سال 74 رجوی ملعون در نشستهای موسوم به حوض گفته بود که بورژوازی نداریم و بسیار منفور می باشد و اگر کسی قصد خروج و رفتن به دیار خارجه و فرنگ را دارد بایستی از فیلتر نشست های جمعی تعیین و تکلیف که با ضرب و شتم همراه بود عبور کند و اگر در آن نشست ها فرد زیر کتک و ضربه زنده ماند و باز هم پشیمان نشده باشد راهی خروجی فرقه خواهد شد و مدت دو سال را در آنجا خواهد گذراند و سپس تحویل عراقی ها و نهایتاً زندان ابوغریب سر در خواهد آورد.
حال بعداز بیست سال چه شده که اینقدر بورژوازی عزیز و لذیذ شده و برای آن جشن پیروزی می گیرید و آن را فتح الفتوح می دانید!!!
جواب در یک کلام فقط و فقط می شود گفت وقتی سمبه پر زور باشد رجوی بقول خودش دامن زنانه هم خواهد پوشید و خیلی بیشتر از آن را نیز برای حفظ جان کثیف اش انجام خواهد داد مانند توبه در زندانهای شاه و همکاری با ساواک و یا فرار بعد از شروع فاز مسلحانه و یا آمدن به عراق و مجدداً بازگشت به میان توده های بورژوازی و جشن و پایکوبی برای فرار از واقعیت ها،پاسخ دادن به انبوه سوالات و پرسش ها و هزاران اما و اگر های ممکن که رجوی در پاسخ به یکی از آنان عاجز بوده و می باشد.
نتیجه اینکه رجوی ها با پایان عمر سیاسی و تشکیلاتی خود و رفتن به دیار فرنگ شروع یک فرو پاشی فراگیر در غالب کلان مواجه خواهند شد و چیزی جز نابودی کامل برایشان به دنبال نخواهد داشت پس بایستی بفکر چاره جدید برای درد بی درمان خود که آنهم تکمیل عقب نشینی به داخل اقیانوس آرام خواهد بود و نهایتاً خوراک خوبی برای کوسه ها و نهنگ ها خواهند شد مبارک باد این فضاحت تاریخی بر اعضای نگون بخت رجوی و اعوان و انصار تاریخ مصرف گذشته شان مبارک و صدها بار لعن و نفرین برقاتلان و خائنین چون رجوی باد.
عبدالله افغان
