هم زمان با سال روز گرامی داشت روز کارگر،عده ای از این قشر زحمت کش جامعه طی مراسمی در ورزشگاه شیرودی تهران دور هم جمع شدند و با شعار و بیانیه خواسته ها و انتظارات خود را از دولت مطرح نموده و خواستار برآورد شدن آن ها شدند. گزارش این مراسم به طور مشروح در رسانه های ملی ایران منتشر شد و حتی اکثر خبرگزاری های خارجی هم این خبر را از قول همین رسانه ها نقل کردند. از سوی دیگر در این تجمع شعاری مبنی بر برکناری دولت و یا عوامل اجرایی آن داده نشده تا فرصت طلبان بخواهند به نفع خویش از آن بهره ببرند.
اما خانم رجوی طبق معمول همیشه که عادت دارند رویداد پیش نیامده را تحلیل کرده و آن را به نفع فرقه 180 درجه بچرخاند، طی پیامی با القاب و تعابیر فرقه ای خود تلاش می کنند تا قضیه را به گونه ای دیگر جلوه دهند، در واقع می خواهند خودشان آب را گل آلود کرده و بعد هم از آن ماهی بگیرند! زهی خیال باطل!
بهتر بود خانم رجوی قبل از ارسال کارت بی ربط خطاب به کارگران ایران، حداقل متن خود را مروری می کرد تا متوجه شود چه قدر حرف هایش بی ارتباط با موضوع و بی معناست! اعتراض کارگران در حضور همه ی چشم ها و در پایتخت صورت می گیرد چرا که این کارگران درخواست شان را پیش دولت خود بردند که این گونه مسائل در تمامی کشورها امری طبیعی است. تازه از این ها گذشته فرقه ای ها باید مطمئن باشند که حتی اگر این کارگران به احتمال یک درصد هم می خواستند از اشخاص یا دولت های دیگر حمایت بطلبند به یقین سراغ فرقه ی رجوی نمی رفتند چرا که آوازه ی ماهیت ضد بشری این ها در تمام دنیا پیچیده است و ملت ایران هم که سال هاست آن ها را به واسطه ی خیانت ها و وطن فروشی های شان به کلی طرد کرده و حتی به فراموشی سپرده اند. کارگران ایران که در کشور خود و از دولت خویش استمداد می خواهند بر خود ننگ می دانند که از بیگانه چیزی درخواست کنند، اما فرقه مدت هاست از خلق بریده و هر روز چنگ در ریسمان پوسیده ی مزدوری و جاسوسی از بیگانگان طلب حمایت می کند!!
نکته ی جالب این که در ایرانی که از نظر فرقه ای ها همه چیز ضد حقوق بشر است کارگران به راحتی خواسته هایشان را مطرح می کنند و دولت حاکم هم درصدد بررسی و رفع آن ها بر می آید اما در اشرف که رهبر آن ندای حمایت همه جانبه از حقوق انسان ها را سر می دهد اعضا حق اعتراض که هیچ،حتی حق فکر کردن به اعتراض راهم ندارند!!