از کدام انقلاب و ایدئولوژی و شعور نداشته انقلابیت دم میزنی؟ اگر تاریخچه مبارزاتی سازمان مجاهدین خلق را با هر یک از گروه های مبارز از نظر تفاوتها با هم مقایسه کنیم، به شدید ترین وجه ممکن هم به رهبران و هم به سازمانشان اهانت کرده ایم. پنجاه سال التقاط از کثیف ترین آموزه های افراطی. سیاست و مبارزه ای به سبک خمرهای سرخ در کامبوج تا فاشیستهای نازی در جنگ دوم جهانی! پنجاه سال کنترل، آدم ربائی، قاچاق انسان، قتل و ترور و اجرای سیاست زمین سوخته برای سرزمین مادری و ورود به آغوش حزب بعث؟! و محصول نهایی در این مبارزه و عمری در جا زدن جامعه ای کوچک، بیابانگرد، منزوی و سرخورده، فرسوده و طبقه بندی شده و توحیدی که به رهبری این فرقه ختم میشود تا همچنان با گامهای لرزان به عنوان یکه تازترین مستبد خود نمایی کرده و در راه زوال این فرقه گام بردارد؟!

شاید زیباترین خاطراتت بعد از جنگها و شکستهای متوالی زیباترین حوادث برایت رژه خودروها برای شکست دادن خانواده‌ها درب قرارگاه اشرف بود، که ماهها با فیلم هایش مانور کردی. از تانکهای به جا مانده فقط تانکر آب و سبتیک است که بیشتر به چشم میخورد، شاید روزی هوای سان و رژه در البانی به سرت زد، دنیا را چه دیدی؟ حالا با ورود به مرزهای اسپانیا دادگاههای آن دیار هم همیشه در دسترست خواهند بود!؟ دیدی یک عمر کوچک و بزرگ، زن ومرد را به قربانگاه و وادی الموتی خود بردی و غرق در دریای امیال کثیف خود کردی و در سوگ کشته هااشک تمساح ریختی؟ و این اشک نه از برای قربانیان و هر چه بود برای طرح هایی بود که هیچگاه درست از آب در نیامدند.

این مقاله برای همه کسانی که میخواهند دست پرورده یک شیرین مغز سیاسی را ببینند و بخوانند توصیه میشود. بیچاره خودم که زمانی می پنداشتم امثال این آدمها خدایان تحلیل سیاسی و استراتژیک هستند و حقشان ضایع!! شده و نبوغشان از دست رفته است! این هم از کودک سری های خودم میدانم که از بس با کلمات برای ما بازی میکردند اکثر اسیران خودشان را با این زبان بازی …

در طی همه سالهای انقلاب ایدئولوژیک رجوی، انتقادها از این دست بودند. انقلابی که از زیر شکم آغاز شده و به همانجا ختم شد و بی شک به سن و سال رهبری بستگی داشت و نه به مسایل سیاسی و نظامی و ایدئولوژیک. چون اگر انقلاب ایدئولوژیک رجوی به سن و سالش ربط نداشت، او می بایست امروز که تجربه و مشکلاتش افزون شده بدون فوت وقت هر روز انقلاب ایدئولوژیک می کرد، ولی هیهات که سن و سالش اجازه انقلاب ایدئولوژیک دیگر را نمی دهد.

رجوى که در درون تشکیلات با برگزارى نشست هاى طولانى و سفسطه بافى و با تحلیلهاى آبکى و دور از واقعیت از برنامه اتمى رژیم و وعده سر خرمن دادن به نیروها که عنقریب بر سر رژیم خواهند ریخت و سرنگونى محقق خواهد شد و اینکه تشکیلات را با این ترفندها سرپا نگهداشتن، راه به جایى نبرد و همانند تحلیلهاى گذشته، برنامه هسته اى رژیم بصورت برد برد، براى طرفین درگیر قضیه پایان یافت. الان است که آثار آن بر پیکره پوسیده رجوى نمایان شود و تار و پود تشکیلاتش را از هم بگسلد.

بعد از این توافق مسعود و مریم رجوی بیش از هر کس و بیش از هر زمان دیگر احساس میکنند حامیان سیاسی خود در امریکا و اروپا را از دست داده است در دنیائی که تعادل قوا حرف اول وآخر را میزند داشتن احرمهای قدرتمند شرط لازم بقا است و خوشبختانه توافق اصولی ۱+۵ با ایران و پرهیز از جنگ و ویرانی امکان بقای لاشخورانی چون مسعود و مریم رجوی را گرفت و دیگر تکرار کلیشه ای حرفهای مریم رجوی دردی از این فرقه حل نخواهد کرد بگذار این فرقه در برنامه پرونده چه چه بزند که ما بردیم و ویلپنت پاریس را با تمامی هزینه های سرسآم آورش اجرا کردیم اما حقایق گرانتر از این حرفها است که فرقه رجوی فکر میکند.

