رسانه دولتی RTSH (صدا و سیمای جمهوری آلبانی) در برنامه رادیویی صبحگاهی آنجلو اشکرلی ، میزبان آلدو سولولاری مدیر رسانه ای انجمن نجات آلبانی بود.
در این گفتگو، آلدو سولولاری درباره سابقه ده ساله اش در رسانه های آلبانی و امریکایی، پروژه های پیش رو و همچنین برنامه هایش در انجمن نجات آلبانی مطالبی را بیان کرد. آلدو نحوه آشنایی اش با انجمن نجات آلبانی، نحوه شکل گیری این انجمن و اهدافش را به طور اجمالی بیان کرد. او همچنین توضیح داد که چگونه افراد حبس شده در کمپ آلبانی مجاهدین خلق از حق ارتباط با خانواده محروم هستند و خانواده هایشان در ایران و اعضای جدا شده از این گروه در آلبانی به دنبال راهی برای ارتباط با این افراد هستند.
سایت کریستال تی وی گزارشی مفصل از این گفتگو را منتشر کرده است:
طی مصاحبه ای بسیار دلپذیر در رسانه دولتی RTSH (صدا و سیمای جمهوری آلبانی) در برنامه صبحگاهی آنجلو اشکرلی Anxhelo Shkreli، روزنامه نگار آلدو سولولاری Aldo Sulollari در استودیوی رادیو مورد استقبال قرار گرفت تا در مورد آخرین پروژه های خود صحبت کند.
این مصاحبه با طنز فراوان و همچنین لحظات تند همراه بود که مربوط به رسانه ها و پروژه های اجتماعی بود که روزنامه نگار آلدو سولولاری اخیراً برای عموم مردم آلبانی تبلیغ کرده است.
در برخی از ستون ها از سبک زندگی این روزنامه نگار شناخته شده در ایالات متحده آمریکا و همچنین بازگشت به انجام پروژه های رسانه ای در رسانه ملی در آلبانی صحبت شده است.
نکته بسیار جالب این مصاحبه سالگرد حرفه ای شدن آلدو بود که امسال 10 سال از حضورش در رسانه های آلبانیایی می گذرد. او توضیح می دهد که زندگی حرفه ای او دائماً بین رسانه های آلبانیایی و تمرکز بر پلتفرم های آمریکایی تقسیم می شود.
وقتی از طراحان برنامه در مورد مشارکت های اجتماعی پرسیده شد، آنها توضیح دادند که وقتی فعالیت های اجتماعی بر روی یک فرد متمرکز می شود، این ابتکار برای زندگی این شخص و همچنین برای جامعه ای که این فعالیت های اجتماعی به آنها منتقل می شود بسیار مهم می شود. زمانی که این فعالیت ها از خارج از کشور می آیند و محکم تر و مهم تر می شوند، اما برای عموم مردم آلبانی نیز بسیار جالب هستند.
آلدو توضیح می دهد که او بیش از 2 سال است که بخشی از پروژه اجتماعی فعالیت های انجمن نجات آلبانی است.
آلدو سولولاری:
“انجمن نجات آلبانی در این کشور شناخته شده است، زیرا نام خود را مستقیماً از انجمن مؤسس واقع در کشور ایران می گیرد و به طور مستقیم دوقلوی آن محسوب می شود. این انجمن توسط خانواده ها و مادرانی در ایران ایجاد شده که عزیزان و فرزندانشان در سازمان مجاهدین خلق و در اردوگاه این سازمان در آلبانی مستقر هستند.
ما قبلا در یک انجمن دیگر بودیم، اما علاقه همه این بود که به مستقیم ترین شکل ممکن نشان دهیم که اکنون زمان نجات آن ایرانیان حبس شده در آن اردوگاه است و نشان دهیم که زندگی زیباست و باید زندگی کرد. در ایران ما اکنون در آغاز سال 1403 هستیم در حالی که در آلبانی در سال 2024 هستیم و مجبوریم صحبت کنیم که هنوز هم چنین دموکراسی های دروغینی وجود دارد. خانواده از نظر مجاهدین خلق دشمن تلقی می شود که نباید با آن ارتباط برقرار کرد.
