سلام برادر عزیزم. امیدوارم که حالت خوب باشد. نمی دانم نامه های پیشین مرا خوانده ای یا نه؟! برادرم، خیلی حرفها دارم که بزنم. نمی دانم از کجا شروع کنم. من و تو زمانی با هم مشترکات زیادی داشتیم. اما حالا دوری تو و دل تنگی من و خانواده. تماسی با ما نمی گیری که از شما با خبر شویم و ما بیشتر نگران وضعیت جسمی ات هستیم.
خبر نداریم در کمپی که هستی در چه وضعیتی هستی! هر چه فکر می کنم که چرا از خانواده ات دور شدی به نتیجه ای نمی رسم. هدفی را دنبال می کنی که هیچ وقت میسر نمی شود و تنها وسیله بازی سران این فرقه منفور شدی. در نامه های قبلی گفته بودم خودت را از چاهی که در درون آن افتاده ای نجات بده، کمپی که در آن زندگی می کنی تو را از بین خواهد برد. برای همین نگرانت هستیم. شرایط کشوری که در آن زندگی می کنی با عراق متفاوت است خودت را نجات بده و از آن کمپ خلاص شو. دنیای آزاد را با چشمان خودت ببین و از زندگی لذت ببر. من و خانواده ات همین را از شما می خواهیم .
امیدوارم هر چه زودتر تصمیم عاقلانه ای برای خودت بگیری .
برادرت ابوالفضل اشتری