مسعود رجوی در عملیات مروارید، کُرد‌ها را تنها برای خوش‌خدمتی به صدام قتل‌عام کرد.
در ابتدای اشغال کویت توسط صدام بود که منطقه «نوژل» در شمال عراق به حفاظت مجاهدین خلق سپرده شد تا اگر نیروهای نظامی عراقی درگیر جنگ در جبهه مرزی با کویت بودند، شمال کشور از یورش کردهای معترض و تلاش آنها برای سکونت در آنجا، مصون بماند. سازمان مجاهدین قسمت عمده‌ای از مناطق کردنشین شامل شهرهای طوز، خرماتو، کفری، سلیمان‌بگ و خانقین را پیش از آنکه کردها به آن مناطق بیایند، به اشغال خود درآورده بود و از هر نوع مواجهه و کشتار کردهای معترض اجتناب نمی‌کرد.
بساط علی مشکین فام، عضو سابق سازمان مجاهدین خلق در این باره می گوید:
کردها می خواستند مناطق کردی را آزاد کنند. کاری با سازمان نداشتند. در اینجا صدام از رجوی درخواست کمک کرد. رجوی به جای آنکه خود را از مسائل داخلی عراق جدا کند، قبول کرد تا با کردها و شیعیان عراق بجنگد. رجوی نیاز به این خوش خدمتی داشت تا نتیجه اش بشود سرازیر شدن تسلیحات و تجهیزات و ادوات و پول و دینار.