ثریا عبداللهی، مادر چشم انتظار یکی از اسیران فرقه رجوی با ارسال نامه ای به دادستان دیوان بین المللی کیفری، خواستار تسریع در بررسی پرونده شکایت از این فرقه جنایتکار شد.
این مادر رنج دیده در نامه ای خطاب به کریم اسد احمدخان دادستان دیوان بین الملل کیفری لاهه خواستار تسریع و توجه به ندای خانواده های آسیب دیده در روند این پرونده شد.
متن نامه وی به شرح زیر است:
جناب آقای کریم اسد احمدخان
دادستان محترم دیوان بین الملل کیفری لاهه
بنده ثریا عبداللهی، مادر امیراصلان حسن زاده هستم که فرزندم از حدود ۲۰ سال پیش توسط آدم ربایان فرقه رجوی موسوم به سازمان مجاهدین خلق ربوده شده است.
در اینجا لازم دانستم از طرف خود و جمعی از مادران رنج دیده و آسیب دیده از جنایت های این فرقه خطرناک که شرایط مشابه بنده دارند، مواردی را به اطلاع حضرتعالی رسانده و خواستار آن باشم که در روند بررسی پرونده شکایت جداشده ها به آن توجه فرمایید.
اغلب عزیزان ما ناخواسته در دام این فرقه شیطانی گرفتار شدند و بر اثر سیستم قدرتمند مغزشویی این فرقه مورد بهره کشی قرار می‌گیرند.
ما مادران و خانواده های آسیب دیده از خشونت فرقه رجوی ضمن برائت از این گروه خشن مواردی را برای آگاهی آن سیستم قضایی بازگو می کنیم:
این فرقه هم اکنون در کشور آلبانی مستقر هست و سران آن اجازه هیچ گونه ملاقات، تماس تلفنی، نامه نگاری و تبادل اطلاعات به خانواده های اعضا را نمی دهند.
اعضای فرقه نمی توانند تلفن شخصی و یا موبایل داشته و با خانواده و بستگان خویش تماس بگیرند، حق دیدارهای خانوادگی ندارند.
طبق قوانین فرقه اعضا حق ازدواج، انتخاب همسر و یا داشتن فرزند را ندارند.
در ایدئولوژی این فرقه اعلام شده که هیچ فردی از خودش هویتی ندارد و رهبر فرقه می گوید، «جان و مال، زن و شوهر، فرزند و خانواده و همه چیز شما متعلق به من (مسعود رجوی رهبر فرقه) است. من مالک شما هستم. خون، نفس و روح شما متعلق به من و درحیطه اختیارات رهبر است.»
اگر خانواده، بستگان و یا حتی مجامع حقوقی بخواهند با این افراد تماس بگیرند آدرس و یا مکان مشخص تلفن و ایمیل شخصی ندارند.
طبق قوانین فرقه در جلسات جمعی ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفره اعضا را وادار می‌کنند، خصوصی ترین نکاتی که در ذهن شان عبور کرده را مطرح نموده و سپس آن جمع را بر علیه فرد می شورانند و مورد توهین و تحقیر و آزار قرارمی دهند.
با توجه به موارد بالا و گزارش مختصر از خصوصیات فرقه رجوی بنده از آن مقام محترم قضایی می خواهم که ضمن تسریع در بررسی پرونده شکایت جداشده ها به خواسته های مادران و خانواده های اسیران که هیچ گناهی جز دوست داشتن و عشق ورزیدن به عزیزان خود ندارند هم توجه فرمایید.
در پایان امیدوارم آن سیستم قضایی بین المللی بتواند به تعهدات بین المللی خود عمل نموده و در مقابل جنایت های آشکار این فرقه تروریستی حکمی شایسته صادر نماید.
