خانواده ها و جداشده ها
با گذشت زمان و ناکامی هایی که گریبانگیر فرقه تروریستی رجوی گردید.فرقه در چندین مرحله با ریزش انبوه نیرو و جداشدن نفراتش در تشکیلات مواجه گردید.
طی این سالها هزاران نفر از طرق مختلف شامل فرار، پناه بردن به کمیساریای پناهندگان، تحمل زندان و شکنجه توسط فرقه، اعتنایی به تهدیدهای فرقه نکردند و از فرقه رجوی جدا شدند. تعدادی از آنها به ایران بازگشتند و به آغوش پر مهر و محبت خانواده های خود پناه بردند و تعدادی هم سر از کشورهای اروپایی درآوردند. تعداد زیادی هم که ساکن خارج از کشور بودند، با صدور اطلاعیه یا در خفا، جدایی اشان را اعلام و به زندگی عادی خودشان پرداختند.
این افراد که متهم محسوب می شدند، با استفاده از عفو عمومی جمهوری اسلامی در ارتباط عاطفی و مامن خانواده های خود قرار گرفته و از اوضاع مناسب و بهتری بهره مند شده و تلاش نمودند تا کابوس زندگی درون تشکیلاتی فرقه رجوی را به فراموشی بسپارند.
در موارد معدودی خانواده ها در ارتباط با عزیزانشان که بعد از جدایی به آنها پناه بردند، با مشکلات روحی – روانی و تنگنا های معیشتی آنها مواجه شدند که امری طبیعی است.
به قول محققین و کارشناسان مربوطه « جداشدن فرد از فرقه، بسی آسان تر از جدا شدن فرقه از فرد » است.
با توجه به اینکه اعضای فرقه رجوی تحت تاثیر مهیب ترین پراتیک های مانیپولاسیون ذهن و مغزشویی قرار گرفته اند که آثار آن به سادگی از بین نمی رود، تعداد بسیار اندکی که در محدوده های زمانی خاص، خانواده نتوانسته نیازهای ذهنی و مادی فرد را حل نماید، به ناچار مجددا به سمت فرقه بازگشته و به زندگی ماشینی و بی روح خود ادامه دادند. از آنجا که اندک آن هم، زیاد است. خانواده ها می توانند با مساعدت کارشناسان مشاوره ای انجمن نجات در مراکز تهران و استانها به یاری این تعداد قلیل از فرزندان خود بپردازند و با در میان گذاشتن موضوع با جداشده های با تجربه که از مشاورین فداکار انجمن نجات هستند، از وقوع داستان نکبت بار دیگری که خدای ناکرده برای فرزندشان رقم خواهد خورد، جلوگیری نمایند.
نقش انجمن نجات و اعتماد خانواده ها به انجمن صرفا همیاری و مساعدت ذهنی و روحی می باشد که با واکاوی فرد آسیب دیده، کمک شایانی به بازسازی ذهنی و روانی فرد آسیب دیده است.
