A është rikthyer MEK në fazën e saj ushtarake-terroriste?

Në fillim të 31 dhjetorit, burimet iraniane të lajmeve, si dhe disa grupe anti-iraniane, raportuan një shpërthim përpara ndërtesës së një instituti ndërtimi të lidhur me IRGC.

Disa orë më vonë, një zëdhënës i organizatës Mujahedin-e Khalq (MEK, a.k.a MKO, NCRI, PMOI, etj.) Mori përgjegjësinë për sulmin me anë të një njoftimi. Disa burime iraniane publikuan pamjet e ndërtesës duke treguar se ishte e paprekur dhe mohuan bombardimet. Disa të tjerë, duke cituar burime të informuara, e përshkruan incidentin si thjesht një duke hedhur një fishekzjarre të ndezur pranë ndërtesës.

terror group

Pavarësisht nëse ka ndodhur apo jo sulmi apo sa dëme ka shkaktuar, MEK që pretendon përgjegjësinë për sulmin tregon planet dhe qëllimet e grupit për t’u rikthyer në fazën e tij të dhunshme.

Njoftimi i MEK kujton vëzhguesit politikë dhe analistët e Iranit për operacionet e përgjakshme të grupit në vend dhe skuadrën e saj brutale të vrasësve në pjesë të ndryshme të Iranit gjatë viteve 1980. Operacionet në të cilat sipas një raporti të departamentit të shtetit të SHBA në 1994 për MEK, mijëra civilë u vranë dhe u dëmtuan qendra të ndryshme politike, ekonomike dhe ushtarake.

MEK ka ndërmarrë një qasje të dhunshme kundër kundërshtarëve të saj që nga themelimi në vitin 1965. Qëndrimi i ashpër, i dhunshëm dhe terrorist i grupit, është rekrutuar përballë kritikëve të brendshëm, qeverisë së Shahut, dhe më pas Republikës Islamike të Iranit. Trajtimi ushtarak i MEK me pakicat etnike Irakiane, veçanërisht turkmenët dhe kurdët, kur grupi ishte vendosur në Irak me ftesë të Saddam Hussein, ishte gjithashtu pjesë e një qasjeje brutale të marrë nga udhëheqësit e grupit që në fillim. Kjo procedurë vazhdoi deri në 2003.

Pas pushtimit amerikan në Irak në 2003, MEK e cila u rendit nga SH.B.A. si një grup terrorist, u çarmatos me forcë nga ushtria amerikane dhe krahu ushtarak i grupit u detyrua të dorëzojë armët e tij të rënda dhe gjysëm të rënda për forcat amerikane në Irak.

Që nga atëherë MEK është përpjekur të adaptojë taktikat e saj në situatën e re. Kështu që për të dalë nga listat terroriste në Mbretërinë e Bashkuar, BE dhe SH.B.A, ajo mori një qasje e re që ishte më shumë si një ndryshim taktik sesa një strategjik; hyrja në një fazë të veprimtarive politike dhe propagandistike kundër Iranit për të bindur Perëndimin se MEK është alternativa e vetme për Republikën Islamike.

Në 16 vitet që nga çarmatimi i detyruar, MEK ka vendosur kontakte të gjera me ish-figurat politike perëndimore dhe filloi përpjekje masive propagandistike kundër Teheranit. Por asnjë nga këto aktivitete të MEK nuk mund t’iu sjellë atyre rezultatin e dëshiruar, që është pranimi i grupit si një alternative për Republikën Islamike dhe rrëzimin e sistemit politik iranian.

Prandaj, vitet e fundit, MEK është përpjekur të drejtojë aktivitetet e saj për ndryshimin e regjimit brenda Iranit duke organizuar forcat e tij që titullohen nga grupi si “qeliza kryengritëse”. Në vitet e kaluara, veprimet e këtyre qelizave kanë qenë të kufizuara në instalimin e imazheve të drejtuesve të grupit dhe fotografitë e djegies së zyrtarëve iranianë të rangut të lartë në zona me trafik të ulët. MEK nuk ka marrë ndonjë fitim të suksesshëm nga formimi i këtyre qelizave deri më tani.

