گوهران بی بدیل چرا در ملاقات با خانواده متزلزلند

شورای دست ساز مجاهدین به تاریخ 9 آبان 88 اطلاعیه ای مبنی بر دیدار خانواده ها با عزیزان شان در اشرف صادر کرده که با رندی تمام سعی داشته، جلوگیری کردن از ملاقات خانواده ها با فرزندان شان را به گردن نیروهای عراقی مستقر در اشرف بیندازد.
در تیرماه سال 82 وقتی مسئوولین به نفرات فرقه گفتند که قرار است خانواده ها به دیدار فرزندان شان بیایند بچه ها خیلی خوشحال شدند و اینکه بعد از سالیان برای اولین بار پدر و مادر خود را می بینند در پوست نمی گنجیدند و مسئوولین فرقه اعلام کردند " برای اولین بار به خلق قهرمان ایران وصل شدیم و برای ارتباط با خانواده ها باید کلی شهید می دادیم ولی اکنون بدون هیچ گونه زحمتی به خلق قهرمان وصل می شویم " ولی این دروغی بیش نبود وقتی خانواده ها به قرارگاه آمدند برخورد مسئوولین فرقه فرق کرد و خانواده ها را مزدور و مهره اطلاعات خواندند و اینگونه برای اعضای خود جا انداختن که پدر و مادر پیری که برای دیدار عزیزان شان به قرارگاه آمدند را مزدور بنامند تا نفرات فرقه در برخورد با خانواده شان برخورد دو گانه ای داشته باشند و اگر هم اجازه ملاقاتی می دادند چند آنتن در اطراف نفرات ملاقات کننده حضور داشتند که چیزی رد و بدل نشود و از داخل ایران و وضعیتی که اکنون بر ایران حاکم است چیزی گفته نشود تا فرد به قول معروف هوایی نشود.
متاسفانه بر اثر تبلیغات سوء مسئوولین فرقه در اشرف شاهد موارد بودیم که چگونه افراد اسیر پدران و مادران پیر شان را با فحش و ناسزا از قرارگاه بیرون می کردند و بعدا مسئوولین فرقه در کمال نامردی حق را به خودشان می دادند و در کمال پررویی عنوان کردند که جمهوری اسلامی مانع دیدار افراد اسیر فرقه با خانواده های شان می شود ولی سالها خود شاهد این برخورد دو گانه سازمان با مسئله ملاقات خانواده ها با عزیزان شان در اشرف بودیم اگر قرار بر این باشد که دولت جمهوری اسلامی مانع ملاقات خانواده ها با افراد اشرف است پس چرا اجازه می دهد که تا خانواده های اسرا بصورت جمعی و یا فردی به درب قرارگاه برای ملاقات بروند؟
باید از رجوی سئوال کرد شما که اعضای خود را مجاهدینی که از انقلاب مریم!!! سیراب شدند و آنها را گوهر بی بدیل و لم یرتابو نامگذاری می کنید پس چرا از دیدار آنان با والدین و بستگان شان می ترسید؟
رجوی در نشست ها اعلام می کرد وقتی مجاهدی که به اروپا رفته و به جامعه بورژوازی آنجا پشت کرده دیگر بازگشت ناپذیر است پس چرا در برخورد و ملاقات با خانواده خود این گونه پایشان می لرزد؟
رجوی ایدئولوژی خود را بر پایه فریب و دروغ بنا نهاده است او که در طی این سالیان اعضای خود را در غار ناآگاهی نگه داشته است از این می ترسد که حتی برای یک لحظه از مدار فرقه ای او خارج شده و به خانواده های شان فکر کنند.