اگر وزیر خارجه ایران سر یک وزیر و نماینده زیاده خواه غربی، داد زد و این ربطی به مسایل شخصی ندارد بلکه تماماً به موضوع تحریم و جنگ و امنیت و پیشرفت ایران و منطقه ربط دارد، آیا شما که طی سالهای زیاد با طبقات مختلف کشورهای عربی و غربی، ارتباط داشتید، کجا سر کسی داد زده و از منافع مردم و آب و خاک ایرانی، دفاع کرده اید؟ آیا نزد محافل و قدرتهای عربی و اسراییلی نشستید، جز دادن اطلاعات و گرفتن پول و تشویق آنان به تحریم و جنگ، چه حرف دیگری مابین تان گفته و شنیده شد؟

در مقابل حق مسلم خانواده ها در راستای دیدار و ملاقات و حتی آزادسازی عزیزان شان، سران سازمان توجیه می آورند که ما در حین جنگ صد برابر هستیم و می خواهیم در شرایط اسارت اعضاء، مردم ایران را آزاد کنیم! خانواده ها با صدا و بی صدا و حتی با ابزارهای دیگر و منطق بلندگو، می خواهند به دنیا اعلام بکنند که آنان نیز جدا از منافع فرقه ای و استعمارگران و جنگ طلبان، حق و حقوقی دارند.

اخیراً سایتهای جنجالی مجاهدین مقاله ای را با آب و تاب منعکس کرده اند، انگار مقاله سرلوحه مکتب شان بوده باشد، اسم پر طمطراقش را”مادر! یا گرگ در لباس میش؟” و اسم نویسنده بخت برگشته اش را احمد عبدی، گذاشته اند. از ابتدا تا انتهای مقاله، در وصف رد عواطف و انسانیت و مسئولیتهای مادر است. انگار نویسنده و دیگر اعضاء و رهبران فرقه از کرات دیگر به زمین رسیده اند. نویسنده که از ابتدا تا انتهای نوشته، حرص و کینه امانش را بریده است،

سال ۱۳۵۱ اعدام همه اعضای مرکزیت سازمان مجاهدین و زنده ماندن مسعود رجوی، همیشه یک سئوال جدی حتی در بین اعضای سازمان مجاهدین بود. مسعود رجوی، مدعی است که به دلیل تلاشهای برادرش کاظم زنده مانده است و حکم اعدام او به حبس ابد، تقلیل پیدا کرده است. سئوال جدی، اینجا است که چگونه یک فرد مثل کاظم رجوی به تنهایی و با ارسال یکی دو نامه و دو سه تا ملاقات، توانسته حکم اعدام مسعود رجوی را تقلیل بدهد و اگر این واقعی است، چرا کاظم رجوی جان حنیف نژاد را نجات نداد. او که رهبر و بنیانگذار سازمان مجاهدین بود و البته بعضا صحبت از این می شود که مسعود رجوی بعد از دریافت حکم اعدام، بریده و به سازمان و رهبران مجاهدین خیانت می کند. به همین دلیل، او اعدام نشد. البته همه این گفته ها باید در یک دادگاه با حضور شاهدین و موکلین تعیین تکلیف بشود.

هرگونه توافقی که بدون حضور ذینفع بسته شود، هیچ ارزش قانونی برای ما نخواهد داشت و ما خانواده ها از دولت عراق و کلیه مجامع بین المللی، حقوقی و وکلای بی مرز درخواست میکنیم تا با تلاش خود و بدون ملاحظه کاری سران این فرقه را دستگیر، محاکمه و به سزای اعمال ننگینشان برسانید. باشد تا با این حرکت اسباب آزادی به بند کشیده شدگان را مهیا نمایید.

لازم به ذکر است، گردهمایی سالیانه مجاهدین در ویلپنت پاریس به گرامیداشت سالروز خشونت و اعلام مبارزه مسلحانه در ایران است که طی ۳۴ سال اخیر دهها هزار تن از جوانان ایرانی از هر دو طرف و بدون هیچ دستاورد سیاسی به خاک و خون کشیده شدند که هم اکنون رهبران و تبلیغاتچیهای مجاهدین با پاسداشت این روز و به ویژه دعوت از مهمانان و مقامات سیاسی و هنری، در صدد معکوس و مفید جلوه دادن رویداد فوق هستند.