نامه پریا ربیعی به عمه اش پروانه ربیعی در کمپ آلبانی مجاهدین خلق

سلام عمه جان ، از راه دور شما را می بوسم. امیدوارم حالت خوب باشد.

عمه جان از کودکی تا الان که بزرگ شده ام، منتظر آمدنت بوده ام و هستم.

عمه جان می خواستم بگویم، مادربزرگ یعنی مادر شما، دیگر پیر و ناتوان شده و من تا آنجایی که بتوانم به او رسیدگی می کنم. به خاطر این که زحمات زیادی برای ما کشیده است اما خب می دانی، او دلتنگ شماست. بی تاب دخترش است. مدام نگران است.

اما متاسفانه هیچ راه ارتباطی با شما ندارد. خود شما هم که تماسی نمیگیری. عمه جان واقعاً چرا تماس نمی گیری؟!مادر بزرگ بی تاب شنیدن صدای شماست.

لطفا خودتان را از این وضعیت خلاص کنید. این که حتی نمی توانید با مادرتان و با خانواده تان به راحتی تماس داشته باشید، خیلی عذاب آور است. هم برای شما و هم برای ما.عمه جان مادر بزرگ در نبود شما بیمار شده. لطفا خودت را نجات بده تا همگی ما دلشاد شویم.

دوست دار شما – پریا