اعلام حمایت از برنامه ویلپنت یا زمینه سازی جنایتکارانه فرقه رجوی برای اعدام زندانیان

در جریان برگزاری مراسم ویلپنت امسال در پاریس فرقه رجوی با پخش نامه هایی تحت پوش حمایت زندانیان از مراسم به اصطلاح مقاومت خبرداد. جالب اینجاست که برگزار کنندگان مراسم اسامی زندانیان راهم بصورت علنی اعلام کردند. واین برخلاف ملاحظات امنیتی معمول وحساسیت هایی است که درچنین مواردی برای حفظ جان زندانی بخرج داده میشود. سوال اساسی دراین رابطه این است که چگونه درشرایطی که مریم رجوی از شرایط خفقان و تدابیرحفاظتی شدید در زندانهای ایران سخن میگوید ومدعی است خانواده ها به هنگام ملاقات به شدت تحت بازرسی بدنی قرار دارند این نامه ها چگونه به بیرون از زندان درز پیدا می کند؟ اگر فی الواقع شرایط سرکوب و شکنجه در زندانها اعمال میگردد و زندانیان با کوچک ترین بهانه در معرض اعدام هستند به چه دلیل سرکردگان فرقه مجاهدین خلق به بیان اسامی زندانیان دربند آن هم بصورت علنی و گسترده اقدام میکنند؟ آیافکر نمی کنند ممکن است این کار آنها بهانه بدست مسئولین زندان ها بدهد وجان زندانیان به مخاطره بیفتد؟ آیاسرکردگان فرقه رجوی متوجه حساسیت های امنیتی موضوع نیستند؟آیااعلام اسامی زندانیان وخواندن نامه های حمایت آنها از مقاومت مسلحانه وعملیات های تروریستی دهه ۶۰ صرفا یک گاف امنیتی از طرف سرکردگان فرقه است؟

برای پاسخ گویی به سئوالات و جهت اینکه اثبات شود این اقدام سرکردگان فرقه نه بدلیل عدم حساسیت های امنیتی بلکه زمینه سازی جنایتکارانه آنها برای اعدام زندانیان است. به نشست های طعمه درسال 80 برمیگردیم و صحبت های مسعود رجوی دراین نشست ها درمورد مقوله زندانیان سیاسی را بررسی میکنیم تا برایمان بهتر مشخص گردد اصولا دیدگاه رجوی در مورد زندانیان چیست؟ نشست های طعمه در حقیقت ظرفی بود که رجوی بوسیله ان میخواست باتمامی مخالفین و مدعیان ریز و درشت خود در سازمان تسویه حساب نماید و آنها را برای همیشه سرجایشان بنشاند. به همین دلیل تمامی اهرم ها وابزارمورد نیاز این تسویه حساب رافراهم نمود..از فشارهای وحشتناک روحی وروانی تا ایجاد جو وحشت و سرکوب. تا تطمیع و تهدید با صدورحکم اعدام و زندان مخوف ابوغریب…رجوی از مدتها قبل از نشست ها که چندهفته در قرارگاه باقرزاده برگزار شد لیست بلند بالایی از متهمین تهیه کرد. در این لیست اعضای باسابقه. خانوادهای قربانیان سازمان و اعضای که سابقه زندان درایران را داشتند در الویت کارقرارداشت.

روزهای وحشتناک نشست بسختی میگذشت تا اینکه نوبت به اعضای معترض و خواهان جدایی که سابقه زندان درایران راداشتند رسید. رجوی تاقبل از این نشست ها از زندانیان بعنوان قهرمانان مقاوم شکنجه شده و سند گویای قساوت زندانبانهای رژیم ایران نام می برد و تعداد زیادی از آنها رابرای تبلیغات و به اصطلاح افشاگری به خارج فرستاد. حسین دادخواه. میناوطنی و….جز این دسته بودند. اماچطور شد که این سمبل های مقاومت به یکباره به طعمه بلفعل وزارت اطلاعات تبدیل شدند! و رجوی را به تسویه حساب و گوشمالی آنها واداشت به صحبت های رجوی درنشست های طعمه سال ۸۰ توجه کنید:

یک دسته دیگر که درمناسبات مانقش طعمه بلفعل خمینی رابازی میکنندهمین زندانیان به اصطلاح سیاسی آزاد شده هستند. ما بخاطریکسری ملاحظات سیاسی واز جمله افشا و منزوی کردن رژیم خمینی اینها را بردیم خارج کشور و در جمع خبرنگاران خارجی از آنها قهرمان ساختیم. سمبل های مقاومت درمقابل شکنجه های قرون وسطایی!…گویی امر بر آنها مشتبه شد که فی الواقع قهرمانند. شدند شاخ درمقابل ما…ای وای برما…ولی ما که نباید خودمان راگول بزنیم این یک نشست داخلی است هیچ غریبه ای هم در بین ما نیست امروز می خواهم پرده ها را کنار بزنم و همه چیز را بریزم رو دایره…واقعیت این است که تمامی زندانیانی که توانستند از اعدام های سال ۶۷جان سالم بدر ببرند وآزاد شوند بنوعی به رژیم بای دادند وسازش وهمکاری کردند.واضح تربگویم بریدند.مازندانی آزادشده مقاوم نداریم. رژیم خمینی درسال ۶۷تمامی زندانیان رادرغربال ریخت مقاوم ها،سرموضع ها رااعدام کرد ولی بریده ها رامثل تفاله پرت کرد به سمت من…..شماکه الان درمناسبات برای من لغز مبارزه ومقاومت می خوانید اگرفی الواقع برسرموضع بودید وسازش نمی کردید الان زیرخاک هفت کفن پوسانده بودید…مثل دیگراعدام شدگان…پس بگذارید برای همیشه باهم صفرصفرباشیم که زندانی مقاوم آزاد شده نداریم همه برای حفظ جانتان کوتاه آمدید…وبعداز تک تک کسانی که سابقه زندان درایران راداشتند خواست که پشت میکرفون آمده وبه بریدگی وخیانت خود درپروسه زندان اعتراف کنند.این بخت برگشتگان هم از ترس و وحشت ایجادشده مجبور شدند به خیانت خود اعتراف کنند.و این چنین بود که بیکباره اسطورهای مقاومت زیرشکنجه بریده مزدور وهمدست شکنجه گرمعرفی شدند… درهمین نشست رجوی ادامه داد زندانی سیاسی و یا آزاد شده هیچ منفعت سیاسی برای ما ندارد زیراهریک نفر که از ما توسط رژیم اعدام شود چندین نفر به مااضافه می کند و برعکس هرنفرکه آزاد شود چندنفر از ما ریزش وجذب رژیم میشوند. به همین دلیل ما از اعدام استقبال میکنیم و با اقدامات خودمان کاری میکنیم که رژیم راواداربه خشونت کنیم. هراعدامی سند محکومیت رژیم درحقوق بشر و سازمان ملل است..این خلاصه ای از دیدگاه رجوی درمورد مقوله زندانی است و فکرمیکنم الان دیگربرای همه قابل فهم باشد که چرافرقه رجوی بدون هرملاحظه امنیتی بصورت علنی اقدام به انتشارنام و نامه زندانیان تحت محکومیت در زندانهای ایران در مراسم ویلپنت نموده است.هدف دریک کلام بقول رجوی وادارنمودن رژیم ایران به خشونت و اعدام زندانیان ومتعاقب ان سواستفاده تبلیغاتی و دست آخر خلاصی از شر انهاست.اما علیرغم اینها دیگر ترفند های رجوی برای قربانی کردن زندانیان کارساز نخواهد بود.

اکرامی

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا