شاید نگران این هستیم که افکار عمومی, حافظه ی کوتاهی داشته و فراموش کارند , مثلا طالبان با آن همه جنایت در زمان حاکمیت خود در افغانستان , امروز توسط حاکمان افغان , برای مذاکره فرا خوانده می شوند و مردمش هم اعتراضی ندارند و امریکا انتظار دارد ,گروهی را که از لیست بیرون آورده و قصد به کار گیریش را دارد, با مرور زمان بخشیده و فراموش شود و بتواند نقش یک گروه سیاسی اپوزوسیون و یک اهرم اجرایی را بازی کند.
در راستای این هدف, در رسانه های خود, دست به بد گویی و تمسخر کسانی می زند, که در سال های جنگ عراق علیه ایران و جاسوسی و خیانت باصطلاح مجاهدین به کشور، مدافعان کشور در مقابل صدام و همدستان او بودند.
شاید این نگرانی بی مورد نباشد زیرا امریکا به تناسب شرایط اجتماعی عمل می کند.
امریکا گروه به ظاهر مذهبی طالبان را که تعصبات خشکی دارند وریششان حتما باید از زیر مشتشان بیرون بزند ودخترانشان را به مدرسه نمی فرستند را به افغانستان گسیل می کند و از طرفی به زعم خود می خواهد دوباره گروه به اصطلاح مجاهدین را که ریششان حتما دو تیغه است و زنانشان به ظاهر همه کاره اند را به ایران گسیل نماید.
درست است که قدرت تبلیغات بسیار زیاد است و حتی از قدرت نظامی هم گاهی فراتر عمل می کند ,تازه وقتی چاشنی تحریم را هم یدک بکشد , ولی مواردی هست که نگرانی را کاهش می دهد.
از جمله اینکه کشور ایران انقلابی را پشت سر گذاشته و این نهضت اجتماعی پشتوانه ای از نهضت فکری و فرهنگی را با خود همراه دارد که با هیچکدام از این افراط و تفریط ها سازگار نمی باشد.
تا مادامی که این نهضت فکری , با پشتوانه ی تمرکز رهبری , زمام امور را بدست دارد , امریکا نمی تواند نقاط ضعف جامعه ی ایران را بر جسته نموده و آنرا کار ساز نماید.
بزرگترین حربه ای که جهان غرب در اختیار دارد , فشار اقتصادی ناجوانمردانه است که با اعمال آن , به جامعه ی ایران بباوراند که این نهضت فکری , جوابگوی معضلات اقتصادی کشور نبوده و نهایتا مرعوب سکولاریسم (جدایی دین از سیاست) گردد.
این ایدئولوژی من درآوردی غربی ها که اکنون مورد ادعای سازمان به اصطلاح مجاهدین می باشد و مورد حمایت جهان سرمایه داری نیز هست, قرار بود توسط جناح های داخلی ایران , تحت عنوان انقلاب مخملی و جنبش های سبز و چه و چه , بصورت پلکانی اجراء شود که خوشبختانه به پشتوانه ی همین نهضت فکری و فرهنگی ناکام ماندند.
حالا تنها کاری که از دست مخالفان این انقلاب بر می آید، تمسخر نمودن و یا ترور نمودن حامیان آن است.
اکنون که امریکا و صهیونیسم از تحریکات داخلی طرفی نبستند , از روی استیصال , پی ِ این بد نامی را به تن مالیده اند و مجددا به این سازمان هرزه, میدان داده اند تا با رقاصی های خود , دل بی خردان را ببرند.
از قدیم گفته اند: آزموده را آزمودن خطا است , و باید به رهبران سازمان و حامیانش گفت:
ای مگس عرصه ی سیمرغ نه جولانگه توست
عِرض خود می بری و زحمت ما می داری
خدایا عزیران ما را نیز از شر این مگس ها رها کن تا بتوانند در دامان پر مهر ملت ایران دوباره خود را بیابند.
زند