در سازمان مجاهدین خلق همه نوع حقوق انسانی ممنوع است و علاوه بر این آنها با وضعیت پناهنده بشردوستانه به آلبانی آمدند که طبق قانون باید آن کمپ تحت نظارت نهادهای آلبانیایی باشد. در آن کمپ تخلفات قانونی زیادی وجود دارد و در آنجا افراد آزاد زندگی نمی کنند.
بسیاری از مادران هستند که هر روز برای سرنوشت فرزندانشان که به این اردوگاه برده شده اند سوگواری می کنند. این افراد قرار بود از عراق به کشورهای اروپایی برده شوند و زندگی با اصول دموکراتیک داشته باشند ولی چند سال است که در آن کمپ گیر کرده اند.”
از آلدو سولولاری خواسته شد تا در مورد پروژه های انجمن نجات آلبانی و نحوه فعالیت آن در این کشور برای اعضایی که اردوگاه مجاهدین خلق را ترک کرده اند، توضیحات بیشتری بدهد:
آلدو سولولاری:
“من به طور اتفاقی با آنها آشنا شدم، همانطور که امشب مرا به برنامه دعوت کردید، 2 سال پیش به عنوان خبرنگار برای مصاحبه با آنها رفتم و از آن روز به بعد آنها بخشی از زندگی حرفه ای و شخصی من شدند. پسری به نام مهدی که زبان من را خیلی خوب صحبت کرد، به من فهماند که این افراد برای ادغام، شغل، ایجاد خانواده و شروع زندگی از صفر به اینجا آمده اند. ما سعی می کنیم بهترین های خود را ارائه دهیم، با تیمی از ایرانی ها و تیمی از آلبانیایی ها، متحد با هم، با حمایت نهادهای آلبانیایی، ما هر روز تمام تلاش خود را می کنیم تا این جامعه را در کشورمان ادغام کنیم، بلکه صدای مردم را نیز به ارمغان بیاوریم. پدر و مادری در ایران که هر روز به سرنوشت عدم ارتباط با فرزندانشان که در کمپ اشرف 3 هستند دچار می شوند.
اگر اجازه بدهید می خواهم به یکی از اعضای انجمن نجات سلام کنم که قبلا پرستار، پزشک، دندانپزشک بود و وقتی به انجمن ما آمد حتی نویسنده شد و اثری از خود در ادبیات و نویسندگی گذاشت. خلیل انصاریان، هنرمندی که قلباً عاشق زندگی، کار و حتی همسر آلبانیایی خود است، در کتابی تمام جزئیات زندگی خود در زمان حضور در سازمان مجاهدین خلق را بیان کرده است.
با الهام از این امر، اکنون انجمن نجات این امکان را برای عموم مردم آلبانی فراهم کرده است که از طریق 3 نویسنده آلبانیایی دیگر، 3 نشریه جدید و متفاوت از یکدیگر را برای خوانندگان آلبانیایی به ارمغان بیاورد. سه نشریه متفاوت اما با یک مأموریت واحد: آنچه بر این افراد گذشته را برای ثبت در تاریخ بیان کنند و همچنین صدای مادران { اعضای مجاهدین خلق} در ایران را منتقل کنند.”
لحظات طنزی هم در این مصاحبه وجود داشت. از جمله اینکه مجری برنامه حین اجرا به عطسه افتاد و آلدو بلافاصله از او پرسید که آیا به سازمان مجاهدین خلق حساسیت دارد؟!
به هر حال در این مصاحبه و اظهارات از آلدو، همچنین این انتظار وجود داشت که در آینده نزدیک این بار یک برنامه رسانه ای در رسانه های آلبانی ایجاد شود تا به مردم آلبانی نزدیکتر شود.
این مصاحبه با پیامی عالی برای شهروندان آلبانیایی و همچنین برای مؤسسات آلبانیایی پایان یافت.