به نام خالق صلح و دوستی
اینجانب سید غلامرضا اکبری نسب فرزند میر اسماعیل عموی کوچک یاسر اکبری نسب هستم. در حال حاضر برادرم؛ سید مرتضی در کشور آلبانی و دربند رجوی ها گرفتار است.
از پادگان اشرف عراق که خارج شدند امید داشتیم که روابط تلفنی و تصویری داشته باشیم اما با عدم همکاری دولت آلبانی با خانواده ها واسرای دربند رجوی وهمکاری آنها با آمریکا وسازمان رجوی تا بحال توفیقی حاصل نشده است.
از آنجا که برادرم سید مرتضی انسان عاطفی و مهربانی بود و جز برادری رابطه ی عاطفی با همه ی اعضای خانواده داشت ، خاطرات آن سالهای دور، در ذهنم زنده است.
من فاصله ی سنی زیادی با یاسر مرحوم نداشتم و چند سالی باهم همبازی بودیم، عکس های آلبوم را هر از گاهی ورق میزنم و بغض و حسرت رهایم نمیکند.
سال 85 که مطلع شدیم یاسر عزیز جگر گوشه ی برادرم بطرز فجیعی کشته شده و برای صحنه سازی جسد وی را سوزاندند، دیگر حس پیگیری برای محاکمه و تقاص از بانیان این حادثه رهایمان نمیکند و تا وصول حق از پای نخواهیم نشست.
جداشدگانی که با آنها ملاقات داشتیم اظهار داشتند که یاسر از فریب بزرگی که وی و برادر خردسالش را از آلمان به عراق کشیده بودند، همیشه شاکی بود و مدام اعتراض میکرد و همه ی مزدوران را خسته کرده بود و در پی بهانه ای بودند که او را ساکت کنند.
شواهد حاکی از آن است که دو روز بعد از سخنرانی یکی از سرکردگان که یاسر اعتراض میکند و آبروی نداشته ی شان را می ریزد، وی را کشان کشان به سنگری برده و بقتل میرسانند و جسد وی را سوزانده و از آن برای مقاصد شوم خود استفاده میکنند که (مثلا) یاسر بعلت حضور نیروهای ائتلاف و بعنوان اعتراض دست به خود سوزی زده!
درصورتی که یاسر پسری پر از شور زندگی بود و محال بود بخاطر سازمان که هیچ اعتقادی بدان نداشت دست به خود سوزی بزند.
بنده بعنوان یکی از اعضای خانواده ی وی از هر نهاد مدنی یا قضایی در ایران و هر کجای دنیا خواستار محاکمه و قصاص جانیان و قاتلان برادر زاده ام هستم. چون پدر وی دراسارت رجوی و مادرش در جنگ بدست رجوی ها کشته شده است.
سید غلامرضا اکبری نسب
