Kërkesa për përshpejtimin e shqyrtimit të qindra ankesave nga familjet Nexhat

Në emër të familjeve të vuajtura të anëtarëve të Organizatës së Moxhahedinëve-e Khalq (MEK, MKO), të dashurit e të cilëve u bashkuan me këtë organizatë dhe tani nuk kanë asnjë informacion në lidhje me statusin e tyre, unë do të doja t’ju informoja që për më shumë se gjashtë muaj këto familje dërguan qindra ankesa, me dokumente dhe shpjegime të hollësishme. Ata kërkuan që të hetohet situata e të dashurve të tyre që u bënë anëtarë të MEK.

MEK ishte vendosur në kampin Ashraf në Irak nën sundimin e Saddam Hussein dhe po luftonte kundër Iranit së bashku me irakianët. Pas rënies së Sadam Huseinit, Kampi u vu nën mbrojtjen e SHBA dhe më pas iu dorëzua forcave Irakiene si “bastioni i fundit i Saddam Huseinit”.

Families of MEK hostages

Me nxitjen e qeverive të njëpasnjëshme të Irakut dhe me përpjekjet e Kombeve të Bashkuara, filloi procesi i dëbimit të MEK-ut dhe u njoftuan emrat e secilit grup duke u larguar nga Iraku dhe duke hyrë në Shqipëri. Procesi ishte i ngadaltë dhe në numër shumë të vogël. Por papritmas, në fund të verës së vitit 2016, organizata njoftoi se pjesa tjetër e njerëzve (gati 3,000), të cilët supozohej të ishin vetëm disa qindra, gjithashtu ishin transferuar në Shqipëri. Emrat e këtyre njerëzve nuk u botuan kurrë.

Anëtarët e MEK janë vendosur në një kamp të largët, të izoluar në Shqipëri, ku banorët janë të paarritshëm dhe të pakontaktueshëm. Familjet e qindra anëtarëve të MEK nuk kanë asnjë informacion në lidhje me gjendjen e të dashurve të tyre.

Gjithashtu, shumë prej këtyre familjeve janë përballur me probleme të ndryshme ekonomike dhe ligjore, përfshirë çështje që lidhen me trashëgiminë, për shkak të zhdukjes së këtyre njerëzve, dhe mungesa e qasjes tek këta njerëz u ka shkaktuar atyre shumë vështirësi për vite me rradhë. Anëtarët e MEK nuk kanë mundësi të bëjnë punë juridike ose të caktojnë avokat.

Kohët e fundit, MEK reagoi ndaj ankesave të këtyre familjeve në Komisionin e Kombeve të Bashkuara për Zhdukjet me Forcë në mediat e saj dhe u përpoq të bënte publike disa nga mijëra anëtarët e tyre dhe të pretendonte se ato nuk janë zhdukur por mund të gjenden në një vend të caktuar. Sidoqoftë, familjet e tyre ende nuk kanë asnjë komunikim ose kontakt me ta.

Qindra letra janë dërguar nga këto familje në Komitetin për Zhdukjet me Forcë. Një numër i vogël i të anketuarve kanë kërkuar plotësimin e shpjegimeve dhe dokumenteve, gjë që është bërë menjëherë, por duket se procesi është shumë i ngadaltë.

Duhet të theksohet se në 6 Shkurt 2007, Shqipëria nënshkroi Konventën Ndërkombëtare të Kombeve të Bashkuara për Mbrojtjen e të Gjithë Personave nga Zhdukja me Forcë, miratuar në Nju Jork në 20 Dhjetor 2006, e cila hyri në fuqi në 8 Nëntor 2007.

Sipas nenit 31 të Konventës, një Shtet Palë duhet të bashkëpunojë në rastin e zhdukjes me forcë të ndonjë personi të veçantë në vendin e tij. Neni 32 gjithashtu thekson këtë çështje dhe përgjegjësitë e shteteve anëtare.

Këto familje i kanë dërguar shumë letra qeverisë shqiptare me shpjegimet dhe specifikimet e nevojshme dhe kanë ngritur një peticion të nënshkruar nga më shumë se 11,000 njerëz. Nënshkrimet origjinale i janë dorëzuar ambasadës shqiptare në Paris në 550 faqe, por fatkeqësisht deri më tani nuk ka pasur ndonjë përgjigje nga qeveria shqiptare. Prandaj, Komiteti i Kombeve të Bashkuara duhet të sqarojë ndërmarrjet e tij lidhur me ankesat që ka marrë, dhe të ndërmarrë veprime ligjore për të zgjidhur këtë çështje.

Në emër të familjeve, unë do të doja të falënderoja Komitetin për Zhdukjet me Forcë paraprakisht dhe të pres të mësoj nga ju.

Ebrahim Khodabandeh

Drejtori i Përgjithshëm i Shoqërisë Nejat

Teheran, Iran

/GazetaImpakt/nejatngo.org/

Lini një Përgjigje

Adresa juaj email s’do të bëhet publike. Fushat e domosdoshme janë shënuar me një *

Back to top button