اعظم سلام، این چندمین نامه ای است که برای شما می نویسم و شما تماسی با من نمی گیری. در کجای دنیا زندگی می کنی که امکان تماس با برادرت را نداری؟! فردی که در دورافتاده ترین روستا در ایران زندگی می کند امکان تماس با همه را دارد. کم و بیش خبرها را می خوانم خبر دارم اختیاری از خودت نداری و در یک حصار بسته زندگی می کنی و با دنیای بیرون قطع ارتباط هستی. می خواهم بگویم آزادی نداری و شما را زندانی کرده اند . من از زاویه دل سوزی به شما می گویم هنوز دیر نشده خودت را از زندان نجات بده و سراغ فرزندت برو و در کنار فرزندت با آرامش زندگی کن.
خیلی دلم می خواهد سری به شما بزنم ولی ویروس کرونا باعث شده که مرزها را ببندند تا ببینم خدا چی می خواهد. راهی که انتخاب کردی درست نبود اگر نزد خانواده ات می بودی وضعیتت خیلی بهتر از الان بود. با خودت چکار کردی. فرزندت محبت مادری را به چشم ندید و خودت محبت فرزندی را . به عنوان برادرت می گویم خودت را نجات بده، چشمانت را به دنیای آزاد باز کن و واقعیت ها را ببین و از زندگی در کنار فرزندت لذت ببر .
امیدوارم روز آزادیت هر چه زودتر فرا برسد .
برادرت سید مهدی فاطمی
