روز یکشنبه 5 اذرماه 1402 گردهمایی بزرگی با فراخوان انجمن نجات آلبانی در زمین فوتسال پارک شلوغ معروف به روگا اورا، در مرکز شهر تیرانا با شعار ماهمه برابر هستیم و از حقوق اولیه انسانی همه جوامع مختلف در آلبانی حمایت می کنیم، برگزار گردید. علیرغم هوای سرد زیر صفر درجه ماه پاییز بیش از 300 نفر از شهروندان ساکن تیرانا گرد آمدند. این اولین گردهمایی بزرگ انجمن نجات آلبانی بعد از تاسیس و اعلام موجودیت در عرصه اجتماعی آلبانی می باشد.
فرقه مجاهدین خلق بعد از اینکه مجبور شد از شهریور 95 خاک عراق را ترک و بر اساس پیشنهاد آمریکا و توافق بین کمیساریای ملل و دولت آلبانی وارد آلبانی شد. با توجه به شرایط کیفا متفاوت آلبانی به نسبت عراق و فضای نسبتا باز سیاسی و حضور در عرصه اجتماعی تصمیم گرفت ضمن زد و بند و لابی گری با مقامات دولت آلبانی و مقامات امنیتی محلی فضای اجتماعی اعضا را محدود و شرایط قرنطینه ای همانند پادگان اشرف در عراق فراهم آورد. آمار بالای جدایی اعضا در ماههای اول حضور در آلبانی که تحت تاثیر شرایط اجتماعی آلبانی و تاثیر پذیری اعضا از این شرایط جدید صورت می گرفت، مسئولین مجاهدین خلق را به وحشت انداخته و مجبور کرد با راه اندازی قرارگاهی مشابه اشرف با نام اشرف 3 در منطقه مانز اعضا را به آن منطقه منتقل نماید.
با این اقدام رهبران مجاهدین خلق بار دیگر ارتباط اعضا با فضای اجتماعی قطع و آنها این بار در آلبانی قرنطینه شده و کلیه رفت و آمدهای آنها به خارج از مقر تحت کنترل شدید قرار گرفت. تحت فشارهای مجاهدین خلق رمسا شعبه کمیساریای ملل در آلبانی که خدمات محدودی به اعضای جداشده ارائه می داد تعطیل و کار را برای اعضایی که جداشده و یا در آستانه جدایی بودند بسیار سخت کرد.
متعاقب فشار آمریکا بر دولت آلبانی سفارت ایران در این کشور تعطیل و سفیر و دیگر کارمندان آن از خاک آلبانی اخراج گردیدند تا کوچک ترین روزنه کمک به اعضای جداشده و بخصوص آنهایی که قصد بازگشت به ایران را داشتند بسته شود. در آن مقطع فشار بسیار زیادی بر اعضای جداشده وارد میشد. بسیاری از اعضا با پرونده سازی و سناریوهای دروغ رهبران مجاهدین خلق و اتهامات واهی همکاری با جمهوری اسلامی و یا طراحی عملیات های تروریستی برعلیه مقر مجاهدین خلق به زندان افتادند. علیرغم تمامی این فشارها و محدودیت ها اعضای جداشده در یک شرایط سخت و نابرابر به فعالیت های افشاگرایانه خود ادامه دادند و مرعوب فشارهای مجاهدین خلق نشدند.
تحت تاثیر همین ایستادگی ها تعداد بیشتری از مجاهدین خلق جدا و یا فرار کردند و این اعضا در ابتدا و طی یک پروسه بدلیل شرایط سخت آلبانی و محدودیت های شدید دولت آلبانی با نام آسیلا به فعالیت خود ادامه دادند که دستاوردهایی هم داشتند و شرایط حضور خود را در عرصه اجتماعی آلبانی مستحکم کردند. اما تجربه موفق انجمن نجات در ایران و اقبال اجتماعی زیاد خانواده ها از فعالیت های آنها، اعضای جدا شده در آلبانی را برآن داشت تا با الگوبرداری از آنها و بکارگیرری تجاربشان انجمن نجات البانی را تاسیس کنند.
اعضای جداشده آلبانی با تلاش ها ودیدارهای بسیار با مقامات محلی دولتی و همچنین کار عظیم افشاگری در میان اقشار مختلف مردم آلبانی شرایط را قبلا برای اعلام موجودیت انجمن نجات درخاک آلبانی فراهم کرده بودند. اقدامی که در ابتدا بسیار غیر محتمل و بعید می نمود . رهبران مجاهدین خلق تلاش می کردند آلبانی را حیات خلوت خود قلمداد کنند و گویی هیچ جریان مخالف این سازمان نمی تواند در عرصه آن به موجودیت اجتماعی خود ادامه دهد. در حقیقت شکل گیری و اعلام تاسیس انجمن نجات آلبانی با الگوی انجمن نجات در داخل ایران یک شاهکار بی نظیر بود که حتی رهبران مجاهدین حلق را در شوک فروبرده و آچمز کرد. بطوریکه تا مدتها نتوانستند هیچ موضعی در قبال آن بگیرند.
در ادامه تلاش ها و راهکارهای اعضای این انجمن که با تلاش وهمت زیاد و انگیزه های بسیار بالا صورت گرفت این انجمن از یک نهال نورس به یک درخت تنومندی در عرصه اجتماعی آلبانی تبدیل گشت. بطوریکه در مدت کوتاه توجه تمامی افکار عمومی و بخصوص رسانه و شبکه های تلویزیونی آلبانی را بخود جلب کرد. تعداد زیادی از اعضای انجمن نجات آلبانی در مصاحبه با شبکه های مختلف تلویزیونی در پر بیننده ترین ساعات شرکت کردند که این مصاحبه ها انعکاسات زیادی را بخود جلب کرد. ولی نقطه عطف این فعالیت ها در گردهمایی بزرگ روز یکشنبه با شعار “ما همه برابر هستیم” خود را نشان داد که تعداد زیادی از شهروندان آلبانیایی در آن شرکت کردند. حضور گسترده شهروندان آلبانیایی در این مراسم و انعکاس آن در شبکه های تلویزیونی و رسانه های آلبانی واز همه مهم تر همکاری مقامات دولتی و محلی در برگزاری هر چه باشکوه تر برگزار کردن این مراسم نشان داد که انجمن نجات آلبانی توانسته است در تعادل قوا با فرقه مجاهدین دست پیش را گرفته و خود را تحمیل نماید.
بی شک انجمن نجات آلبانی بعنوان تنها نقطه امید خانواده های چشم انتظار و بالاترین محرک و نقطه انگیزشی برای آزادی اسیران دربند، مسیر خود را پیدا کرده و با انسجام و اتحاد و همدلی و همبستگی هرچه بیشتر و بکارگیری تجارب انجمن نجات در داخل کشور در آینده ای نزدیک آزادی همه اعضای تحت اسارت را رقم خواهد زد .
اکرامی