Raporti Zyrtar për të Drejtat e Njeriut
1. Përmbledhje Ekzekutive
Ky raport paraqet informacione të verifikuara dhe dëshmi të para-dorës për metodat e propagandës, operacionet psikologjike dhe aktivitetet kibernetike të organizatës terroriste Mujahedin-e-Khalq (MEK). Gjetjet bazohen në dëshminë me betim të Z. Behzad Alishahi, ish-anëtar i grupit, dorëzuar gjatë seancës së 41-të të gjykimit publik ndaj 104 anëtarëve të MEK-ut në Teheran më 20 tetor 2025. Deklaratat e Z. Alishahi sjellin një pamje të qartë të rrjetit të koordinuar mediatik dhe kibernetik të MEK-ut, që vepron nga Kampi Ashraf 3 në Manëz, Shqipëri, me mbështetje financiare dhe teknike nga aktorë të huaj.
2. Metodologjia
Raporti mbështetet në tre burime kryesore:
1.
Dëshmia zyrtare dhe publike e Z. Alishahi para gjykatës së Teheranit;
2.
Dëshmitë dokumentare dhe mediatike mbi aktivitetet e propagandës dhe të cyber-operacioneve të MEK-ut;
3.
Analizë krahasuese e raporteve ndërkombëtare, përfshirë Human Rights Watch (2005) dhe RAND Corporation (2009), që dokumentojnë strukturën sektare dhe shkeljet sistematike të të drejtave të njeriut brenda organizatës.
Të dhënat janë mbledhur dhe analizuar me qëllim që të sigurojnë material të besueshëm për mekanizmat e të drejtave të njeriut të Kombeve të Bashkuara dhe Procedurat Speciale.
3. Paraleli
Organizata Mujahedin-e-Khalq e Iranit (MEK) u themelua në vitin 1965, duke bashkuar ideologji islame dhe marksiste. Gjatë viteve ’70, ajo kreu shumë atentate, përfshirë vrasjet e këshilltarëve amerikanë të Rockwell International dhe të Pan American Airlines.
Pas Revolucionit Islamik të vitit 1979, grupi u përpoq të infiltronin strukturat e reja politike, por së shpejti kaloi në konfrontim të armatosur. Në qershor 1981, MEK nisi një kryengritje të dhunshme që vrau qindra civilë dhe zyrtarë shtetërorë, përfshirë Presidentin Mohammad-Ali Rajai dhe Kryeministrin Mohammad-Javad Bahonar.
Gjatë viteve ’80, drejtuesit e MEK-ut u larguan për në Francë dhe më pas në Irak, ku bashkëpunuan direkt me regjimin e Saddam Hussein dhe kryen sulme ndërkufitare ndaj Iranit. Ofensiva “Forough Javidan” (Operacioni Drita e Përjetshme) në 1988 çoi në vdekjen e shumë ushtarëve dhe civilëve iranianë, përfshirë gra dhe fëmijë, dhe konsiderohet gjerësisht si krim lufte dhe akt tradhtie.
Pas rënies së Saddamit në vitin 2003, forcat amerikane morën kontrollin e Kampit Ashraf në Irak, dhe anëtarët u zhvendosën gradualisht në Kampin Ashraf 3 në Shqipëri. Shumë burime ndërkombëtare—including HRW (2005) dhe RAND (2009)—kanë dokumentuar praktika detyruese brenda MEK-ut: divorçe të detyruara, segregim gjinor, kondicionim psikologjik dhe burgosje të disidentëve.
Në dekadën e fundit, me humbjen e kapaciteteve ushtarake, MEK u shndërrua në një makineri propagandistike dhe kibernetike të sponsorizuar nga jashtë. Qindra anëtarë të tij punojnë tani me kohë të plotë online nga Kampi Ashraf 3, duke krijuar llogari të rreme dhe përmbajtje të koordinuara për të projektuar një imazh pozitiv të sektit dhe një imazh negativ të shoqërisë dhe qeverisë iraniane.
Shembuj të dokumentuar përfshijnë: • Përhapje të lajmeve të rreme mbi kushtet e burgut dhe çështjet e të drejtave të njeriut në Iran; • Fabrikim të videove të inskenuara mbi të ashtuquajtur “greva të urisë” ose “proteste publike”; • Bashkëpunim me media sioniste dhe perëndimore për të shpërndarë narracione të deformuara; • Përdorim manipulues i sloganeve “të drejta të njeriut” ose “demokraci” për të tërhequr individë të cenueshëm jashtë vendit.
4. Gjetjet (Dëshmia e Z. Behzad Alishahi)
a) Konteksti personal
Z. Alishahi deklaroi se ishte anëtar i MEK-ut nga viti 1984 deri në 2002, duke punuar kryesisht në seksionin e medias dhe televizionit. Në vitin 1994, u arrestua dhe u torturua brenda organizatës pasi shprehu kritika të brendshme, dhe më pas u detyrua të vazhdonte punën nën survejim.
b) Evolucioni i aktiviteteve mediatike
• Fillimisht, MEK publikonte vetëm një revistë të quajtur Mojahed dhe herë pas here digjte kopje në publik për të tërhequr vëmendje. • Gjatë qëndrimit në Irak, grupi prodhoi programe televizive në gjuhën persane në udhëheqje të Saddam Hussein, me qëllim diskreditimin e Iranit gjatë luftës. • Pas transferimit në Francë, MEK mori ndihmë të konsiderueshme financiare dhe teknike nga entitete franceze, duke u zgjeruar në transmetime satelitore dhe rrjete digjitale.
c) Operacionet kibernetike në Kampin Ashraf 3
Sipas dëshmitarit, anëtarët në Ashraf 3 punojnë online 24 orë në 24 duke përdorur llogari të rreme në platforma si X (Twitter), Facebook dhe Telegram. Objektivat kryesore janë: • Pastrimi i imazhit të krimeve dhe dhunës së kaluar; • Revisionizëm historik dhe deformim i fakteve; • Recrutimi i mbështetësve nën etiketë mashtruese “të drejta të njeriut” apo “pro-demokraci”; • Amplifikim artificial i popullaritetit përmes hashtagëve të koordinuar si #FreeIran dhe #IranProtests.
d) Bashkëpunimi me media dhe qeveri të huaja
Z. Alishahi dëshmoi se disa media perëndimore dhe rajonale bashkëpunojnë me MEK-un, shpesh përmes publikimeve me pagesë ose operacioneve të influencës politike. Ai përmendi mbështetjen aktive të Francës, Gjermanisë dhe Izraelit, të cilët shpesh përdorin infrastrukturën mediatike të MEK-ut për të përhapur dezinformim anti-iranian.
e) Rënia e ndikimit publik
Ai më tej deklaroi se që prej nisjes së proceseve publike në Iran që zbulojnë krimet e MEK-ut, kredibiliteti i grupit në Europë ka rënë ndjeshëm. Ngjarje që dikur tërhiqnin qindra pjesëmarrës në Belgjikë tani mbledhin vetëm pak të pranishëm.
5. Korniza Ligjore Ndërkombëtare
Propaganda dhe operacionet kibernetike të MEK-ut shkelin qartë të drejtën ndërkombëtare, përfshirë: • Nenet 19 dhe 20 të Pakos Ndërkombëtare për të Drejtat Civile dhe Politike (ICCPR), që ndalojnë nxitjen e urrejtjes dhe dhunës;
• Konventën Ndërkombëtare për Shtypjen e Financimit të Terrorizmit (1999); • Rezolutën 2396 (2017) të Këshillit të Sigurimit të OKB-së mbi parandalimin e përdorimit terrorist të teknologjive të informacionit dhe komunikimit; • Konventën e Budapestit për Kriminalitetin Kibernetik (2001), e detyrueshme për shtetet evropiane, përfshirë Shqipërinë.
Sipas këtyre instrumenteve, çdo lehtësim ose tolerim i operacioneve informative terroriste krijon përgjegjësi shtetërore për shtetin mikpritës.
6. Analiza
Dëshmia dhe provat përkatëse dëshmojnë se MEK-u është zhvilluar nga një grup militant i armatosur në një aparat të strukturuar të luftës së informacionit. Sot ai operon si një përfaqësues propagandistik dhe inteligjence i sponsorizuar nga jashtë, angazhuar në dezinformim sistematik me synim destabilizimin shoqëror, delegjitimizimin e institucioneve iraniane dhe manipulimin e perceptimit ndërkombëtar. Të tilla aktivitete përbëjnë një formë ekstremizmi jo-shtetëror dhe hyjnë brenda kornizës së ligjit ndërkombëtar kundër terrorizmit.
7. Përfundime dhe Rekomandime
Përfundime
• Divizionet mediatike dhe kibernetike të MEK-ut funksionojnë si një krah i koordinuar informativ në shërbim të interesave politike të fuqive të huaja; • Grupi shfrytëzon parimin e lirisë së shprehjes në Evropë për të përhapur gjuhë urrejtjeje, raporte të falsifikuara dhe nxitje kundër kombit iranian; • Qeveria e Shqipërisë ka detyrimin të sigurojë që territori i saj të mos përdoret për operacione kibernetike terroriste.
Rekomandime
1.
Raportuesi Special për situatën e të drejtave të njeriut në Iran dhe Raportuesi Special për lirinë e shprehjes duhet të hetojnë së bashku aktivitetet propagandistike dhe kibernetike të MEK-ut;
2.
Qeveria e Shqipërisë duhet të ushtrojë mbikëqyrje efektive mbi Kampin Ashraf 3 dhe të kufizojë çdo keqpërdorim të infrastrukturës së saj dixhitale për operacione armiqësore;
3.
Shtetet anëtare të OKB-së duhet të kryejnë rishikime transparente të rrjeteve financiare dhe mediatike të lidhura me MEK-un;
4.
Zyra e Kombeve të Bashkuara për Luftën Kundër Terrorizmit (UNOCT) duhet të studiojë rrjetin kibernetik të MEK-ut si rast lufte informative ekstreme jo-shtetërore;
5.
Task Forca për Veprim Financiar (FATF) duhet të shqyrtojë rrjedhat financiare të lidhura me propagandën online të MEK-ut dhe OJF-të e tij të lidhura./drini.us