دور جدید دادگاه رسیدگی به اتهامات سران مجاهدین خلق وضرورت حضور خانواده های اعضا

دور جدید دادگاه رسیدگی به اتهامات 104 نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق روز سه شنبه چهارم اردیبهشت ماه در شعبه یازدهم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی دهقانی ومستشاران دادگاه در مجتمع قضایی امام خمینی برگزار شد.

نخستین جلسه دادگاه رسیدگی به جنایات و اقدامات اعضای گروه تروریستی مجاهدین خلق 21 آذرماه 1402 آغاز شد. تا کنون 11 جلسه از دادگاه متهمان این پرونده برگزار وکیفرخواست متهمان توسط نماینده دادستان قرائت شده است.
در جریان این دادگاه قاضی دهقانی در خصوص رسیدگی به اتهامات سرکردگان مجاهدین خلق گفت اکنون که 104 نفر متهم به بمب گذاری وترور هستند ایا نباید سازمان های بین المللی ومردمان کشورهای میزبان مجاهدین خلق پیشگام شده واز نهادهای خود خواستار استرداد وخروج این متهمان از کشورشان بشوند؟

من به عنوان یکی از اعضای جداشده از این گروه که بیش از 20سال سابقه حضور در تشکیلات مجاهدین خلق را داشتم وسالها در ستاد روابط خارجی وبخش روابط بغداد مسئولیت داشتم، به منظور روشنگری افکار عمومی ودادگاه در بخشی که به جرائم مسعود ومریم رجوی به عنوان متهمان ردیف یک و دو در خصوص افشای خیانت های آنها وحقایق پشت پرده روابط آنها با صدام حسین رئیس جمهور معدوم عراق در دادگاه حاضرشدم .

انگیزه اصلی من از حضور در این دادگاه این بود که افکار عمومی را نسبت به روابط سران مجاهدین با رژیم بعث آگاه کنم. ملت ایران نسبت به خیانت ها وجنایات رجوی در داخل کشور ودرحق مردم ایران آگاه هستند اما در خصوص روابط و وابستگی این سازمان به رژیم بعث عراق اطلاعات کافی و جامع ندارند. من با حضور در این دادگاه گوشه هایی از همکاری های اطلاعاتی ونظامی آنها را با رژیم صدام افشا کردم.

در جلسه 11 دادگاه توضیح دادم که چگونه مجاهدین خلق به رغم تمامی شعارهای استقلال طلبانه تبدیل به زائده در جنگ ایران وعراق شدند. برای حاضرین در دادگاه توضیح دادم که چگونه در جریان جنگ تجاوزکارانه صدام برعلیه ایران، نیروهای مجاهدین خلق در کنار ارتش عراق سربازان ایرانی را دستگیر وبرای بازجویی وشکنجه وتخلیه اطلاعات به نیروهای اطلاعات ارتش عراق تحویل می دادند. در حقیقت در تاریخ معاصر مجاهدین خلق جزو معدود جریاناتی هستند که در جریان حمله نظامی یک کشور بیگانه به خاک ومردمشان در جبهه دشمن قرار گرفتند وبسوی سربازان هم وطن خود شلیک کردند.

در رابطه با اهمیت وتاثیرات این دادگاه کافی است به موضع گیری های شتاب زده و وحشت آلود سران مجاهدین خلق اشاره کنیم که بی وقفه وبعد از انجام هرسری از دادگاه ادامه دارد. این نشان می دهد که آنها ازعواقب ونتیجه این دادگاه بشدت هراس دارند. اما به رغم تمامی دستاوردهای مثبت این دادگاه که بعد از سال ها برای اولین بار به عملکردهای خیانت بار سران مجاهدین خلق در داخل ایران و به صورت رسمی می پردازد، آنچه به شدت کمبود آن احساس میشود عدم حضورخانواده های اعضای گرفتاردرمقرمجاهدین در آلبانی، است. خانواده هایی که میشود گفت اولین قربانیان سران مجاهدین خلق هستند،آنها می توانند با حضور دراین دادگاه افکارعمومی جهانیان و به خصوص نهادهای حقوق بشری و کشورهای حامی مجاهدین خلق را در مقابل این سوال قرار دهند که چرا سال ها از شنیدن صدا و یا دیدار با عزیزان خود محروم هستند؟ به چه دلیل و براساس کدام منشور حقوق بشر پدران ومادران می بایست خبر مرگ عزیز خود را از رسانه های مجاهدین خلق بعد ازسالها بیماری بشنوند؟

آنها می توانند با حضور در دادگاه و بیان شرح حال سالیان رنج و فراق و چشم انتظاری عزیزان خود افکار عمومی و کشورهایی که همچنان میزبان رهبران مجاهدین خلق علیرغم آن همه جنایت هستند را به چالش بطلبند و حق خود را مطالبه کنند.
اگر چه ما شاهد حضور خانواده هایی هستیم که عزیزان آنها توسط مجاهدین خلق ترور وشهید شدند ودادگاه هم با فرصت دادن به آنها جهت حضوردر دادگاه حق آنها را مطالبه می کند ولی در کنار آنها می توانند خانواده های اعضای گرفتاردر مقراشرف سه هم حضور داشته باشند تا حق خود را از رهبران مجاهدین خلق که متهمان این دادگاه هستند مطالبه کنند.

قصه سال ها چشم انتظاری ومرگ برخی از پدران و مادرانی که در حسرت شنیدن صدا و یا دیدن رخ عزیزانشان در خاک آرمیدند می تواند هر وجدان آگاهی را به تفکر وت عمق وادار کند و جای خالی آنها در این دادگاه به شدت احساس میشود که امیدوارم در ادامه آن شاهد حضور آنها در دادگاه و بیان لحظاتی از سالهای چشم انتظاری و ظلمی که رجوی در حق آنها روا داشته باشیم.

علی اکرامی