پیامی برای برادرم سید علی حسینی

غروب مورخه 11/8/99 اعضای انجمن نجات خوزستان در ادامه دیدارهای خود با خانواده های اعضای تحت اسارت فرقه رجوی با آقای سید برزو برادر سید علی حسینی در منزلشان در شهر شوشتر دیدار کردند .

در این دیدار آقای سید برزو حسینی برادر سید علی از حضور اعضای انجمن در منزلش به گرمی استقبال کرد و گفت اتفاقا پسرم نیما هم خیلی دوست داشت شما را ببیند اما متاسفانه چون کارش تمام نشده بود نتوانست حضور پیدا کند .

اعضای انجمن خوزستان ضمن تشکر از مهمان نوازی آقای حسینی گزارشی کاملی از وضعیت اعضا در آلبانی و اقداماتی که فرقه رجوی درجهت ادامه روند اسارت آنها و همچنین سوءاستفاده از خانواده هایشان دنبال می کند را به اطلاع آقای حسینی رساندند.

همچنین اعضای انجمن خوزستان درمورد عدم اطلاع رسانی فرقه از اوضاع کرونایی درون کمپ مانز و نگرانی خانواده های آنها از این بابت گفتند: فرقه رجوی به هیچ اصول و قانونی پایبند نیست و در حالیکه ویروس کرونا درکل دنیا شیوع پیدا کرده و ازاین بابت نگرانی هایی را برای مردم دنیا بوجود آورده و تمامی کشورها جهت آگاهی مردم خود به منظور کنترل این اپیدمی مرتب گزارشات مربوط به میزان مبتلایان و فوتی های ناشی از این ویروس را ارائه می دهند اما سران فرقه رجوی درکمال بی شرمی نه تنها خودشان گزارشی از وضعیت کمپ مانز ارائه نمی کنند بلکه کماکان به نمایندگان بهداشت جهانی هم اجازه ورود به کمپ برای بررسی وضعیت کمپ مانز از لحاظ میزان شیوع کرونا را نمی دهد که همین مسئله به حق خانواده ها را نگران وضعیت سلامتی فرزندانشان کرده.

البته انجمن نجات بعنوان نماینده خانواده های اعضای تحت اسارت با ارسال نامه های متعددی به ارگانهای بین المللی ونهادهای حقوق بشری و یا مقامات آلبانی نگرانی خانواده ها را نسبت به این موضوع اعلام کرده که بازهم هرکاری دراین راستا لازم باشد انجام خواهد داد. فرقه رجوی باید بداند که نمی تواند برای همیشه حقایق را پنهان کند .

آقای حسینی گفت: البته ما شاهد زحماتی که انجمن نجات خوزستان می کشد هستیم و از این بابت هم تشکر می کنیم اما در رابطه با برادرم سید علی حدود سال 79 بود که درشرکت لوله سازی اهواز استخدام شده بود و قرار بود که برود سرکار اما نمی دانم چگونه فریب مجاهدین را خورد که چند روز قبل از این که برود کارش را شروع کند گفت می روم تهران و بر می گردم. اما هرگز برنگشت وتا سالها دنبال او بودیم که چه بلایی برسرش آمد تا اینکه چند سال بعد از آن انجمن نجات به ما اطلاع داد که برادرتان درعراق و نزد گروه مجاهدین است که باعث تعجب ما شد. چون برادرم اصلا سیاسی نبود .

واقعا معلوم است که مسئولان مجاهدین بویی ازانسانیت نبردند چون نگذاشتند این چند سال برادرم خبری از وضعیت خودش به ما بدهد مادرم سالهاست که گریه می کند وما هم بعنوان خانواده اش نگران او هستیم. یعنی برای مسئولان مجاهدین نگرانی ما نباید اهمیت داشته باشد؟

بهرحال امیدواریم اول خبری از وضعیت برادرم به ما برسد و او بتواند نزد ما برگردد چون ما برادرمان را دوست داریم و الان برگردد حاضریم هرکاری برایش بکنیم تا به زندگی برگردد.

آقای حسینی گفت دوست دارم پیامی برای برادرم بفرستم شاید که بدستش برسد تا او بداند ما واقعا دوستش داریم ونگران سلامتی او هستیم. خواهش دارم از شما که پیام مرا به هرطریق که می توانید انتشار دهید .

برای دانلود اینجا را کلیک کنید.

در پایان این دیدار اعضای انجمن به آقای حسینی اطمینان دادند که تا نجات برادر وی و دیگر اعضای تحت اسارت فرقه در کنار آنها و دیگر خانواده ها خواهند بود وگفتند حتما پیام تصویری شما را درفضای مجازی نشر خواهیم داد. امیدواریم که برادر شما و دیگراعضای تحت اسارت فرقه هرچه زودتر رهایی کامل خود را بدست آورند .