به کجا و به کی شکایت کنم از رجوی خائن

کجایند مدعیان حقوق بشر، مگر نمی بینند که چطور رجوی فرزندان ما را قربانی هوس های جنون آمیزش می کند! رجوی چرا اجازه خروج فرزندان ما از عراق  را نمی دهد؟! در حالیکه خودش و همسر هوس بازش در خارج در عیش و نوش مشغولند.

به نام خدا و با سلام به تمام دست اندرکاران مدعی حقوق بشر!
می خواهم شکایت نامه ای بنویسم ولی نمی دانم از چه کسی؟ به چه سازمان حقوق بشری که هیچ‌کس مسئولیت خود را به درستی انجام نمی دهد.
اما من از رجوی خائن شکایت دارم به سازمان ملل، حقوق بشر و کمیساریا. از رجوی نادان، بی فکر، سنگدل، بی رحم و خودخواه، رجوی که دم از خلق و آزادی می زند!
آیا خود رجوی به آزادی عمل می کند؟ آیا او احترام به خلق می گذارد؟ این اسیرانی که در بند او هستند. محروم از آزادی، خانه و خانواده، همسر و فرزند، عشق، محبت، زندگی و… نیستند؟! آیا رجوی سنگدل صدای پدر و مادری را که در فراق فرزندشان آه می کشند، گریه خواهر و برادر را که درد و عذاب دوری و فراق را به دوش می کشند شنیده است؟
رجوی که دم از آزادی می زند حتی از دیدن آنها ما را محروم کرده، آیا معنی آزادی این است که افراد را زندانی کرده و از تمام حقوق اولیه زندگی محروم کند؟ آیا اینها برای سازمان ملل، کمیساریا و حقوق بشر ظلم به شمار نمی رود؟
نماینده حقوق بشر می گفت: ما می دانیم که آنها دروغ می گویند ولی نمی توانیم ثابت کنیم، منتظریم تا دروغ های آنها فاش شود. آیا این حرفهایی که فرقه رجوی به اعضا گفته که خانواده هایتان را اعدام کرده اند و اگر شما هم بروید شما هم اعدام می شوید، اینکه به ما می گویند مزدور رژیم هستیم، به نمایندگان سازمان ملل می‌گویند همه اعضا اینترنت و فیسبوک دارند که خانواده ها می توانند برایشان پیام بگذارند ولی ندارند، آیا این دروغ ها مهم نیستند؟! و نمی توانند ثابت کنند که رجوی ظالم، ستمگرو جلاد است و باز هم بدی های او را باور نمی کنید؟
از این سازمان ملل به کجا شکایت ببرم که اینقدر به حرفها و نظرات رجوی اهمیت می دهند ولی به حرف و خواسته ما اهمیت نمی دهند. از وقتی خبر موشک باران لیبرتی را شنیده ام استرس، ناراحتی، فکر و خیالم چندین برابر شده است انگار که در برزخ زندگی می کنم که نه جرأت امید داشتن به برادرم را دارم که زنده است و نه تحمل فکر کشته شدن او را. از سازمانهای مسئول تقاضا دارم این سازمان پوشالی که توسط رجوی خائن اداره می شود و هنوز که بقیه افراد را به کشتن نداده اگر کاری برای رهایی آنها از دستتان بر نمی آید لااقل برای انتقال آنها به کشوری امن اقدام نمایید تا کمی از دغدغه های ما برای به خطر افتادن جان عزیزانمان کم شود. همین درد جدایی و فراق ما را بس است تورا به خدا برای آنها کاری بکنید آخر شما مسئول هستید و توانایی جابه جایی آنها را دارید، ما هم برای موفقیت‌تان در این راه دعا می کنیم. والسلام
فاطمه ظفری خواهر اسیر دربند فرقه رجوی، محمدعلی ظفری


 

منبع

یک دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا