صغری پورابراهیم به اتفاق همسرشان روز شنبه سوم آبان ماه ۱۴۰۴ با مسئول انجمن نجات گیلان دیدار کرد و برای پیدا کردن برادر مفقود شده اش که به دست گشت های مرزی مجاهدین خلق اسیر شده بود، استمداد طلبید.
مسئول انجمن ضمن استقبال از این خانواده چشم به راه و آسیب دیده از ظلم و جور رجوی و تشکر بابت اهدای گلدان گل زیبا گفت:
بخاطر دارم که اولین بار ۱۷ خرداد همین سال با شما دیدار داشتم و پای درد دل شما نشستم که بدنبال برادر گمشده تان بودید و سوالم این است که با اطلاع رسانی که صورت گرفت آیا به نتیجه رسیدید؟
خانواده هوشنگ پورابراهیم
خانم صغری پور ابراهیم از خواهران دردمند و چشم به راه توضیح داد:
“قبل از همه از شما آقای پوراحمد ممنونم که بنا به درخواستم دوباره ما را برای ملاقات پذیرفتید شاید که بتوانیم به کمک هم ردی از برادر گمشده ام پیدا کنیم.”
خواهر دردمند در ادامه گفت:
” مطابق لیست منتشر شده وقت از نشریه اتحادیه انجمن های دانشجویان مسلمان خارج کشور، برادرم هوشنگ پور ابراهیم در ردیف ۱۰۲ لیست مشاهده میشود و بدین سبب رجویها نمی توانند منکر حضور برادرم در بین شان باشند و چارچوب انسانی و اخلاقی حکم میکند که موضع خودشان را روشن کنند که با برادر اسیرم چکار کردند که چهار دهه است ناپدید شده و تماسی با ما نداشته است!؟”
هوشنگ پور ابراهیم در ردیف ۱۰۲ لیست
خانم صغری پورابراهیم با چشمانی اشکبار افزود:
” آخر در این دنیای وانفسا انسانیت کجا رفت!؟
برادرم حین خدمت سربازی برای دفاع از وطن خود به دست رجویها اسیر شد و می باید که لیست اسیران رجوی به صلیب سرخ اطلاع داده می شد که در مراجعه به دفتر صلیب سرخ در تهران جالب است که اظهار بی اطلاعی کردند!
بله آقای پوراحمد دوباره خدمت رسیدم و تا نیل به مقصود یعنی پیدا کردن برادر اسیرم کوتاه بیا نیستم و باید رجوی پاسخ بدهد که برادرم کجاست و یا چگونه او را سر به نیست کردند!”
خانم پورابراهیم در خاتمه ملاقات صمیمانه با ضبط یک پیام کوتاه از وجدانهای بیدار بشری برای پیدا کردن برادرش استمداد طلبید.
دقتکار
