نقش مریم در این تحول درست بر اساس آنچه سینگر از جنس تعامل و رابطه نزدیکان با رهبری ارائه می دهد نقش یک کاتالیزور است. در انقلاب ایدئولوژیک مجاهدین نقشی که برای مریم قائل می شوند نقش یک الگوی کامل رفتاری و منحصر با موقعیت رهبری ایدئولوژیک است. مریم درست به این دلیل نزدیک ترین عضو به رجوی شناخته می شود که بیشتر از همه ضرورت رهبری فردی رجوی را درک و به همان میزان هژمونی او را ماده کرده است.

این شق خشونت بیشتر جنبه روانی و به انگیزه ایجاد هراس و تنش های روانی و روحی در هدف های فرقه ای دارد. در فرقه های سیاسی اگر چه هدف های خشونت آمیز عمدتا از میان چهره های سیاسی و دولت مردان انتخاب می شود، اما در سایر گروه ها این اهداف در میان مخالفین و فعالان بر علیه فرقه ها سازماندهی و مدیریت می شود. شق دیگری از خشونت ها متوجه اعضای خود فرقه ها می شود.

اعمال انواع خشونت های جسمی و روحی بر روی عناصر ناراضی و داوطلب جدایی از مجاهدین تقریبا مورد تاکید بیشتر اعضای جداشده از مجاهدین بوده است. به طور مشخص در این رابطه می توان به بیانیه دیده بان حقوق بشر و همچنین بیانیه وزارت امور خارجه آمریکا، سرویس های اطلاعاتی فرانسه موسوم به دی اس دی و بیشتر دولت هایی استناد کرد که نام مجاهدین را در لیست های تروریستی خود ملحوظ کرده اند.

مسئولیت اقدام تروریستی اخیر در یکی از شهرهای ایران که منجر به مرگ شماری از شهرندان عادی گردید، از سوی یک گروه مخالف و به اصطلاح برانداز ایرانی با عنوان انجمن پادشاهی ایران به عهده گرفته شده است. این عملیات شباهت های فوق العاده ای با اقدامات تروریستی سازمان مجاهدین خلق دارد. از این دست اقدامات مجاهدین در سه دهه اخیر به کرات مرتکب شده و اتفاقا متن اطلاعیه ها و بیانیه های سازمان در این خصوص و در مقایسه با اطلاعیه ای که انجمن مورد نظر انتشار داده، رویه کمی و کیفی یکسانی را حکایت می کند.

به نظر می رسد بی تفاوتی نهادهای بین المللی از جمله کمیساریای عالی و همچنین خستگی و انفعال و یاس اعضای جداشده مجاهدین در کمپ تیپف یکی از دلایل عمده به جان خریدن انواع خطرات از جمله کشته شدن توسط پلیس مرزی و همچنین تبعات فرار از راه های آبی باشد. این در حالی است که مجاهدین تلاش می کنند با انواع ترفندها و دسیسه ها به ادامه وضعیت انفعال و بلاتکلیفی در کمپ آمریکایی و در میان اعضای جداشده دامن بزنند.

همایون با مخاطب قرار دادن مریم عضدانلو و مسعود رجوی آنها را به نقض حقوق دمکراتیک، همکاری با صدام، سرکوب مخالفان داخلی، رفتارهای تروریستی و سرکوب جریان های اپوزیسیون در خارج کشور و به هدر دادن نیروهای انسانی و جوان کشور متهم کرد. همایون در بخش دیگری ضمن اشاره به دعوت های مکرر از مجاهدین برای پاسخ گویی به ابهامات و سوالات بینندگان تاکید کرد در طی این مدت تلاش کردم با سکوت کردن به نفع کسی وارد صحنه مجادله و برخورد با شما نشوم، اما شواهد و قرائن جمع آوری شده بسیاری حاکی از این است که مجاهدین در طی شش ماه گذشته چه فعالیت های گسترده و سازماندهی شده ای را بر علیه ما براه انداخته اند. این برنامه که از سوی همایون با شور و حرارتی وصف ناشدنی اجرا و مورد استقبال بینندگان واقع شده بود، ظاهرا توجه کانال های دیگر اپوزیسیون را نیز به خود جلب کرده بود.

