با نزدیک شدن پایان سال میلادی 2011 و اتمام ضرب الاجل تعیین شده از جانب دولت عراق مبنی بر اینکه سازمان مجاهدین خلق می بایست مقر فرقه ای خود در پادگان عراق جدید (سابقا اشرف) را ترک کرده و آنرا به مقامات عراقی تحویل دهد، فوجی از خانواده های دردمند و رنج کشیده که نگران حال عزیزان خود هستند به سمت پادگان اشرف بسیج شده اند.
شمار این خانواده ها که از تمامی کشورهای دنیا از کانادا گرفته تا ایران حرکت کرده اند روز بروز بیشتر میشود. تاکنون صدها تن از این خانواده ها توانسته اند، علیرغم شرایط نامناسب جوی و حتی ناامنی در استان دیالی عراق و فقدان امکانات جابجائی و استقراری، خودشان را به شهرک آزادی در مجاورت پادگان اشرف برسانند و در آنجا مستقر گردند. آنان میخواهند شاهد برآورده شدن آرزوی خود و آزادی و رهائی عزیزان اسیرشان باشند.
این خانواده ها که سالیان سال است از بستگان خود بی اطلاع هستند امیدوار شده اند تا در خلال تحولات اخیر بتوانند ردی و نشانی از عزیز خود بدست آورند و شاید گم شده خود را بار دیگر در آغوش بگیرند. آنان هر شرایط سختی را به جان خریده اند تا شاهد رهائی عزیز خود باشند. این خانواده ها بار دیگر قدرت مهر و عاطفه خانوادگی را در برابر ترفندهای فرقه ای به نمایش گذاشته اند. همانطور که در جریان هستید در چندین نوبت افرادی که اخیرا توانسته اند از پادگان فرقه ای اشرف با پذیرش خطرات مربوطه فرار کنند اذعان داشته اند که حضور خانواده ها و خصوصا بستگان خودشان و شنیدن صدای آنان از بلندگوها انگیزه فرار را در آنها بوجود آورده است. اطلاع از همین امر باعث شد تا خانواده های بیشتری امیدوار گردند که حضور آنان در برابر پادگان فرقه ای اشرف میتواند به رهائی عزیزشان کمک نماید و با این انگیزه از گوشه و کنار ایران و جهان حرکت کرده اند. لازم به ذکر است که از نظر ما هیچکس بیشتر و بالاتر از خانواده های قربانیان اسیر فرقه رجوی در پادگان اشرف نمیخواهد و نمیتواند به آنان کمک کند و عالی ترین مصالح آنان را در نظر داشته باشد. نماینده واقعی این افراد همانا پدر و مادر و بستگانشان هستند که با قبول مشقات بسیار به یاری آنان آمده اند. تمامی طرف های قضیه، چه دولت عراق، چه دولت آمریکا، چه اتحادیه اروپا و چه ارگان های بین المللی لازم است این واقعیت را قبول کنند که خانواده ها بخش جدی این قضیه هستند و خواست آنان قطعا باید به حساب آورده شود. نزدیک به دوسال است که خانواده های این قربانیان با تحمل سختی های بسیار در برابر دروازه پادگان اشرف به تحصن نشسته اند و تنها خواسته آنان دیدار با عزیزانشان است و در هر تحول احتمالی این خواسته باید به رسمیت شناخته شده و محقق گردد. اخبار تکمیلی در این رابطه در فرصت مناسب به اطلاع هموطنان رسانده خواهد شد. به امید رهائی تک تک رفقای در بند در اسارتگاه اشرف
