احسان بیدی عضو سابق سازمان مجاهدین خلق بیش از یک دهه و ناآگاهانه به عضویت این سازمان تروریستی درآمده بود و گرفتار شده بود. وی سرانجام با یک تصمیم درست از این سازمان جدا شد و تصمیم به افشای ماهیت ضد انسانی این فرقۀ مرگبار گرفت تا تجربه های تلخ خود از حضور در تشکیلات فرقه را با دیگران به اشتراک بگذارد و از به دام افتادن جوانان سرزمینش جلوگیری کند. به این دلیل، بیدی مرتباً مورد آزار و اذیت های ضد انسانی تشکیلات رجوی قرار گرفت. فرقه تا جایی پیش رفت که تصمیم به حذف فیزیکی او گرفت که البته به هدفش نرسید.
سازمان مجاهدین خلق بارها و بارها بر علیه احسان بیدی اطلاعیه های دروغین و تهوع آور صادر کرد و او را تهدید کردند. اما احسان از آن بیدهایی نبود که با این بارها بلرزد.
احسان بیدی که بعد از انتقال به آلبانی از عراق در سال 1394 و بعد از جدایی از فرقه، درتلاش مداوم برای افشای ماهیت واقعی مجاهدین خلق برآمده بود، زیر ذره بین سازمان بود و برای ساکت کردنش به هر دسیسه و زور و تهدید و تبانی دست می زدند. زد و بندهای بسیار مشمئز کننده فرقه رجوی با برخی مقامات دولت آلبانی باعث شد تا بیدی در چندین نوبت با دلایل غیرموجه دستگیر شود و به کمپ بسته کارچ منتقل تا بلکه تسلیم خواسته های رجوی شده و توبه نامه بنویسد.
اما آقای بیدی هرگز و هیچگاه از خواسته های بر حق خودش کوتاه نیامد و تسلیم فشارهای شدیدی که بر او وارد می شد نگردید . آنچنانکه تقریبا تمام پلیس های آلبانی که در ارتباط با او بودند وی را شناخته و تحسینش میکردند. دوستانش نیز از ایستادگی او یاد میگرفتند و تشویقش می نمودند.
در طی این چند سالی که احسان بیدی در آلبانی بود رجوی تمام تلاشش را کرد تا حتی او را بصورت فیزیکی حذف کند اما با وارد شد انجمن آسیلا و اقدامات داش امیرمرسولی ، وزارت کشور و پلیس آلبانی عقب نشینی کرده و احسان را که به مرز آلبانی و کوزوو جهت کشتن وی منتقل کرده بودند را به داخل خاک آلبانی بازگرداندند و متعاقباً او را آزاد کردند. ولی باز برای چندمین بار بیدی را دستگیر کرده و به بازداشتگاه ” کارچ ” منتقل کردند تا اینکه در آخرین اقدام او را به اجبار و به رغم خواست خودش از آلبانی اخراج کردند.
بازداشتگاه موسوم به ” کارچ ” نوعی کمپ بسته سازمان ملل و مخصوص پناهجویان غیرقانونیست. محسوب می شود که دست کمی از زندان ندارد هر چند که در تعاریف این مکان به اسم زندان ثبت نشده است.
محدودیت هایی که در این بازداشتگاه وجود دارد دقیقا همانند زندان است. برخی این مکان را با زندان ” گوانتانامو ” مقایسه کرده اند. کسی حق تماس با بیرون را ندارد ، دسترسی به اینترنت ممنوع است ، ملاقات بشدت محدود است وخیلی مسائل دیگر ، حتی وضعیت بهداشتی در این کمپ نیز وحشتناک است و هر کسی مدتی را در آن بگذراند قطعا به بیماریهای مشکوکی مبتلا خواهد گردید.
آاحسان بیدی در چند نوبتی که در این مکان نگهداری می شد دچار بیماری های سختی شده بود که با دارو و درمان های طولانی مدت سرپا شد. در آخر هم که او را با تبانی و به طورغیرقانونی به ایران منتقل کردند. جایی که به دلیل سوابق سازمانی که قبلاً در آن عضویت داشته، امنیت جانی ندارد.
تمام این اقدامات ضدانسانی و غیرقانونی در حالی بر علیه احسان بیدی رقم خورد که نام او هم به عنوان پناهجوی قانونی ثبت شده و هم این که مدرک اقامت در آلبانی او حداقل تا یکسال آینده مهلت داشته است.
این که چرا دولتمردان آلبانی در یک چنین اقدام غیر حرفه ای و ضد انسانی شرکت کرده و شریک جرم گروه تروریستی رجوی میگردند جای سوال و علامت تعجب دارد ؟!
نکته ای که شاید سیاستمداران آلبانی زیاد به آن عنایت ندارند ، این است که این گونه اعمال ضد انسانی راه را برای پیوستن آلبانی به اتحادیه اروپا که از آرزوهای دیرینه این کشور است به مخاطره می اندازد .
هر چند احسان بیدی اخراج گردید و به غیرانسانی ترین شکل ممکن با او برخورد شد ولی ایستادگی اش در مقابل فرقه تروریستی و ضد بشری مجاهدین خلق ، تبدیل به الگویی شد برای تمامی انسان های حق طلب و برای افرادی که افشای ماهیت سازمان مجاهدین خلق را رسالت خود قلمداد می کنند.
هر چند که او دیگر به طور فیزیکی در آلبانی نیست، ولی راه و روش او در آلبانی باقی ماند و ریشه دواند و شب پرستان آزادی کُش رجوی از آن گریزی نخواهند داشت.
در پایان باید خاطر نشان کرد که اخراج آقای بیدی از آلبانی نشانۀ ضعف مفرط فرقۀ رجوی در قبال اعضای جداشده است . این اعمال به خوبی نشان می دهد این فرقه هیچ مخالفتی را با خودشان برنمی تابند و بطلان تمام شعارهایی است که مستمر در بوق و کرنا دمیده و تبلیغ می نمایند که آزادیخواه هستند و دنبال دمکراسی و رهایی برای ایران هستند، شعارهایی که فقط احمق ها آنرا باور دارند.
بخشعلی علیزاده
