جنایت دیگر در حق خانواده ها

اخیراً تعداد زیادی خانواده از اقصی نقاط کشور به لیبرتی جهت دیدار فرزندانشان به عراق رفتند، این بار نیروهای ویژه عراق که در کمپ مستقر بودند متاسفانه با خانواده ها همکاری نکردند و خانواده ها را محدود نموده لذا اجازه تماس و نزدیک شدن را به آنها ندادند اما خانواده ها با صبر و استقامت، خود را به درب کمپ لیبرتی رسانده اند اما در کمال تعجب با صحنه ای شوک بر انگیز با سیم خاردار، سنگر های بتونی و دیوارهای پیش ساخته بتونی مواجه شدند این همه موانع را نه برای حمله ی دشمن بلکه برای مقابله با خانواده هایی که با عزم راسخ تر از قبل به لیبرتی آمدند به درخواست رهبران فرقه چیدند اما خانواده ها با قدرت و محکمتر از گذشته ایستاده اند و از ته دل عزیزانشان را صدا زدند خبرهایی را دریافت کردم حتی خانواده های بودند که با بالا رفتن دیوار سعی داشتند از بالای دیوار بچه هایشان را ببینند آنها با دیدن هر یک از بچه های درون کمپ فریاد شوق و شادی سرمی دادند و آنها را دعوت به ایران می نمودند، خانواده های سالمند از جمله پدران و مادران پیر هم از پشت درب های بسته و دیوارهای بتونی با بلندگوی دستی فرزندانشان را صدا کرده و خواستار ملاقات حضوری شدند در حقیقت ملاقات کمترین حق هر پدر، مادری،همسری، فرزند، و خواهری هست اما در این فرقه این حق متاسفانه به مدت 30 سال دریغ شده است خانواده ها با چشمان گریان و با التماس برای دیدار و ملاقات جلوی درب لیبرتی در این گرمای سوزان  و 50 درجه مرداد ماه در بیابان های بغداد برای نجات فرزندانشان خودشان را به آب و آتش می زنند تا این حق را محقق کنند، پدران و مادران کهنسال و مادرانی که بر روی ویلچر نشسته در آن گرمای سوزان تشنه و خسته عرق ریزان و نگران مشتاق دیدار گم کرده ی خود می باشند، اما اعضای سنگ دل فرقه با دستور فرماندهان جلاد پیشه و بی رحم به سمت خانواده ها سنگ پرتاب کرده و در نتیجه تعدادی خانواده را زخمی و مصدوم کرده اند سپس خانواده ها به ازای سنگ به سمت اعضای فرقه گل پرتاب نموده و با صدای بلند شعار دادند ما شما را دوستتان داریم شما جگر گوشه های ما هستید اما اعضای مسخ شده فرقه باز هم با دستور فرماندهان خود گلها را که خانواده ها به سمت آنها روانه کرده بودند را آتش زده و مثل گذشته به خانواده ها توهین و حرف های نامربوط نثار کردند، این است فرهنگ فرقه رجوی، کور دلانی که کسی جز رجوی را نمی پرستند، جواب گل را با سنگ  می دهند.

محمدرضا گلی