می دن تلاش کنیم اونا مثل بقیه بچه های دیگر آزاد بشوند و بروند توی کشورهای آزاد هر جا که دلشون خواست راحت زندگی کنند فقط به لحاظ انسانی و هیچ مشکلی هم نداریم هر کجا که می خواهند بپیوندنداز عراق خارج بشوند تصمیم نهائی را خودشون می گیرند که کجا بروند زندگی بکنند و با کی باشند. بهزاد علیشاهی: آقای رستمی شما وضعیت بچه ها را با توجه به اینکه خودتون هم قبلا قرارگاه اشرف بودید آیا اون وضعیت را حس می کنید که اونها چرا تا الان اقدام نکردند برای جدا شدن چه شرایطی بر اونها حاکم است با وجود اینکه خانواده هاشون دم درب هستند هنوز یک تعدادی اون تو مونده اند. ایوب کرد رستمی: الان شرایط عراق واقعا شرایط پیچیده ای است اونا اصلا امکانات دسترسی به بیرون و دسترسی به تلویزیون رادیو هیچی ندارند و اونجا در حالت زندان در زندان آقای رجوی بسر می برند و یک زندانی که هیچ رابطه ای با بیرون نداره اصلا نمی دونند اینها بیست سال است از جامعه کشورهای بیرون اصلا فاصله دارند و هیچ اطلاعی ندارند که جامعه بیرون اصلا می توانند زندگی کنند راحت می توانند بروند هر جا که دلشون خواست زندگی عادی شون را بگذرانند اونا واقعا در زندانند بخاطر اینه که ما امروز جمع شدیم بتوانیم به لحاظ بین المللی فشار بگذاریم که اینها بتوانند اونجا تصمیم بگیرند حتی از عراق بیایند بیرون از اون کمپ بیایند برونند حتی تو شهرهای عراق زندگی کنند خودشون تصمیم بگیرند ولی در حال حاضر چون تو اون کمپ هستند تشکیلات براشون فشار می گذارد که آقا حرفها که ما می گوئیم شما بگوئید چیزهائی که ما می گوئیم شما گوش کنید تلویزیونها که ما می گذاریم شما نگاه کنید اینها واقعا زیر نظر یک تشکیلات دیکتاتوری استالینی دارند زندگی می کنند هیچ. بهزاد علیشاهی: آقای رستمی ببخشید وسط صحبتتون الان گویا درخواست مطالباتی که شما دارید با درخواست خانواده هائی که اونجان کاملا متفاوته اونا یک چیزی خیلی پائین تری را می خوان اونا الان درخواستشون این است که فقط با فرزندانشان ملاقات بکنند بدون واسطه بدون حضور یک فرد یا یک نگهبانی از طرف سازمان ولی شما می گوئید که از کمپ خارج بشوند، آیا اون ملاقات همون هم در واقع سازمان مانعش شده فکر می کنیداون ملاقات فکر می کنید کمک بکند به انتخاب اینها. ایوب کرد رستمی: دقیقا اینها همون لحظه ای که با خانواده هاشون ملاقات بکنند با بیرون برادر رفیق دوست زن بچه همین لحظه که بفهمند می شود بیرون می شه زندگی کرد جامعه بیست سال پیش نیست همین لحظه که بفهمند می توانند راه بروند می توانند حرف بزنند می توانند تصمیم بگیرند می آیند بیرون و می روند و تشکیلات سازمان هم این را دقیقا می دونه چرا نمی گذارد مردم بروند اونجا زن و بچه شون را ببینند دلیلش اینه که اینها نمی خواهند با بیرون ارتباط داشته باشند همین لحظه که اینها ارتباط داشته باشند اینها از تشکیلات می آیند بیرون می روند دنبال کار و زندگی شون برای این است که اونجا چندین نگهبان گذاشتند فشارهای شدید می گذارد که آقا شما با مردم حرف نزنید. بهزاد علیشاهی: در این راستا یعنی در راستای کمک به این خانواده ها و شکستن این سدی که می گوئید شما سازمان نمی گذارد ببینند حتی با دنیای خارج رابطه برقرار کنند جدا شده ها و دوستانی که در خارج هستند مثل شما و بقیه بغیر از این جلسات دیگر چه کارهائی چه اقداماتی به نظرتون راه ساز و چاره ساز است. ایوب کرد رستمی: اولا باید به سازمان ملل فشار گذاشت به سفارت عراق فشار گذاشت به نماینده های پارلمانهای آمریکا کانادا فرانسه هر کشوری که به لحاظ قانونی با اونجا در تماس است می تواند کاری بکند به اونها باید فشار گذاشت نماینده باید فرستاد شرایط و وضعیت فعلی را بگذارند اونها خودشون تصمیم که نمی گیرند باشند اونجا آقاجان اگر اینها واقعا راست می گویندد که اینها نیروی ایدئولوژیک و نیروی انقلابی مجاهدین هستند آقا جان شما دو روز بگذار مرخصی بده اینها بروند تو خود شهرهای عراق راحت قدم بزنند اگر خواستند برگردند برگردند ولی من مطمئن هستم که هر کدام از این افراد پاشون را از درب کمپ بیاید بیرون دیگه برنمی گردند تمام نیروهاشون همین هستند خارج کشور که پاشون باز می شود. هیچکس دیگه نمی خواد برگرده تو تشکیلات استالینی، نمی خواهد اونجا زندگیشو هدر بدهد، فقط ما که اینجا جمع شدیم می خواهیم فشار بگذاریم به لحاظ بین المللی کشورهای فرانسه، آمریکا کانادا کشورهای حقوق بشری اینها بتوانند آقا زن و بچه شون را ببینند پدرشون را ببینند مادرشون را ببینند بتوانند بیایند بیرون اگر خواستند برگردند دوباره برگردند. بهزاد علیشاهی: ممنون و با آرزوی کسب خواسته هاتون قربان شما ایوب کرد رستمی: خواهش می کنم