اکنون که 12 سال از فرار رجوی می گذرد و از روزی که او همه اسیران و تهی شدگان و تکیده های فرقه اش را در عراق قال گذاشت و خود و دایره اصلی و حلقه نورچشمی و بدرد بخورش را از مهلکه به در برد. اینک از طریق یک خارجی اعلام می کند که زخمی شده و به همین دلیل به خارج از عراق گریخته آنهم برای مداوا!
درواقع این پیامی است برای مردگان تاریخ درعراق که دیگر رجوی کارش با شما تمام شده و شماها هم درعراق ول معطلید بروید پی کارتان. اما متاسفانه عده ای نا آگاه کماکان نقش غضنفر و مظفر سازمان را ایفا می کنند و به دنبال پرکردن دفتر عمرشان در لیبرتی و منتظر راکت و موشک هستند که برسرشان فرود آید و ازاین زندگی نکبت بار رجوی ساخته خلاص شوند.
اما واقعیت این است که تمامی افراد حاضر در فرقه در لیبرتی و همه اعضای جداشده در ایران و اروپا خوب یه یاد داریم که رجوی در سال بعد از عملیات کردکشی و شیعه کشی (مروارید) در جمعبندی این عملیات گفت:من در خطر بودم و می توانستم از عراق بروم و این وضعیت عراق بهانه خوبی بود تا قضیه را دور بزنیم و رفتن خود را ازعراق مشروع کنیم. و اما مشکلی بود بنام صاحب خانه که نمی گذاشت (یعنی صدام اجازه نداده بود).
می بینید که رجوی از همان موقع به دنبال بهانه بوده که فرار کند بهانه برای اینکه دیگر گروه ها و… را قانع کند که چرا از عراق عقب نشینی کرده دلیل داشته و نه شکست استراتژیک.
به اعتراف خود رجوی آقای بنی صدر به وی گفته بود به عراق نرو اگر مجبورهستید به نزدیک مرزها بروید حتی اگر روی دریا و آبهای آزاد می توانید مبارزه کن. اما رادیو و تبلیغات و ارتش و قشون وابسته به دشمن مردم ایران جز پشیمانی سودی ندارد. اما رجوی چون تا سر دماغ خود را بیشتر نمی دید به دامن صدام رفت و اکنون بعد از 30 سال پشیمانی 12 سال است که فراری و مخفی شده و شهامت اعتراف علنی را ندارد و ازطریق بیگانگان اعتراف به ناچاری می کند و این کلاه گشادی است که به مدت بیش از 30 سال بر سرمریدانش گذاشته است.