ایا دموکراسی و آزادی در زمانهای مختلف برداشتها و تغیرات خاصی پیدا میکنند؟
ویا اینکه دموکراسی به معنی آزادی و برپایی و اجرای یک قانون مشخص شده دریک جامعه میباشد که معمولا" مشمول مرور زمان یاهرگونه تغییر مکان نمیگردد.
چرا در فرقه رجوی معنی دموکراسی در مناسبات خارج کشور واروپائی آن، با آزادی و دموکراسی برقرار شده در اشرف فرق دارد.
رجوی برای فریب و ریا کاری و وانمود کردن رعایت دموکراسی و داشتن عِرق ملی، در سال 68 وقتی که تعدادی از اسرای پیوسته از اردوگاه صدام بریدند حاضر به تحویل مجدد آنان به اردوگاه صدام نشد.
ولی باید پرسید درسالهای بعد چه اتفاقی افتاده که مدعیان دروغین دموکراسی در اشرف به این کشف بزرگ رسیده اند که اگر کسی ببُرد بایستی به ایران برگردد و یا سر از زندان ابو غریب صدام د رآورد که پس از سالها ماندن در زندان صدام به ایران برگردد.
شما که در سالهای برپائی حکومت صدام عودت اسرای صدام را در تضاد با عِرق ملی می دانستید چه شده است که اصول و دموکراسی تان را زیر پا گذاشته و آن را فدای امیال خود نمودید و افراد جدا شده را تحویل رژیم جمهوری اسلامی می دهید؟
مگر شما در آموزش اولیه تشکیلاتی خود نمی گفتید " درب خروج آن همیشه باز است ".
راستی شما تا به حال پایبند چه اصول ثابتی بوده اید؟ و چه حرمتهائی را نگه داشته اید؟
روزی اکراد طرفدار طالبانی در عراق که دشمن خونی رجوی محسوب می شدند و ریختن خون پیشمرگه های آنان برای همه نفرات فرقه واجب بود، چه شده است که بعد از سرنگونی صدام و به حاکمیت رسیدن آقای طالبانی آنان را برادران کرد خطاب و افتخار ملاقات با مسئولین آنان را داشتید.
چرا بعد از سقوط صدام عناصر آیت الله حکیم را به قرارگاه اشرف دعوت نموده و پشت سرآنان نماز به جا می آورید، ولی امروز او که خواهان خروج شما از عراق و برپائی آرامش در کشورش است را از گماشتگان و دست پرود گان رژیم ایران در عراق می نامید و…..؟
چه اتفاقی افتاده که در طول چند سال اخیر لفظ «شهدای» فلسطینی شما به «کشته های» فلسطینی مبدل شده است؟
راستی چه تحلیل و نظری نسبت به مقاومت مردم فلسطین و کشتار اسرائیلیها در کرانه باختر و… دارید آیا هنوز پایبند تحلیها و نظر گدشته خود هستید و..
و بالاخره اینکه راستی چرا رجوی در سالهای اخیر تمامی اصول سازمانی سالهای گذشته را زیر پا گذاشته است؟
واقعیت در این است رجوی که با در پیش گرفتن خط و استراتژی غلط چندین ساله و همکاری با دشمنان خلق همه پایگاهای سیاسی و اجتماعی خود را از دست داده و سازمان را به ورطه سقوط کشانده است، سعی دارد با فرافکنی فرقه ایش و چنگ زدن به هر خس و خاشاک همچنان مانع از متلاشی شدن محتوم سازمان در عراق شود.
