مسعود و مریم بیشتر از همه به نقض حقوق انسانها در مناسبات سازمان واقف و آگاه بودند چون خودشان طراحان اصلی و زیرک این قضیه یعنی نقض حقوق افراد مستقر در اشرف بودند که به وسیله سایر فرماندهان و مسئولین قرارگاه اشرف اجرا می شد. در قرارگاه اشرف و سایر قرارگاههای سازمان در خاک عراق کسی جرئت نداشت بدون اجازه مسعود حتی آب هم بخورد.
آرش رضایی: آقای حاتمی، مسعود رهبر عقیدتی فرقه مدعی بود مجاهدین برای آرمان های دموکراتیک و تحقق حقوق بشر مبارزه می کنند اما شما به رویدادهای تلخی در قرارگاه اشرف اشاره کردید که ناقض و نافی حقوق بشر و اصول دموکراتیک بود. همه ما می دانیم کسانی که ادعای پایبندی به رعایت حقوق انسانها را دارند می بایست به مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر احترام بگذارند و اهمیت ندادن به بند بند منشور جهانی حقوق بشر حاکی از اهانت به وجدان بشری ست. ماده 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح دارد، " هر کس آزاد است هر عقیده ای را بپذیرد و آن را به زبان بیاورد و این حق شامل پذیرفتن هر گونه رای بدون مداخله اشخاص می باشد و می تواند به هر وسیله ای که بخواهد بدون هیچ قید و محدودیت به حدود جغرافیایی، اخبار و افکار را تحقیق نماید و دریافت کند و انتشار دهد ". اما نشست های دردناک و وقایع تلخ و گزنده ای که در قرارگاه اشرف اتفاق می افتد و شما به صراحت به آن اشاره کردید حاکی از این است که رهبران مجاهدین به هیچوجه خود را ملزم به رعایت حقوق انسانها و حتی حقوق قانونی و انسانی کادرهای تشکیلاتی خود نمی دانستند. در این باره یعنی پارادوکس و دوگانه گی که در شعارها و عملکرد رهبران مجاهدین وجود دارد، مایلم بیشتر توضیح دهید.
آقای سیامک حاتمی: موضوع مهم و دردناکی که شما بدان اشاره کردید برای همه ما افراد مستقر در قرارگاه اشرف ملموس بود. آرش جان شما که سالها در متن مناسبات ضد انسانی و ضد حقوق بشری مجاهدین بسر بردی بهتر از هر کسی میدانی که مسعود و مریم بیشتر از همه به نقض حقوق انسانها در مناسبات سازمان واقف و آگاه بودند چون خودشان طراحان اصلی و زیرک این قضیه یعنی نقض حقوق افراد مستقر در اشرف بودند که به وسیله سایر فرماندهان و مسئولین قرارگاه اشرف اجرا می شد. آیا دوران معروف به چک امنیتی که نزدیک به پانصد نفر از نیروها و کادرهای با سابقه در شکنجه گاههای مخوف قرارگاه اشرف تحت بازجویی وحشیانه قرار گرفتند و تعدادی از آنها در زیر شکنجه جان دادند افرادی مثل احمدی یا ترابی که به وسیله بازجوهای سازمان به قتل رسیدند، مسعود و مریم از این موضوع بی خبر بودند؟!! همانطور که بعدها با کمال گستاخی در برابر جمع شکنجه شدگان گفتند: ما بی خبر بودیم!! و نمی دانستیم شما را شکنجه کرده اند!! خوب، مشخص بود هیچکس باورش نشد. چرا؟ چون در قرارگاه اشرف و سایر قرارگاههای سازمان در خاک عراق کسی جرئت نداشت بدون اجازه مسعود حتی آب هم بخورد. و حرف و ادعای مسعود و مریم در آن شرایط برای همه افراد شکنجه شده و سایر نیروها خنده دار و مضحک بود. می خواهم بگویم مسعود و مریم آگاهانه در نقض حقوق افراد مستقر در قرارگاه اشرف شرکت داشتند و همه ی رفتارهای ضد انسانی مسئولین قرارگاه اشرف با دستور مستقیم مسعود بود.
