در نمایشات تکراری و مسخره ای که این روزها فرقه رجوی در شهرهای اروپایی بر پا می کند سرکردگان باند رجوی علی رغم همه شعر و شعارهای توخالی که در رابطه با اشرف می دادند تلاش دارند تا عقب نشینی خود را در رابطه با تعطیلی اشرف نشان دهند.
در تظاهرات شهر کپنهاگ یکی از سران فرقه، آقای محمد محدثین طی سخنرانی برای حضار اعلام می کند که « نبرد ما بر سر جغرافیا و صرفا 3400 نفر نیست » این در حالی است که سازمان در دستگاه تبلیغاتی درونی خود اشرف را مرز سرخ قلمداد کرده و سعی کرده با این شعارها همچنان افراد را در داخل اشرف نگه دارد. همین جنایت کار و شکنجه گری که در گذشته هم سابقه شکنجه گری او در نشست های درونی برای اعضای سازمان روشن است و به عنوان کسی که افراد خواهان جدایی و فراریان دستگیر شده از قرارگاه را به عنوان خائن محاکمه می کرده، همراه با رهبر مفلوکش شعارهای توخالی در مورد اشرف سر می داد حالا که سمبه را پر روز دیدند درصدد رفع و رجوع و عقب نشینی و تسلیم در مقابل فشارهای بین المللی و دولت عراق و خانواده ها بر آمده است.
حال جای سئوال دارد که چرا رهبران فرقه که قصد خروج از عراق را داشتند با پا فشاری بر مقاومت اعضای اسیر خود در اشرف تاکنون باعث مرگ بیش از 50 نفر شدند؟ چه کسی پاسخگوی خون این افراد است؟
اگر نبرد شما بر سر قرارگاه اشرف و جان 3400 نفر نیست پس چرا حاضر نیستید اجازه دهید که این افراد قبل از پایان اولتیماتوم عراق به میل خود از اشرف خارج شده و با کمک دولت عراق و سازمان های بین المللی راه آینده خود را انتخاب کنند؟
ولی واقعیت موجود این است که رهبران مجاهدین با اتخاذ سیاست های غلط و شکست خورده و با سماجت های احمقانه بر ماندن در عراق، امروز سازمان را به نقطه ای رسانده اند که به لحاظ سیاسی کاملا تمام شده محسوب شده و با جمع شدن قرارگاه اشرف دیگر هیچ اثری از این سازمان باقی نخواهد ماند.
بنابراین دور از انتظار نیست که مسئولین سازمان در موضع گیری های شان در رابطه با اشرف این چنین به چپ و راست زده و به تناقض گویی بیفتند و به طوری که در یک سخنرانی جان باقی مانده نیروی تشکیلاتی سازمان را بی ارزش دانسته و به توجیه عقب نشینی و سیاست های آتی رجوی خیانت کار می پردازند.