Megjithëse operacioni i 31 dhjetorit nuk shkaktoi as viktima dhe as dëme, ai ishte një veprim domethënës në disa aspekte.

Çështja e parë është përdorimi i një bombe në operacion dhe marrja e përgjegjësisë për shpërthimin nga një zëdhënës i MEK në median zyrtare të grupit, një fenomen që ka qenë i paparë në vitet e fundit që nga zhvendosja taktike e MEK dhe hyrja në fazën e propagandës politike.

Në një video të publikuar disa orë pas shpërthimit në faqen e internetit të MEK, grupi mori përgjegjësinë për sulmin dhe ia atribuoi degës së saj ushtarake, Ushtrisë Liblirimtare Kombëtare (ULAK). UCK ishte krahu ushtarak i MEK në luftën Irak-Iran, i cili shërbeu së bashku me ushtrinë e Saddam Hussein dhe kreu sulme ndërkufitare në Iran gjatë fazave të fundit të luftës. Përveç sulmeve kufitare ndaj Iranit, UCK i shërbeu Sadamit në shtypjen brutale të kurdëve të Irakut gjatë vitit 1991.

Prandaj, të përmendësh këtë degë ushtarake famëkeqe dhe t’i atribuosh sulmin asaj, do të thotë një zhvendosje në taktikat e MEK dhe rihyrja e saj në fazën e armatosur dhe terroriste.

Një pikë tjetër e rëndësishme është deklarata e mprehtë e zëdhënësit të MEK, në të cilën ai foli për nevojën për prishjen e qendrave të lidhura me Rojet Revolucionare Islamike. Ky kërcënim i ngjan dy operacioneve vdekjeprurëse terroriste nga grupi në zyrat e Partisë së Republikës Islamike dhe Kryeministrit në 1981.

Kjo është ndoshta arsyeja pse zëdhënësi, për herë të parë që nga çarmatimi i grupit në 2003, i ka bërë thirrje (SH.B.A.) kthimin e armëve të tyre.

Duket e pamundur që zëdhënësi i MEK të mos jetë në dijeni të barrës politike dhe juridike të këtyre kërcënimeve. Është e qartë se MEK po kërkon seriozisht të ndryshojë strategjinë e saj dhe të kthehet në fazën e akteve të dhunshme dhe terroriste. Ky veprim, siç u tha, buron nga fondacioni i MEK i cili bazohet në arritjen e rezultateve përmes veprimeve të dhunshme. Ai gjithashtu demonstron se një dekadë e gjatë e këtij grupi aktivitetet politike dhe propagandistike për të bindur qeveritë perëndimore për të rrëzuar sistemin politik të Iranit deri më tani kanë dështuar. Kështu që kthimi i MEK-ut në fazën e akteve terroriste mund të jetë përgjigja e tij për këtë dështim.

Duket se vazhdimi i kësaj qasje nga MEK, do t’i vendos sponsorët perëndimorë të grupit në një pozitë jo të favorshme dhe do të shkaktojë dëme të mëtejshme në marrëdhëniet e Iranit me ta. MEK po kthehet nga një grup refugjatësh në Shqipëri në një grup që, përveç kryerjes së veprimeve anti-iraniane, tani është duke shkuar në fazën e armatosur, një qasje që mund të çojë në konfrontim të drejtpërdrejtë të Tiranës me Teheranin.

Përballjet e fundit të Teheranit me fuqitë perëndimore si Uashingtoni dhe Londra në Gjirin Persik në betejën e tankistëve dhe UAV-të tregojnë se iranianët, të cilët tani kanë balancën ushtarake në rajonin e Azisë Perëndimore, nuk i anashkalojnë lehtë kërcënimet e tyre të sigurisë. Nëse ky kërcënim është paraqitur nga MEK përmes operacioneve terroriste, të ngjashme me ato që bënë gjatë viteve 1980 dhe pa pasojat e tij, apo nga sponsorët e saj perëndimorë përmes sigurimit të lehtësirave për grupin terrorist.
Reza Alghurabi – American herald tribune

Lini një Përgjigje

Adresa juaj email s’do të bëhet publike. Fushat e domosdoshme janë shënuar me një *

Back to top button