رجوی در طول سالیان سعی کرد که هر گونه رابطه افراد را با خانواده قطع کند و سعی می کرد که این کار در درون فرقه انجام دهد او در پیام شهریور سال 86 به عینه این طرز تفکر شیطانی خودش را بیرونی کرد و عنوان نمود:
آیا به نسبت های موروثی و خانواده گی خودتان و این که پدر و مادرتان این و آن است متکی هستید یا به آنجا رسیده اید که از قبیل ارث و میراث ها بالکل قیچی کنید؟ پدر و مادر یا خویشاوندان تان را هر که هستند مبادا وارد دستگاه محاسبه مجاهد خلق کنید و گفتم که حساب باز کردن برای این نسبت ها را چه مثبت و چه منفی قیچی کنید و دور بریزید.
اکنون می توان به راحتی دریافت که رجوی درخواستش از نفرات فرقه این است که رابطه عاطفی و حتی دیدار با خانواده باید حرام باشد و این بخت برگشته گان باید در ناآگاهی کامل بمانند تا او بتواند هر جور که مایل است آنها را هدایت کند ولی او نمی داند که رابطه عاطفی بین خانواده از بین رفتنی نیست و به هیچ عنوان نمی توان آنرا از بین برد و به همین خاطر هم چند بار ملاقات نیم بندی که انجام گرفت تعدادی از فرقه جدا شده و به کانون گرم خانواده برگشتند.
چرا رجوی سعی دارد که این ملاقات ها ا انجام نگیرد و او برای جلوگیری از ملاقات خانواده ها حاضر است به هر دروغی متوسل شود.
رجوی چرا از ملاقات اعضای خود با پدر و مادر پیر شان ترس دارد؟ حتی خانواده هایی که به داخل قرارگاه رفته اند عنوان نمودند که همیشه چند نفر در این ملاقات ها حضور داشتند تا ما نتوانیم راحت با فرزندان خودمان حرف بزنیم و بیشتر این ملاقات ها در مدت کوتاهی بعد تمام می شد.
ترس و وحشت رجوی از ملاقات خانواده با افراد اسیر در قرارگاه اشرف را می توان در اطلاعیه شورای ملی مقاومت (سخنگوی خارج از کشوری رجوی) که در تاریخ 9 آبان 88 در همین رابطه صادر شده است، مشاهده نمود ملاقاتهای خانواده گی با ساکنان اشرف را منحصر به کسانی کرد که در قالب تورهای وزارت اطلاعات به عراق بیایند و حاضر باشند در بیرون قرارگاه زیر دوربین های وزارت بد نام با بستگان شان دیدار نموده و آنها را به ندامت و تسلیم و بازگشت به حاکمیت آخوندی و لجن پراکنی علیه مجاهدین اشرف ترغیب کنند.
واقعیت امر این است هیچ کس به اندازه خود رجوی از وضعیت و روحیات فعلی افراد قرارگاه باخبر نیست او خوب می داند که چنانچه این بار همانند سال 82 درب قرارگاه را محکم نگیرد و افراد بتوانند در بیرون قرارگاه (بیرون حصار فیزیکی و تشکیلاتی) با خانواده های شان ملاقات کنند چه اتفاقی خواهد افتاد به همین دلیل ترس خود را در اطلاعیه اشاره شده نشان می دهد و با صراحت اعلام می نماید در صورت ملاقات در بیرون قرارگاه ممکن است افراد با ندامت و تسلیم، بازگشت به ایران و افشاگری علیه او سخن گویند و به همین خاطر اجازه ملاقات افراد در بیرون قرارگاه را نخواهد داد.
اکنون رجوی با آسمان و ریسمان بافتن برای مانع تراشی ملاقات خانواده ها دولت عراق را مقصر می داند ولی عنوان نمی کند که بالاترین مسئوولین زن فرقه وقتی خانواده ها برای ملاقات در سال 87 به قرارگاه آمده بودند با دریده گی و فحاشی که خاص خودشان می باشد نثار این خانواده ها کردند و اکنون رجوی با حقه بازی باز سعی دارد دیگران را مقصر بداند ولی باید گفت که خانواده ها با تمام توان سعی دارند که فرزندان اسیر خود را از چنگال جهنمی رجوی آزاد کنند و دور نیست که این تشکیلات فرقه به هزاران تکه پاره شود.