آرش رضایی: آقای حاتمی در باره ی نشست حوض به مسائل دردناکی اشاره کردید آیا چنین نشست هایی تکرار شد؟
آقای سیامک حاتمی: بله، بعد از نشست حوض نشستی موسوم به ع. ح شکل گرفت یعنی نشست انتقادی ولی غلیظ تر و بدتر از حوض بود. در نشست انتقادی ابتدا زنان و مردان با هم بودند و به نقاط ضعف خود یا دیگران اعترف می کردند این نشست تا مدتها روزانه برگزار می شد.. مسعود معتقد بود این کار یعنی انتقاد از خود در حضور همه باعث پاکی و تقویت تشکیلات می شود و البته زنان در راس بودند و فرماندهی را به عهد داشتند فشار تشکیلاتی با اهرم انقلاب هر روز بیشتر می شد ولی راه حلی نبود. راه های رفتن به خارج و کشورهای اروپایی را مسعود رجوی بسته بود و دو راه برای افراد منتقد و معترض سازمان برای خروج از قرارگاه های سازمان در خاک عراق وجود داشت یا هشت سال را در زندان مخوف ابوغریب به جرم جاسوسی سپری کنند و راه دیگر انتقال به لب مرز بود. البته هر دو راه یعنی نوعی خودکشی. آری این چنین بود که انقلاب مریم و بندهای کثیف آن با تحریف محتوای دین و قرآن و سخنان پیامبر به افراد تحمیل شد و ما افراد مستقر در قرارگاه اشرف را دچار عقده های روانی، روحی کرد و اختلالات شخصیتی شامل: افسردگی، خستگی در خواب، تشنج اعصاب، استرس، پریشانی ذهن، روحیه خشونت طلبانه، انزواگرایی، سکوت، غم و اندوه وجودمان را فرا گرفت و این همه نتیجه همان تز رهایی بود که مریم و مسعود رجوی مدام از آن دم می زدند. ببین آرش با فرزندان خلق قهرمان چه کردند و همین مقوله و الگو را می خواستند در ایران پیاده کنند ولی البته این آرزو را مسعود و مریم خانم به گور خواهند برد. آری انقلاب و ازدواج روی خون فرزندان بی گناه همین مرزو بوم شکل گرفت و کاخ و عمارت سازمان و تشکیلات بنا شد و رجوی اجساد فرزندان خلق را لابه لای دیوارها و پله گذاشت و خود را تا عرش دست نایافتنی پنداشت و سوگلی خود را که در جوانی مهدی ابریشم چی(شریف) از او ربوده بود را بازپس گرفت و با هم به قصر خونین اژدها شتافتند. عدالت، قسط، شرم و حیای گروه رجوی را می بینید. از اینها که بگذریم حکایت هنوز باقی است هر بار که می گفتند نشستهای رهبری همه می دانستند یعنی چه مصیبتی شروع می شود ولی باالاجبار همه کف می زدند و شادی می کردند.
در هر نشست رهبری که بعضا دو تا سه ماه طول می کشید همه به تیغ کشیده می شدند هر نوع نافرمانی، نقض ضابطه، هژمونی ناپذیری و رعایت نکردن دستورات فرماندهان همه در نشست رهبری تعیین تکلیف می شد تا جایی که افراد را وادار می کردند، بگویند غلط کردیم. نشست ها تحت عناوینی چون بند الف، ب، ج، د، ف، ه، ش، ماهها طول کشید یا نشست های طعمه چهار ماه ادامه یافت و نشست غسل و بند ص (صبر) برای تحت فشار قراردادن ذهن و روان افراد و مطیع کردن آنان بود که به وسیله ی مسعود طراحی شده بود. همه این نشست ها به دلیل این بود که دهان مخالفین و معترضین با خفقان تشکیلاتی بسته شود و این خواسته مسعود را، مریم و خواسته مریم را، شورای رهبری و خواسته شورای رهبری را برادران FA MA
برچسب ها
در حاشیه اجلاس سالانه اعضای بازگشتی خوزستان گفتگوی حمید دهدار با طالب فرحان از اعضای جدا شده از مجاهدین
زندگی کنونی ما شما را می آزارد رجوی از افشاگری اعضای نجات یافته واهمه دارد
دیدارم با دانش آموزان قصه تلخ و عبرت آمیز ما
03 دی 1404گفتگوی حمید دهدار با طالب فرحان از اعضای جدا شده از مجاهدین
حمید دهدار: در حاشیه اجلاس سالانه اعضای جدا شده بازگشتی که در شهر آبادان برگزار شد، فرصتی دست داد تا با آقای طالب فرحان که سالهایی از عمر خود را در تشکیلات مجاهدین خلق گذارنده گفتگویی کوتاه داشته باشیم. با سلام خدمت شما ابتدا خودتان را معرفی کنید. اول بگوئید که امروز اجلاس سالانه اعضای […]
02 دی 1404رجوی از افشاگری اعضای نجات یافته واهمه دارد
من با خواندن مطالبی از سایت تشکیلات مافیایی رجوی در مورد نفرات بازگشته استان مازندران اصلا تعجب نکردم چون همیشه کار سازمان مجاهدین این گونه بوده است. من خودم قبلا عضو این گروه پلید بودم و با فریبکاری من را از اردوگاه اسرای جنگی به کمپ اشرف بردند. یکی از مسئولین زن به نام رقیه […]
02 دی 1404قصه تلخ و عبرت آمیز ما
روز چهارشنبه دوازدهم آذرماه بعد از هفته ها هوای آلوده و غبار آلود شهر من اهواز که نفس را در سینه ها حبس و شرایط زندگی را مختل ساخته بود، فرصتی بدست داد تا به اتفاق همکارم به یکی از دبیرستان های شهر اهواز رفته و با دانش آموزان از نزدیک گپ و گفتگوی صمیمی […]