نماینده سازمان جهانی بهداشت در کشور آلبانی
با عرض سلام و تقدیم احترام
اینجانب حمید رضا تدینی برادر مهدی تدینی، که اینک در اردوگاه بسته و دورافتاده و فاقد ارتباط مجاهدین خلق در آلبانی مستقر می باشد، هستم.
جهت اطلاع، من و خانواده ام سالهای زیادی است که برادرم را ندیده ایم و صدای او را از پشت تلفن نشنیده ایم و هیچ پیغامی از او دریافت نکرده ایم و این مسئله سالیان است که ما را زجر می دهد. اما اکنون خبری ما را بشدت نگران کرده و آن اینست که برادرمان احتمالا به بیماری ناشی از ویروس کووید 19 مبتلا شده و در شرایط حادی بسر می برد. این در حالی است که شرایط بهداشتی داخل اردوگاه به هیچ وجه مساعد نیست.
ما خانواده مهدی تدینی آرزویی به غیر از شنیدن صدای او و کسب خبر سلامتی اش نداریم. البته کشور آلبانی ویزا و امکان سفر به ایرانیان نمی دهد. در حال حاضر حتی امکان یک تماس تلفنی هم با ساکنان داخل اردوگاه وجود ندارد.
من از شما درخواست می کنم تا برای رفع نگرانی من و خانواده ام از هر اقدامی که متصور است و نتیجه بخش می باشد کوتاهی نکنید تا خبری از برادرمان به ما برسد و امکان ارتباط فراهم گردد.
آیا می توانید نگرانی یک برادر را در این شرایط حاد درک کنید؟ آیا ممانعت از ارتباط اعضای مجاهدین خلق با خانواده هایشان در وضعیت فعلی قابل قبول است؟
حمید رضا تدینی
ایران – مشهد
رونوشت به:
دفتر نخست وزیری آلبانی
دفتر کمیسر عالی حقوق بشر ملل متحد
