ابراهیم مرادی، از اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق و عضو فعلی انجمن آسیلا در یادداشتی در صفحه فیس بوک خود از پیشرفت های پیاپی انجمن آسیلا در شکستن دیوارهای ظلم و سلطه جویی رجوی می نویسد: انجمن آسیلا هر روز برگ جدیدی از پیشرفت و محبوبیت در میان تمامی مردم عزیز کشور آلبانیا رقم می زند.
ابراهیم مرادی معتقد است صدها افشاگری دقیق و بدون غرض اعضای جدا شده از سازمان مجاهدین خلق سازمان های حقوق بشری و از جمله سازمان صلیب سرخ جهانی را به این نتیجه رسانده است که واقعا دشمنی سران مجاهدین خلق با خانواده های اعضا بر سر چیست؟! و این سوال در اذهان شکل گرفته که واقعاً چرا سران سازمان مجاهدین جرات دیدار خانواده ها را با عزیزانشان که در اسارت به سر می برند ندارند؟!
مرادی به درستی بیان می کند که جنگ رجوی با خانواده ها سابقه ای چند دهه ای دارد و موضوع تازه ای نیست: جنگ رجوی با خانواده ها تنها مربوط به امروز و یا در کشور آلبانیا نیست. مرز سرخ عدم ملاقات خانواده ها با فرزندانشان که مسعود رجوی روی آن تاکید بی شکاف داشته و دارد به خیلی سال های قبل یعنی زمانی که سازمان مجاهدین در کشور عراق بود بر می گردد.
مرادی این رویکرد رجوی در قبال اعضا و خانواده هایشان را ” گروگانگیری” می نامد: با ساده ترین زبان نام گذاری این سیاست کثیف رجوی در برابر خانواده ها، یک گروگانگیری چندین ساله می باشد که با اعمال کلاس های فشرده و مستمر ایدئولوژیکی، افراد را در چنبره تشکیلات مخوف خودشان گرفتار کرده اند.
مرادی پیشنهادی هم در این زمینه مطرح می کند: اگر سازمان مجاهدین از چیزی نمی هراسد و ریگی به کفش ندارد، پیش قدم شود و حداقل اعضایش را راحت بگذارد تا بروند خانواده هایشان را ببینند و بعد از دیدار دوباره برگردند به اشرف سه. البته مسعود رجوی و مریم قجر باید قبل از اینکه همچین اقدامی بکنند باید خودشان خیلی زودتر از همه درب تشکیلات و سازمان برای همیشه گل بگیرند و به ناکجا آباد فرار کنند چون خوب میدانند که اگر و اگر اسیران را آزاد بگذارند که با خانواده های چشم انتظار روبرو شوند ، طعم آزادی و مهر ومحبت خانواده در لحظه باعث میشود دیگر هیچ کس به قلعه مرده و نفرین شده رجوی در هیچ کجای دنیا بازنگردد.
