از میان انبوه پیام های ویدئویی خانواده ها برای ملاقات عزیزانشان به درخواستهای خانواده های آقایان؛ حبیب پور، تقی نژاد، عباسی و گشسبی اشاره می کنیم. این خانواده ها در سالهای گذشته تلاش های فراوانی کرده اند تا از عزیزان گرفتارشان در فرقه رجوی خبری به دست آورده و با آنها ملاقات کنند.
اخیرا تعدادی از خانواده های استان آذربایجان غربی در پیام های ویدئویی از مقامات دولت آلبانی خواستند شرایطی را فراهم کنند تا آنها بتوانند با عزیزان شان در اردوگاه فرقه رجوی در آلبانی دیدار کنند.
خانواده ها درخواست های خود را به شکل پیام های ویدئویی تهیه و از طریق ایمیل به دولت مردان آلبانی از جمله؛ ادی راما نخست وزیر آلبانی و ایلیر متا رئیس جمهور آلبانی ارسال کردند.
حرف مشترک خانواده ها این است که دولت آلبانی باید شرایطی را فراهم آورد تا آنها بتوانند بدون فشارهای فرقه رجوی با عزیزانشان را در بیرون از اردوگاه این گروه در آلبانی ملاقات کنند. گفتنی است خانواده های استان آذربایجان غربی طی سال ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ در مجموع با ۱۲۰۰ امضا در طوماری درخواست ملاقات خود را به گوش مقامات آلبانیایی رسانده اند. اما تا به امروز هیچ پاسخی به درخواست آنها داده نشده است.
در دی ماه امسال نیز خانوادهای استان آذربایجان غربی در یک ارتباط تصویری با انجمن آسیلا (انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی) خواسته خود مبنی بر ملاقات عزیزانشان در خاک آلبانی را برای چندمین بار تکرار کرده و به گوش دولت مردان آلبانیایی رساندند.
اکنون از میان انبوه پیام های ویدئویی خانواده ها برای ملاقات عزیزانشان به درخواستهای خانواده های آقایان؛ حبیب پور، تقی نژاد، عباسی و گشسبی اشاره می کنیم. این خانواده ها در سالهای گذشته تلاش های فراوانی کرده اند تا از عزیزان گرفتارشان در فرقه رجوی خبری به دست آورده و با آنها ملاقات کنند.
آقای خلیل عباسی متولد ۱۳۴۸ و اهل میاندوآب است. وی پس از گرفتن مدرک دیپلم در سال ۱۳۶۷ به خدمت سربازی اعزام گردید. محل خدمت وی لشگر ۶۴ ارومیه در منطقه فکه بود. خلیل عباسی در حمله نیروهای عراقی که اعضای «مجاهدین» نیز آنان را همراهی می کردند، به اسارت درآمد و سپس به اردوگاههای اسرای عراقی در خاک عراق منتقل گردید. وی نیز همانند سایر اسیران در بند، تحت انواع شکنجه های روحی و روانی قرار گرفت. مدتی بعد خلیل عباسی به همراه تعداد دیگری از اسرا در قبال خوش خدمتی های شخص رجوی و شراکت در قتل و جنایات صدام حسین، از سوی دیکتاتور عراق به این گروه بخشیده شد. تا اسارت دیگری در خاک عراق و اینبار در اردوگاه اجباری اشرف را تجربه کند.
در سال ۱۳۸۲ و بعد از سقوط صدام حسین، آقای عبدالله عباسی پدر خلیل عباسی موفق شد برای مدت کوتاهی فرزندش را در اسارتگاه اشرف ملاقات کند. آقای عبدالله می گوید، آنها هرگز اجازه ندادند فرزندم را خصوصی ملاقات کنم. خلیل در حالیکه دو زندانبان در دو سویش نشسته بودند با من صحبت می کرد. از چهره فرزندم بخوبی می دانستم که او راحت نیست و نمی تواند حرفهایش را به من بزند. و پس از مدت کوتاهی نیز او را برداشته و بردند و تنها با نگاهم در حالی که حسرت بودن در کنار فرزندم بعد از سالها دوری درونم را پر کرده بود او را بدرقه کردم. برخی از مهمترین فعالیت های این خانواده طی چند سال بصورت زیر است:
نامه به ارگان های بین المللی از سال ۱۳۸۲ تا به امروز
دیدار خانواده عباسی با نماینده کمیته صلیب سرخ در ارومیه در سال ۱۳۸۸
نامه آقای اصغر عباسی به کمیته بین المللی صلیب سرخ در تاریخ ۱۳۹۰
پیام ویدئویی اصغر عباسی خطاب به برادرش خلیل که آنها همچنان منتظر او هستند در سال ۱۳۹۹
آقای رشید تقی نژاد متولد ۱۳۳۹ اهل ارومیه می باشد. ایشان سربازی بوده که پس از اسارت توسط نیروهای عراقی در جبهه نفت شهر در سال ۱۳۵۹ به اردوگاههای اسرا در این کشور انتقال و پس از چند سال به مجاهدین در قبال خوش خدمتی هایشان به ارتش صدام تحویل داده شد تا اسارت دیگری را در اردوگاه اشرف تجربه کند. علیرغم گذشت ۴۰ سال از اسارت رشید تقی نژاد بدست صدام و مجاهدین، خانواده وی همچنان بدنبال نجات جان رشید از دست فرقه فاسد و بدنام مجاهدین است.
