با اندوه فراوان اطلاع یافتیم خانم سیّاره اوجاقی، مادر چشمانتظار داود حیدریان ابهری، پس از ۴۵ سال بیخبری و رنج طاقتفرسا، درگذشت. انتظار او نتیجهی سالها قطع ارتباط اجباری و سیاستهای غیرانسانی سازمان مجاهدین خلق بود؛ سازمانی که با محروم کردن اعضا از ابتداییترین حق انسانی—تماس با خانواده—مادران بسیاری را در مسیر مرگ تلخِ چشمبهراهی قرار داده است.
داود حیدریان در سال ۱۳۵۹ و در نخستین روزهای جنگ ایران و عراق، به اسارت نیروهای بعث درآمد و طبق گزارشهای متعدد، بعدها در جریان توافقات میان رژیم صدام و سران مجاهدین خلق، به قرارگاههای این سازمان منتقل شد؛ جایی که هرگونه ارتباط با خانواده ممنوع گردید.
خانم اوجاقی و همسرش حسن حیدریان ابهری از خانوادههایی بودند که به صورت مستمر با انجمن نجات مرکز البرز در ارتباط بودند. آنان طی سالها با نگارش دلنوشتهها، ارسال نامهها و درخواستهای متعدد به نهادهای حقوق بشری و بینالمللی، بارها خواستار دیدار یا حتی یک تماس کوتاه با فرزندشان شدند؛ اما هر بار با سکوت و بیاعتنایی کامل فرقه رجوی روبهرو شدند.
یاد مادر؛ انگیزهای برای ادامه راه خانوادهها
مادر سیّاره اوجاقی رفت؛ اما صدای خاموششدهٔ او امروز رساتر از همیشه به گوش میرسد.
او و مادران دیگری مانند او، نماد مظلومیتی هستند که سالها زیر خاکستر سکوت مانده است. امروز وظیفهٔ ماست که اجازه ندهیم این رنجهای پنهان، دوباره در سکوت فراموش شوند.
انجمن نجات ضمن تسلیت به خانواده محترم حیدریان، بار دیگر بر حق مسلم خانوادهها برای ارتباط با عزیزانشان تأکید میکند و رفتارهای ضدخانواده و غیرانسانی سازمان مجاهدین خلق را بهطور جدی محکوم مینماید.