دلیل دیگر آن که مشخصا می تواند به مرگ حسن میرزایی مرتبط باشد، تلاش سازمان یافته مجاهدین برای قفل کردن تیف و مسدود کردن مجراهای خروجی آن است. توافق ضمنی مجاهدین و آمریکایی ها در خصوص معلق نگه داشتن افراد حاضر در تیف به قصد جلوگیری از ریزش های قابل پیش بینی در اشرف یکی از همین اقدامات هماهنگ شده است که تا زمان حاضر و پس از گذشت بیش از 5 سال کماکان ادامه دارد. این رویه در نهایت اعضای تیف را ناگزیر به اتخاذ تصمیمات فردی برای برون رفت از موقعیت بلاتکلیفی نموده است.

موضع گیری آقای سامع در این خصوص واقعیتی است که ظاهرا جای کتمان ندارد، اما محتوای اظهارات ایشان در این باره حائز اهمیت است. اینکه گمان نمی کنیم خود آقای سامع هم چندان اعتقادی به ادعای شان مبنی بر سال فاز اضمحلال و سرنگونی داشته باشند. دلیل اصلی اش اینکه از این وعده و وعیدها در طی بیست و پنج سال گذشته زیاد داده شده است و گوش خود آقای سامع هم از این حرف ها پر است.

شاهسوندی سپس با اشاره به دستگیری خود در این عملیات و انتقال به بیمارستان بقیه الله به نحوه بازجویی از خود در بیمارستان اشاره کرد و توضیح داد سوالاتی که از او شده است بیشتر حول ارتباط او با میتران، اسرائیل و آمریکا بوده است. وی تاکید کرد یاس و سرخورده گی افراد سازمان پس از شکست عملیات فروغ، به کلی روحیه آنها را تخریب کرده بود. به همین دلیل رجوی به دنبال راه کاری برای بازگرداندن آنها می نماید. شاهسوندی سپس به استناد شنیده های خود از قرارگاه اشرف پس از عملیات فروغ پرداخت

با این حال اهرم های محدود کننده فعالیت های فرقه ای در هر کشور و به تناسب قوانین آن کشور می تواند نقش بسزایی در مهار و کنترل رفتارهای خشونت آمیز داشته باشد. از آنجا که فرقه ها عموما دارای شاخص های مشترک ولی با اشکال و نمودهای مختلف ادامه حیات می دهند، می توان با شاخص رفتاری آنها کم و بیش نسبت به ماهیت آنها اشراف یافت. واقعیت این است که بیشترین تمرکز ممکن بر خنثی سازی و مهار آسیب های وارده از سوی فرقه ها متوجه جنبه های آشکار و پیدای اجتماعی است، حال آن که بیشترین آسیب های ممکن از جانب فرقه ها بر روی وجوه ناپیدای اجتماعی یا به زبانی دیگر تاثیرات مخرب روانی، روحی بر جامعه است. همان گونه که سینگر اشاره می کند، سیستم های اعتقادی چندگانه فرقه ها ضریب کنترل و نظارت مدنی بر آنها را به طرز موثری کاهش می دهد.

با این حساب می توان نتیجه گرفت در حال حاضر کسب قدرت سیاسی حداقل در مورد بخصوص فرقه مجاهدین یک اصل استراتژیک است. این معادله و تحلیل مربوط به پیش از خلع سلاح شدن مجاهدین توسط آمریکایی ها است. این تحلیل ظاهرا علمی از سوی رجوی متکی و مشروط به ادامه استراتژی مسلحانه بود. خلع سلاح شدن مجاهدین در سال 2003 و همزمان با سقوط صدام ظاهرا صورت مسئله این معادله را پاک کرد. در این شرایط مجاهدین ناگزیر بودند

منتشره از سوی سایت آوا متعلق به اعضای جداشده سازمان مجاهدین خلق حاکی از جداشدن یک عضو شورای رهبری سازمان مجاهدین خلق می کند. سایت آوا خبر داد،”در روزهای اخیر خانم بتول سلطانی یکی از اعضای شورای رهبری مجاهدین با فرار از قرارگاه اشرف و اعلام جدایی خود نشان داد که بحران در درون مناسبات این فرقه تا بالاترین سطوح تشکیلاتی گسترش پیدا کرده است. هنوز چند ماهی از اعلام خروج و جدایی خانم دکتر فریبا هشترودی نگذشته بود که یکی از قدیمی ترین اعضای شورا آقای محمد علی اصفهانی با روشنگری خود مورد سنگسار سیاسی فرقه مجاهدین قرار گرفت. سکوت و عدم موضع گیری مجاهدین در رابطه با رهایی یک عضو شورای رهبری آنان بوضوح عمق ضربه