Ali (Peyman) Fatehi ishte një ushtar në luftën Iran-Irak kur 1988 ai u mor si një rob i luftës nga forcat Irakiene. Të mbështetur nga Saddam Hussein, autoritetet e Organizatës Muxhahedin Khalq (MKO / MEK / PMOI / Kult i Rajavit) përdorën mashtrimin e ushtarëve iranianë për t’u bashkuar me grupin e tyre në kampet e POW. Peyman u mashtrua për t’u bashkuar me MEK, ndoshta me shpresën e një gjendje jetese më të mirë se sa katastrofa e kampeve irakiane. Sidoqoftë, ai është marrë si peng nga grupi për mbi 35 vjet tani.
Prindërit e tij bënë shumë përpjekje për ta vizituar atë në kampin Ashraf, Irak, por ata kurrë nuk u lejuan nga autoritetet e grupit të takonin djalin e tyre. Ata bënë piketime para portave të kampit Ashraf disa herë, duke thirrur emrin e djalit të tyre, duke treguar emrin dhe foton e tij në pankarta. Fatkeqësisht, nuk funksionoi. Në përgjigje, udhëheqësit e MEK i etiketuan ata si agjentë të forcës Kuds të qeverisë iraniane.
Dhjetë vjet më parë, babai i Peyman vdiq ndërsa ai po priste djalin e tij të dashur. Nëna e tij, Mehangiz Rezaiee ende vuan këtë ndarje gjatë gjithë jetës. Ajo pret kthimin e djalit të tij nga Shqipëria në Iran. Ajo boton letra dhe mesazhe zanore, në internet, për djalin e saj të burgosur. Ajo shpreson që Peyman ta marrë mesazhin një ditë.
Në mesazhin e saj të fundit zanor, nëna me zemër të thyer i kërkon Peymanit të kujtojë kujtimet e tij të ëmbla të shtëpisë, miqve dhe familjes së tij. Zëri i saj i dëshpëruar është një provë për shkeljen e tmerrshme të të drejtave të njeriut që po ndodh në MEK.