“Anëtarët e Kultit nuk qeshin kurrë. Ata nuk kanë humor. Humori është një gjë njerëzore. Ata nuk kanë ndonjë aftësi krijuese natyrore për të qenë qesharak”. Lauren Pritchard
Citati duket aq i njohur për ata që ishin të përfshirë në Organizatën e Muxhahedinëve e-Khalq (MEK / PMOI / Kult i Rajavit). Disa ditë më parë, një ish anëtar i grupit i tha BBC Persian se “qeshja ishte e ndaluar në MEK”.
Unë kam qenë në MEK për 12 vjet dhe i kam zili mijëra herë burgjet e Irakut.
Raporti i BBC me titull “Burgu brenda Burgt” u botua në 20 Shtator. Gazetari i BBC Jiar Gol investigoi fatin e ushtarëve iranianë të cilët u morën si POW nga forcat Irakiene dhe më pas u rekrutuan nga MEK. Ai intervistoi dy dezertorë që u larguan nga MEK pas vitesh burgosje në burgjet Irakiane dhe më pas në kampet e MEK.
Edward Tromado ishte një nga të intervistuarit. Ai, si çdo ushtar i ushtrisë, u mor si i burgosur në luftë në ditët e para të luftës Iran-Irak. Edward kaloi 9 vjet në burgjet Irakiane, sipas BBC. Ai u rekrutua nga MEK në 1989 dhe pak më vonë, ai kuptoi kushtet e çuditshme brenda grupit. “Unë isha në MEK për 12 vjet dhe i kisha zili mijëra herë burgjet e Irakut,” i thotë ai Jiar Gol.
Pse ai e kishte zili jetën e dhunshme dhe të mangët të kampeve të të burgosurve të luftës në Irak?
Përgjigja e tij është shokuese: “Në burgun e Irakut, ne kaluam të gjitha presionet, kufizimet dhe dhunën me shaka dhe të qeshura, por në MEK, e qeshura ishte plotësisht e ndaluar, nuk na lejohej kurrë të qeshnim. Nëse dy njerëz do të flisnin me njëri-tjetrin, atyre do t’u thuhej; “ju keni Mahfel”. (Mahfel është një fjalë persiane që i referohet një grupi njerëzish që mblidhen së bashku).
Drejtuesit e kulteve bëjnë përpjekje për të manipuluar mendjet e pasuesve të tyre; ata përpiqen të formojnë mendjet e anëtarëve si robotë me Inteligjencë Artificiale. Sidoqoftë, shumica e qenieve njerëzore i rezistojnë instinktivisht detyrimit, kështu që përpjekjet e udhëheqësve rezultojnë të kundërta, siç e përjetuan shtetet komuniste në Bashkimin Sovjetik dhe Bllokun Lindor.
Nën sundimin e komunizmit, njerëzit e tregonin protestën e tyre duke bërë shaka dhe karikatura për problemet e tyre politike dhe sociale. Ishte një lloj letërsie nëntokësore për qytetarët e këtyre vendeve që ishin privuar nga liria e shprehjes. Në MEK, kjo literaturë nëntokësore quhet Mahfel.
Në një diktaturë, shakaja dhe e qeshura është një media në duart e njerëzve në të gjithë shoqërinë. Në të vërtetë, diktatura kthehet në një makinë që prodhon komedi; teoritë e tyre ekonomike dhe sistemi i tyre shtypës shkaktojnë vazhdimisht një situatë qesharake.
Në mungesë të lirisë së fjalës dhe gazetarisë dhe medias së paanshme, shakatë pasqyrojnë reagimin real të shoqërisë ndaj sistemit. Shakatë klandestine ose Mahfels – në MEK – jo vetëm që i ndihmojnë anëtarët e kultit të mbajnë marrëdhëniet e tyre shoqërore në strukturën e mbyllur ideologjike të kultit, por gjithashtu të ruajnë lumturinë në komunitetin e kultit dhe në fund të fundit parandalon që anëtarëve t’u lahet truri nga sistemi.
Udhëheqësit e Muxhahedinëve e- Khalq duhet të ndalojnë gjithçka që shkakton të qeshura midis anëtarëve në mënyrë që t’i mbajnë ata në strukturën e kultit. Këta individë të manipuluar nga mendja, me krijimtari të shkatërruar thjesht i binden fuqisë absolute të Massoud dhe Marjam Rajavi. Nën sundimin e udhëheqësve ata mund të mohojnë çdo ndjenjë dhe emocion njerëzor në veten e tyre të brendshme. Ata madje mund të paraqiten para kamerave të kanalit televiziv MEK për të mohuar dashurinë e tyre për familjen e tyre, por ajo që po ndodh me të vërtetë në lëvizjet e fshehta të marrëdhënieve njerëzore në grup (dmth. Në Mahfels) është më e rëndësishme. Mendja e një qenie njerëzore është vendi më i lirë në të gjithë botën.