تا هفت سال بعد…

تا هفت سال بعد…

از طریق سایت اینترنتی ایران دیدبان مطلع شدم آقای رجوی طی تحلیلی درون گروهی به اعضای رده بالای سازمان گفته است در صورتی که شرایط زیر مهیا شود تا هفت سال دیگر در تهران خواهیم بود شرایطی که آقای رجوی بر شمرده‌اند به این شرح است:
1_ ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل.
2_ حمایت آمریکا از گروه رجوی.
3_ تثبیت در عراق و باقی ‌ماندن در پادگان اشرف.
4_ خارج ساختن نام سازمان از لیست گروه‌های تروریستی.
با فرض اینکه هر یک از شرایط فوق به وقوع به پیوندد و عوامل و شرایط پیش بینی نشده و کوته‌ بینی‌‌های خاص رهبری سازمان سبب نگردد که تحلیل آقای رجوی مثل همیشه غلط از آب درآید، کلیت تشکیلات مجاهدین سه هزار نفری مجاهدین مجبور هستند هفت سال دیگر سر خود را با اعمالی نظیر کار کشاورزی، علف کنی در سطح قرارگاه ، خیاطی و گلدوزی ویژه بانوان ارتش آزادیبخش و از این قبیل گرم کنند تا موعد مقرر سر رسد.
البته به اعتقاد ما گفته ‌های آقای رجوی را میتوان به نوعی دیگر نیز تعبیر نمود و آن این است که چون مسئله هفت سال طول میکشد برادران و خواهران میتوانند کوله بار خود را ببندند و هر کجا خواستند بروند. این مسئله آقای رجوی را از اتهامات ساده ‌لوح بودن و دروغگویی مبرا می‌کند زیرا ایشان خواهند گفت: این شما بودید که نکشیدید و رفتید و مبارزه را رها کردید وگرنه ما ظرف هفت سال در ایران به قدرت میرسیدیم.
در پررویی ذاتی و بی‌پایگی ایدئولوژیک آقای رجوی هیچ شکی نیست و مطمئناً در پایان هفت سال نیز تقصیر را به گردن گرمی هوا و سردی زمین و از این قبیل چیزها که در بیست و سه سال گذشته مرتباً تکرار کرده ‌اند خواهد انداخت. ضمن اینکه نیروهایش بدهکار نهایی و ایشان طلبکار تمام عیار باقی خواهند ماند.
من و سایر دوستان جدا شده و بازگشته بنابر رسالت انسانی خود صمیمانه به همه عزیزانمان که هنوز اسیر دستگاه رجوی و بانو هستند پیشنهاد میکنیم این هفت سال انتظار را در کنار خانواده‌هایشان بگذرانند و متعهد میشویم در پایان دوره زمانی فوق و هنگام نزول اجلال آقا و خانم به میهن عزیزمان ایران، همراه با این دوستان، نفرات جدا شده از سازمان، خانواده‌های اعضاء، ابراهیم خدابنده و جمیل بسام و سایرین استقبال گرمی از ایشان به عمل آوریم.