طبق گفته آقای رسول تقی نژاد، خانواده آنها در سال ۱۳۸۷ به همراه جمعی دیگر از خانواده های دردمند استان آذربایجان غربی نامه ای در اعتراض به اسارت فرزندشان در فرقه رجوی به دبیرکل سازمان ملل متحد نوشتند. در سال ۱۳۹۰ نیز نامه ای به فرزند اسیرشان در فرقه رجوی نوشته و از طریق کمیته بین المللی صلیب سرخ به ایشان ارسال نمودند، ولی هیچوقت جوابی دریافت نکردند. فعالیت این خانواده طی سالیان بی خبری از رشید به شرخ زیر است:
نامه به ارگان های بین المللی از سال ۱۳۸۲ تا به امروز
نامه آقای رسول تقی نژاد به برادرش رشید تقی نژاد و ارسال نامه به کمیته بین المللی صلیب سرخ توسط انجمن نجات در سال ۱۳۹۰
تلاش 17 روزه آقای رسول تقی نژاد برای دیدار با برادرش در مقابل کمپ اشرف در عراق در سال ۱۳۹۰ که موفق به دیدار برادرش نشد.
پیام ویدئویی رسول تقی نژاد خطاب به برادرش رشد و درخواست ارتباط با او در سال ۱۳۹۹
امضا طومار خانواده ها برای ملاقات با با فرزنداناشان در سال ۱۳۹۹
مهین حبیب پور متولد ۱۳۴۵ اهل ارومیه می باشد. خانم حبیب پور نیز مانند سایر اعضای دربند «مجاهدین» فریب خورده این فرقه می باشد. ایشان در سال ۱۳۶۰ با ترفندهای فرقه رجوی از خانواده جدا شده و اکنون ۴۰ سال است که خانواده وی از او خبری ندارند.
طی این سالها خانواده حبیب پور از راه های متفاوتی به دنبال ایجاد ارتباط با ایشان بوده اند ولی متاسفانه تاکنون خبری از او بدست نیاورده اند. اکنون نیز از دولت مردان آلبانی درخواست کرده اند که خبری از خانم مهین حبیب پور برای آنها بدهد و یا با او در کشور آلبانی ملاقات کنند. بخشی از فعالیت های خانواده حبیب پور برای رهایی ایشان از دست فرقه رجوی بشرح زیر است:
دیدار خانواده ی حبیب پور با نمایندگان کمیته بین المللی صلیب سرخ در سال ۱۳۸۵
نامه به ارگان های بین المللی برای دریافت خبر از مهین طی این سالها
ارسال دو نامه از باقر حبیب پور (پدر مهین) و فاطمه عدنانی (مادر مهین) به کمیته بین المللی صلیب سرخ در سال ۱۳۹۰
ارسال نامه های متعدد به خانم مهین حبیب پور گرفتار در فرقه رجوی
ارسال پیام ویدئویی مسعود حبیب پور برادر مهین به دولت مردان آلبانی جهت دیدار با خواهرش مهین در سال ۱۴۰۰
آقای نادر گشسبی متولد سال ۱۳۴۳ اهل شهر ارومیه می باشد. نادر گشسبی نیز مانند سایر اعضای دربند «مجاهدین» فریب این فرقه را خورده و سالهاست که گرفتار این سازمان تروریستی می باشد. خانواده نادر طی سالهای گذشته از طریق ارگان های بین المللی و صلیب سرخ همواره دنبال تماس و ایجاد ارتباط با نادر بوده اند ولی تا به امروز موفق نشده اند که از او خبری به دست بیاورند. اکنون این خانواده از ارگان های بین المللی و حقوق بشری و دولت مردان آلبانی درخواست دارند به نحوی خبری از نادر به او بدهند تا مطمئن شود که برادرش در صحت و سلامتی کامل می باشد.
به برخی از جدیدترین فعالیت های این خانواده برای اطلاح از وضعیت برادرش نادر اشاره می کنیم.
پیام ویدئویی آقای حمید گشسبی خطاب به برادرش و درخواست ارتباط با او در سال ۱۳۹۹
نامه آقای نادر گشسبی خطاب به دولت مردان آلبانی و درخواست ملاقات با برادرش نادر در ۱۳۹۹
ارتباط ویدئویی زنده با انجمن آسیلا و مصاحبه با اعضای آلبانیایی انجمن و پیگیری وضعیت نادر از آنها در سال ۱۴۰۰
امضا طومار خانواده ها برای ملاقات با با فرزنداناشان در سال ۱۳۹۹
