شعار “زن، زندگی، آزادی” در جریان اعتراضات ماه گذشته در داخل و خارج از کشور مطرح شد که تعبیرهای کاملا متفاوتی از آن صورت پذیرفت. این شعار ابتدا از جانب سازمان مجاهدین خلق مورد استقبال قرار گرفت ولی سران فرقه رجوی به سرعت متوجه تأثیرات مخرب آن در داخل تشکیلات بسته و منزوی خود شدند و منظور رجوی از این شعار محقق نشد و تأثیر برعکس در داخل مناسبات داشت.
اگر نگاهی به داخل تشکیلات فرقه ای سازمان مجاهدین خلق بیندازیم خواهیم دید که همه اعضای سازمان که در واقع اسیران ذهنی و عینی هستند دچار یک ابهام و تناقض جدی می باشند زیرا که در درون می بینند که هیچ آینده روشنی برایشان متصور نیست. در تشکیلات مدام از قدیم زندگی طلبی منع شده و عادی بودن یک خصلت ناپسند توصیف گردیده است.
سه کلمه عنوان شده در این شعار تمامی آن چیزی است که مسعود رجوی تلاش کرده در داخل فرقه خود با آنها مبارزه کند. او مطلقا تمایل ندارد که چنین مفاهیمی در ذهن اعضای گرفتارش شکل بگیرد. تمام آنچه که در تشکیلات مجاهدین خلق انجام میدهند حول همین است که افراد به دنبال زن و زندگی و آزادی نباشند. آنان باید فقط به فکر کارهایی باشند که رهبری فرقه از آنها میخواهد.
مسعود و مریم رجوی بارها در تشکیلات مجاهدین خلق اعلام کرده اند که “زن سمبل فساد و تباهی برای مرد است”، “زندگی سمبل پوچی و انحطاط است و برای یک مبارز معنا و مفهومی ندارد”، “آزادی برای مجاهد خلق مترادف با ولنگاری و ولگردی است”.
مسعود رجوی معتقد است که: “عمر یک چریک مجاهد خلق حداکثر شش ماه است” و اگر کسی بیشتر از شش ماه دوام آورد صرفا خواست خدا بوده است. البته در برخی نشست های درونی سازمان به این موضوع هم با دیده شک و تردید نگاه می شود زیرا معتقد هستند که فرد باید در شش ماه جانش را به رهبری سازمان داده باشد و اگر این مهم انجام نشده قصور از طرف فرد بوده و در آنجایی که باید خودش را فدا میکرده اینکار را نکرده است. مثل کسانی که از عملیات فروغ جاویدان (مرصاد) جان سالم بدر بردند و به عقب برگشتند و بعدا بشدت توبیخ و حسابرسی شدند که چرا زنده ماندند.
این شعاری که این روزها مطرح شده گویی قبل از همه مربوط به اعضای اسیر در داخل فرقه رجوی است و در حال حاضر بلای جان سران فرقه شده است. آنان تلاش میکنند تا این شعار مطلقا در داخل تشکیلات رجوی مطرح نگردد زیرا دقیقا خواست برحق اعضای سازمان مجاهدین خلق را بیان می کند. سازمان مجاهدین خلق هم تنها گروه اپوزیسیون است که روی این شعار مانور نمی دهد.
بخشعلی علیزاده