Letër nga kreu i Shoqatës Nexhat të Provincës Perëndimore të Azerbajxhanit drejtuar zyrtarit për të Drejtat e Njeriut në Parlamentin Evropian.
Letra e mëposhtme u dërgua nga kreu i Shoqatës Nexhat të Provincës Perëndimore të Azerbajxhanit, Maria Arena, Kryetarja e Nënkomitetit të Parlamentit Evropian për të Drejtat e Njeriut, në lidhje me mos-përgjigjen e qeverisë shqiptare ndaj kërkesës së familjeve për të kontaktuar dhe vizituar të dashurit e tyre në kampin e Organizatës së Muxhahedinëve -el Khalq (MEK,) në atë vend. Përmbledhje të një numri letrash të kërkesave të familjeve janë bashkangjitur kësaj letre.
Zonja Maria Arena Eurodeputete, Kryetare e Nënkomitetit të Parlamentit Evropian për të Drejtat e Njeriut.
Përshëndetje!
Në emër të familjeve të Provincës Perëndimor Azarbaijan, në unison me familjet e tjera në të gjithë Iranin, fëmijët e të cilëve po mbahen në kampin e MEK në Shqipëri, unë do të doja t’ju informoja se ata duan të komunikojnë vetëm me fëmijët e tyre në mënyrë që ata të paktën të dëgjojnë zërat e tyre pas kaq shumë vitesh larg njëri-tjetrit. Por udhëheqësit e MEK po parandalojnë anëtarët e tyre të kenë ndonjë kontakt me botën e jashtme dhe qeveria shqiptare po e mbështet këtë sjellje të kultit.
Familjet e pikëlluara botuan së fundmi një peticion me më shumë se 11,000 nënshkrime për të vizituar fëmijët e tyre dhe ua dërguan atë zyrtarëve të qeverisë shqiptare. Pjesa e familjeve dhe mbështetësve në Provincën Perëndimore Azarbaijan ka dorëzuar më shumë se 500 nënshkrime.
Përveç kësaj kërkese, shumë letra dhe mesazhe video janë përgatitur nga familjet për të dashurit e tyre të bllokuar në kampin e MEK në Shqipëri, të cilat ata i kanë botuar në hapësirën kibernetike (media online) në mënyrë që ata të arrijnë tek fëmijët e tyre. Deri më sot, qeveria shqiptare dhe organizatat ndërkombëtare të të drejtave të njeriut nuk u janë përgjigjur.
Nga ana tjetër, zyrtarët e MEK-ut, jo vetëm që nuk i kushtuan vëmendje kërkesave të familjeve, por gjithashtu kërcënuan, fyen dhe shpifën familjet në mediat e tyre dhe i injoruan kërkesat e tyre.
Që nga shpërthimi i virusit Covid-19, shqetësimi i familjeve është rritur sepse anëtarët e MEK kanë një jetë kolektive në një mjedis të mbyllur ku sëmundja përhapet me shpejtësi dhe nga ana tjetër asnjë kontroll shëndetësor nuk zbatohet nga autoritetet. Kohët e fundit, u raportua se dy anëtarë të MEK, Massoud Nasiri dhe Shahin Qassemi, kishin vdekur në Spitalin Nënë Tereza në Tiranë për shkak të infektimit me virus dhe se një numër anëtarësh u shtruan në spital në repartin infektiv.
Duhet të theksohet se në vitet e fundit, MEK ka mashtruar shumë njerëz dhe i ka tërhequr ata në organizatën e saj me pretekstin e një jete, arsimimi dhe pune më të mirë në vendet evropiane. Ajo gjithashtu ka mashtruar shumë të burgosur iranianë të luftës në Irak nën sundimin e Saddam Hussein.
Tani familjet e këtyre njerëzve, të cilët nuk i kanë parë fëmijët e tyre për vite me radhë dhe madje as nuk kanë dëgjuar zërin e tyre, dhe nuk janë në dijeni të gjendjes së tyre, po ju kërkojnë, si një zyrtar evropian i të drejtave të njeriut, të mbani një qëndrim mbi këtë çështje dhe të mbroheni të drejtat e tyre. Ju lutemi kërkoni nga qeveria shqiptare të heqë pengesat në komunikim dhe t’i lejojë këto familje t’i vizitojnë të afërmit e tyre.
Për informacionin tuaj, përmbledhja e një numri të vogël të dhjetëra letrave të kërkesës nga familjet e Provincës Perëndimore të Azarbaijan, si shembuj, i bashkëngjiten kësaj letre.
Shumë Faleminderit – Kryetari i Shoqatës Nexhat tëProvincës Perëndimore të Azerbajxhanit
Përmbledhje të letrave:
Kërkesa e z. Mohammad Reza Mohammadnejad për t’u takuar me vëllain e tij Bahman Mohammadnejad nga Naqadeh
Aktualisht, vëllai im i vetëm Bahman është në duart e MEK në Shqipëri. Sa i përket familjes sonë, ne do të bëjmë më të mirën për të marrë lajme nga ai dhe për të komunikuar me të.
Në dy video, z. Mohammadnejad i bëri thirrje qeverisë shqiptare të qëndrojë përpara kërkesave të MEK dhe ta lejojë atë të takohet me vëllain e tij, Bahman Mohammadnejad, në Shqipëri.
Letër nga Z. Yadollah Allahverdi Khalifani nga Naqadeh drejtuar Kryeministrit të Shqipërisë Z. Edi Rama
Unë jam Yadollah Allahverdi Khalifani, vëllai i Naqi Allahverdi Khalifani. Vëllai im ka qenë në MEK për më shumë se 32 vjet dhe tani është në kampin e këtij grupi në vendin tuaj.
