Babai i Hadi Sani khani, i cili u largua nga Organizata Mojahedin-e Khalq (MEK, MKO) në Shqipëri, i dërgoi një letër Sekretarit të Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara dhe organeve të tjera ndërkombëtare dhe Evropiane, si dhe zyrtarëve të qeverisë shqiptare, duke shprehur shqetësimi në rritje për zhdukjen e detyruar të djalit të tij në Shqipëri. Ai dhe gruaja e tij kërkuan që të trajtohet kjo çështje.
Hadi Sani-Khani dhe Guterres
Teksti i letrës është si më poshtë:
Shkëlqesia e tij Antonio Guterres, Sekretari i Përgjithshëm i
Përshëndetjeve dhe përshëndetjeve të Kombeve të Bashkuara ,
unë jam babai i Hadi Sani Khani që jeton në Teheran, Iran. Djali im, i cili lindi në 1980, u largua për në Turqi në 2003 me një mik për të punuar. Ai dëshironte të shkonte në Evropë për të gjetur një punë dhe të ardhura më të mira dhe për të filluar një jetë të re. Ai nuk ishte politik dhe nuk kishte as njohjen më të vogël me MEK. Në Turqi, si disa të rinj të tjerë, ai u mashtrua në Irak dhe selinë e Mojahedin-e Khalq (MEK).
Pasi nuk morëm vesh prej tij për ca kohë, mësuam se ai ishte në kampin Ashraf në Irak. Unë shkova në Irak me nënën e Hadit dhe iu afruam selisë së MEK. Atje ne ishim në gjendje të takonim Hadin në një mënyrë shumë të kufizuar.
Në çdo rast, katër zyrtarë të MEK ishin me ne dhe nuk na lanë vetëm në asnjë rrethanë. Ata na dëbuan nga garnizoni dhe më pas me mosrespekt na paralajmëruan të mos e vizitonim më djalin tonë. Ky ishte takimi ynë i fundit me Hadin.
Pas kësaj, ne nuk morëm vesh nga Hadi dhe ai nuk na kontaktoi. Deri në vitin 2016, kur ai ishte një nga njerëzit e fundit që u transferua nga Iraku në Shqipëri dhe ai menjëherë u largua nga organizata dhe na kontaktoi. Gjatë këtyre katër viteve, ai kurrë nuk e humbi kontaktin me ne. Ai përmendi arsyen kryesore të ndarjes së tij si moslejimin e komunikimit me familjen e tij brenda organizatës. Ai tha se nuk do ta pranonte kurrë mungesën e kontaktit me familjen e tij në asnjë rrethanë.
Gjatë të gjitha kontakteve të tij gjatë kësaj periudhe, ai vazhdimisht fliste kundër MEK dhe tregonte shembuj të shumtë të tradhtive dhe krimeve të tyre. Ai lavdëroi njerëz të tillë si Ehsan Bidi, Hassan Heirani, Gholamreza Shekari dhe të tjerët që e ndihmuan. Ai tha se ata ishin ashtu si vëllezërit e tij dhe ata gjithmonë e mbështesnin atë.
Ai mori pensionin e tij të refugjatit përmes MEK për një kohë të shkurtër, derisa, sipas tij, iu ofrua spiunazh dhe bashkëpunim, dhe kur ai refuzoi ta bëjë këtë, pensioni i tij u ndërpre nga MEK dhe Komisioneri i Lartë i KB për Refugjatët refuzoi për të paguar shumën. Prandaj ai u përball me probleme serioze financiare.
Në një kohë kur një Euro ishte e barabartë me 40,000 Rials iraniane, unë i dërgova para disa herë të njëjta me familjet e tjera, të cilat ai tha se i ndihmoi të tjerët me këto para. Fatkeqësisht, gjatë dy viteve të fundit, për shkak të ashpërsisë së sanksioneve dhe kushteve të reja ekonomike në Iran, dhe rritjes së tepërt të kursit të këmbimit dhe kufizimeve të transferimit të parave, nuk mund t’i dërgoja para. Ai ishte në gjendje të rëndë financiare. Në telefonatën e tij të fundit rreth një muaj më parë, ai dukej shumë i shqetësuar dhe i shqetësuar.
Hadi tha se ai punon në një kafene si kamerier 14 orë në ditë, të gjitha ditët e javës, në mënyrë që të mund të sigurojë jetesën. Ai donte të kthehej në Iran që nga fillimi, por me sa duket qeveria shqiptare nuk ishte dakord me kërkesën e MEK. Pas katër vitesh në Shqipëri, ai ende nuk kishte një kartë identiteti ose një leje pune. Ai gjithashtu tha se ish-anëtarët kërcënoheshin dhe ngacmoheshin vazhdimisht nga elementë të lidhur me MEK.
Ndërsa ishim shumë të shqetësuar se pse Hadi nuk na kishte telefonuar për një kohë të gjatë dhe pse as telefoni i tij nuk u përgjigj, ne u informuam se MEK publikoi një letër që i atribuohej, përmbajtja e së cilës ishte plotësisht në kundërshtim me atë që ai kishte thënë tek ne për katër vjet. Kjo dyfishoi shqetësimin tonë sepse ai ishte kërcënuar vazhdimisht nga elementë të organizatës.
Gruaja ime, e cila është e sëmurë rëndë, dhe unë ju kërkoj që të veproni menjëherë për të mësuar në lidhje me djalin tim të zhdukjes së detyruar në Shqipëri. Qeveria shqiptare duhet të mbajë përgjegjësi. Unë jam duke pritur me padurim për një përgjigje nga ju për të pyetur qeverinë shqiptare se ku është tani Hadi Sani Khani dhe si është gjendja e tij.
Faleminderit shume
Ahmad Sani Khani në emër të familjes së “Hadi Sani Khani”