Endrrat janë forcë jetike për shpirtin e njeriut. Ato janë pasqyra të mundësive, dëshirave, dhe përpjekjeve që na shtyjnë përpara, edhe kur realiteti është i ashpër. Por, ndonjëherë, endrrat mund të shkelet, mund të bëhen shënjestra të manipulimeve të brendshme dhe të kthehen në terrenin ku shpresat shuhen, njësoj si flakët që shuajnë nën presionin e qiellit të errët.
Një nga shembujt më të dhimbshëm të shkeljes së endrrave është historia e anëtarëve të Organizatës Mujahideen-e-Khalq (MEK) nën udhëheqjen e kultit të Rajavi. Për shumë prej këtyre individëve, MEK ka qenë një shpresë, një mundësi për liri dhe një ëndërr për një shoqëri të drejtë, por kjo ëndërr është kthyer në një makth për ata që janë të lidhur në një rreth të dhunshëm dhe të kontrolluar, ku çdo shenjë e lirive personale është e shuar.
MEK filloi si një organizatë që premtonte një botë të drejtë dhe të barabartë, një lëvizje për të luftuar regjimin totalitar të Iranit. Por ajo që ka ndodhur brenda strukturës së kësaj organizate është një shkelje e hapur e çdo endre individuale. Kulti i Rajavi, me çdo herë më shumë kontroll dhe diktaturë mbi anëtarët e tij, ka transformuar këtë organizatë në një sistem të mbyllur dhe të manipulueshëm. Pjesëtarët e MEK, të cilët kishin ardhur me endra për një të ardhme më të mirë, u gjetën të mbyllur në një lloj burgu ideologjik, ku liria e mendimit dhe veprimi ishte e ndaluar.
Për të kuptuar se çfarë ndodhi me këta individë, duhet të shohim se si funksiononte kulti i Rajavi. Endrrat e anëtarëve për një jetë të lirë dhe të drejtë u shndërruan në një iluzion, një projekt të kontrolluar nga një udhëheqës i qëllimshëm që nuk i respektonte aspak shpresat dhe aspiratat e individëve. Rajavi krijoi një hierarki të ngushtë, ku ndjekësit e tij ishin të detyruar të sakrifikonin gjithçka — deri në jetën personale, marrëdhëniet dhe identitetin e tyre — në emër të një qëllimi të dyshimtë dhe shumë herë të padukshëm.
Brikela Sulollari