MEK mashtroi vëllain tim në Turqi dhe e çoi në Irak. Ai më pas u transferua në vendin tuaj në 2016 dhe u mbajt në një kamp të mbyllur dhe të largët të organizatës.
Gjatë gjithë kësaj kohe, duke përfshirë kohën që kur kjo organizatë transferoi fëmijët tanë në vendin tuaj, ajo nuk ka lejuar asnjë kontakt ose vizitë me familjen.
Si Kryeministër i Shqipërisë, unë ju kërkoj që t’i jepni fund shqetësimeve tona si familje në rastin më të shpejtë dhe të ndihmoni në lëshimin e një vizë që unë të hyj në vendin tuaj dhe të takohem me vëllain tim.
Kërkesa për të takuar z. Abdollah Gorky me vëllain e tij Abdorrahman Gorky nga Bukan
Vëllai im i dashur, disa ditë më parë, ne nënshkruam një peticion familjar duke kërkuar që qeveria shqiptare të lëshojë viza për familjet për arsye humanitare dhe t’i lejojë ata të udhëtojnë në Shqipëri për të parë të dashurit e tyre. Kjo nuk është hera e parë. Kur ishit në Irak, ne shkuam në vende të ndryshme disa herë për të ndjekur situatën tuaj, por nuk morëm vesh asgjë nga ju. Tani duam ta provojmë përsëri, ndoshta këtë herë do të jenë efektive.
Thirrja e Z. Miri Hosseini për të parë vëllain e tij të kapur, Hossein Hosseini, pas 32 vitesh në robëri në kampet e Saddam dhe Rajavit nga Salmas
“Vëllai im Huseini ishte një anëtar i Divizionit të 77-të Khorasan. Më në fund, ai veshi uniformën e shenjtë të një ushtari dhe shkoi në fushat e betejës. Huseini u regjistrua në ushtri në 1986 dhe i kishin mbetur vetëm 20 ditë në shërbim. Ai më vonë u dorëzua në grup në këmbim të shërbimit të mirë të udhëheqësve të MEK ndaj Saddam Hussein, në mënyrë që të përjetonte robërinë në një mënyrë tjetër.
Tani dua që vëllai im të na telefonojë në mënyrë që të paktën ta dëgjojmë zërin e tij pasi të jemi larguar për 32 vjet.
1.Abdollah Ebrahimi i bën thirrje Kryeministrit të Shqipërisë dhe organizatave të të drejtave të njeriut për të marrë informacion në lidhje me nipin e tij Rasoul Shakhsizadeh nga Sardasht.
Rasoul Shakhsizadeh u kap nga forcat Irakiane dhe u dërgua në një kamp POW në tokën Irakiane ndërsa ecte dhe mbante mallra në shpinë në zona të pakalueshme në zonën kufitare të Sardasht. Rasoul iu dorëzua grupit në kampin Ashraf pasi iu nënshtrua formave të ndryshme të torturave mendore dhe fizike për disa kohë nën një marrëveshje midis zyrtarëve Irakianë dhe udhëheqësve të MEK. Pas dëbimit të organizatës nga Iraku, Rasoul u dërgua në Shqipëri.
“Ne nuk kemi dëgjuar asgjë prej tij që nga ajo kohë dhe jemi akoma në injorancë të plotë. Ne u përpoqëm të gjenim një mënyrë për ta takuar ose thirrur atë përmes organizatave të të drejtave të njeriut, por pa rezultat”, tha Abdollah Ebrahimi, xhaxhai i Rasoul. Prindërit e Rasulit, të cilët kishin vite që e prisnin ta shihnin, vdiqën me mall për të parë djalin e tyre.
Letra e dhimbshme e prindërve të Akbar Khosravi drejtuar fëmijës së tyre të robëruar në Shqipëri nga Naqadeh.
Djali im, të gjithë vëllezërit dhe motrat e tua po presin të të shohin, ne shpresojmë që të të shohim dhe përqafojmë përsëri para se të jetë tepër vonë, dhe na mungon kaq shumë. Djali im, na telefono.
1. Shahram Jafari Kia kërkon nga qeveria shqiptare të takohet me vëllain e tij Bahram Jafari Kia nga Orumieh.
Kohët e fundit kemi nënshkruar një peticion për qeverinë shqiptare në emër të familjeve, duke kërkuar viza dhe leje për familjet që të vizitojnë fëmijët dhe vëllezërit e motrat e tyre.
Unë mendoj se kjo është kërkesa minimale dhe e drejta më themelore e njeriut për çdo person dhe familje për t’u takuar dhe komunikuar me të dashurit e tyre. Ne do të vazhdojmë përpjekjet tona.
Letër nga Z. Ali Eftekhar për motrën e tij Fatemeh Eftekhar të zënë rob nga MEK në Khoy
Motra ime e dashur, nuk e di nëse e di apo jo, babai jonë vdiq në moshën 92 vjeçare, me mall për të parë ty.
Tani nëna është shumë e moshuar dhe e etur për të të parë dhe dëshiron të të përqafojë, shpresoj se ti nuk ia mban asaj këtë dashuri.
Tani i kërkojmë Qeverisë së nderuar të Shqipërisë të sigurojë mundësinë e takimeve ballë për ballë ose të paktën telefonatave për familjet, e cila është një praktikë humanitare dhe e të drejtave të njeriut. Ne e vlerësojmë ndihmën dhe bashkëpunimin e qeverisë së nderuar shqiptare./GazetaImpakt/nejatngo.org/