عملیات به اصطلاح فروغ جاویدان ناشی از توهم ذهنی رهبر عقیدتی مجاهدین بود. مسعود رجوی هرگز مسئولیت شکست خفت بار نیروهای خود را در عملیات فروغ نپذیرفت.
اتخاذ استراتژی جنگ مسلحانه در اشکال متعدد آن از سوی سردمداران فرقه ی تروریستی مجاهدین برای سرنگونی نظام سیاسی ایران تاکنون راه به جایی نبرده است. سالها حمایت تام و تمام رژیم منفور و مستبد صدام از مجاهدین نیز کاری از پیش نبرد. حال به جای عبرت و پند از تاریخ سردمداران مجاهدین به شکلی حماقت آمیز در تلاش همه جانبه برای جلب حمایت سیاستمداران نظام سرمایه داری جهانی به خصوص نئومحافظه کاران و عناصر میلیتاریست امریکایی هستند.
هنوز مسعود رجوی در عالم خیال بسر میبرد او باور نکرده است که شرایط و فضای بین المللی و منطقه ای کاملا تغییر کرده است و معادلات جهانی در دنیای امروز بستر مناسبی برای تحقق توهم ذهنی و چپ روی کودکانه ی رهبری مجاهدین نیست.
ایکاش رهبران مجاهدین با الگو قرار دادن برخی از شخصیت های ستیزه جوی دنیای معاصر از آنان درس می گرفتند. ارنستو اوتونه و سرجیورمونیوز از اعضای کمیته مرکزی حزب کمونیست شیلی در دوران آلنده که به ورطه ی چپ روی کودکانه افتادند هم اکنون در کتاب خود (1)می نویسند:” ما از اعتراف به اشتباه خود باکی نداریم… ما علنا می خواهیم از خطاهای خود پند بگیریم… ما به این نتیجه رسیدیم راهی که در گذشته ما رفتیم افسانه خطرناکی ست که بر تروریسم راه می گشاید…”
اما مسعود رجوی و سایر سردمداران فرقه ی مجاهدین حتی از درک قانونمندیهای دگردیسی دنیای مدرن و عصر تحولات دموکراتیک عاجز و ناتوان هستند. جاسوسی و مزدوری برای عناصر میلیتاریست دولت های بیگانه و همسو شدن با چندش آورترین ژنرال ها و سیاستمداران نئو محافظه کار، ضد ایرانی و جنگ طلب امریکایی چون جان بولتون و یا ژنرال آنتونی زینی حکایت تلخ و درخوری از سرسپردگی حماقت آمیز رهبری مجاهدین است که جز گمراهی تازه ای نیست.
رهبران مجاهدین بایستی آنقدر با واقعیت مواجه شوند که سرانجام بفهمند باید خرافات و توهم سرنگونی نظام سیاسی ایران از طریق خشونت افسار گسیخته را از ذهن خویش پاک کنند و گرنه شرایطی جز وضعیت تاسف انگیزی که هم اکنون در آن بسر میبرند برای آنان متصور نیست.
ایزولاسیون کامل در اسارتگاه اشرف، در حاشیه ماندن مجاهدین در معادلات جهانی و به هیچ نگرفتن آنها در بده و بستان های سیاسی دنیای امروز، یک واقعیت آشکار است.
مجاهین در فروغ جاویدان طعم تلخ شکست را به خوبی چشیدند حال اگر سعی کنند در عصر تحولات دموکراتیک و زمانه ای که از آن به” عقلانیت انتقادی و دیالوگ سازنده” یاد می شود به بازتولید خط مشی ستیزه جویی و عملیات فروغ جاویدان در اشکال و هیئت دیگری بپردازند برای همیشه گور خود را خواهند کند.
ارابه ی تکامل به شتاب در راه خویش است اگر مجاهدین تن به واقعیت و پرهیز از خشونت ندهند و همچنان به توهمات رهبر عقیدتی مجاهدین دل ببندند در فردای تاریخ جز به بدنامی از آنان یاد نخواهد شد.
آرش رضایی