واقعیت این است که ماهیت رجوى بر ترور و کشتار بنا شده است و حذف فیزیکى مخالفین خود یکى از اولویتهاى دستگاه ترور و وحشت این فرقه در کشورهاى اروپایى میباشد که توسط شخص مریم رجوى با مشاوره مهدى ابریشمچى، در مقر اوور سازماندهى و طراحى و توسط افراد متخصص در این زمینه که در سیستم اطلاعاتى عراق دوران صدام حسین، آموزشهاى ترور و مهارتهاى مربوط به آن را دیده بودند و مریم آنها را با خود و در کنار خود دارد! به اجرا در میآورد که مورد اخیر یکى از عملکردهاى این دستگاه ترور و وحشت رجوى است که در ید اختیار مریم رجوى بوده و از آنجا فرماندهى و کنترل میشود.

این نمایش همچنین در راستای تحمیق و باقی داشتن نیروهای معترض در لیبرتی و آلبانی، کارساز است به ویژه سیمای آزادی مجاهدین در کنار تبلیغ جنگ و خشونت و تسلیح شدن، به تبلیغ مقاومت در لیبرتی و آلبانی به هر قیمت، مبادرت ورزیده که این اقدامی است در راستای سرکوب و ممانعت از خروج و آزاد شدن نیروهای باقیمانده در لیبرتی و آلبانی که مستمراً شاهد فرار آنها هستیم.

سازمان مجاهدین به رهبری مسعود رجوی به مدت ۳۶ سال است که برای کسب قدرت جنگیده اند. مسعود و مریم رجوی هرگز ذره ای به دمکراسی و آزادی اعتقادی ندارند. این موضوع را می توان از مناسبات درونی سازمان مجاهدین فهمید. مناسباتی که در آن افراد حق انتخاب هیچ چیزی را ندارند. مجاهدین حتی اجازه ارتباط برقرار کردن با خانواده هایشان را هم ندارند. آنها حق استفاده از هیچ کدام از رسانه های عمومی مثل تلویزیون و رادیو و اینترنت و تلفن را ندارند.

با نگاهى گذرا به سیاست هاى رجوى از ابتداى رفتن به عراق تا الان، خواهیم دید که رجوى به هیچ معیار و پرنسیب و اصولى که ذره از آزادى و حقوق بشر در آن لحاظ شده باشد، همخوانى نداشته و نخواهد داشت، فقط و فقط آنچه که به نفع خود و منافع اش است، همان سیاست را در پیش میگیرد. بنابر این، تمام اصول اولیه که توسط مؤسسین سازمان مجاهدین تدوین شده بود و باید خط سازمان بر اساس آن اصول پیش میرفت، رجوى به یک باره کنار گذاشت و به همه اصول و آرمان سازمان پشت پا زد و تمام عیار خود و تشکیلاتش را آلت دست قدرتهاى داراى منافع در منطقه خاورمیانه و ارتجاع عرب که ضد ایران و ایرانى هستند، قرار داد.

با این وصف که مهدی ابریشم چی به مانند مریم قجر و مسعود رجوی، در هیچ جنگ و جدل و خطری شرکت نکرد و همیشه به مثابه شخصیتی لمپنی، معرفی و شناخته می شد، قبل از جنگ متحدین علیه عراق در سال ۱۳۸۲ به همراه صدها تن از فرماندهان و خود مریم قجر، صحنه جنگ و عراق جنگ زده را ترک کرده و خود را مجدداً به فرانسه رساند تا جمعاً قلاب وصل رهبری را ضخیمتر کنند و او را نیز به پاریس و جای امن تری بکشانند.

مجاهدین طی همه سالهای جنگ ایران و عراق اطلاعات مورد نظر عراق را به آنان می رساندند. بعضی از اطلاعات نظامی را فی الفور و در همان ساعات اولیه و بعضی دیگر را از طریق مسئولین مربوطه در جلسات چانه زنی برای مهم جلوه دادن خود و اطلاعات و پولی که بایست از بابتش دریافت دارند. پخش و نشر اطلاعات، راه و رسم خود را دارد که هم مریم قجر و هم آمریکا، راهش را بهتر می دانند.

داستان فرقه مجاهدین، قبل از این که داستان استثمار بی رحمانه زنان و مردان باشد، داستان استثمار بی رحمانه کودکان است، کودک آزاری، کودک کشی و استفاده ابزاری از کودکان در راستای مقاصد مالی و سیاسی و نظامی است. امری که امروز در بسیاری از گروههای تروریستی نیز رایج است. کودکان به عنوان…

آنچه که در این نوشتار پر اهمیت است، نقش متحدین عربی و مرتجع عربستان سعودی در بر هم زدن بازی نیست، بلکه نقش گروههای تروریستی همچون مجاهدین خلق است، مجاهدینی که قبلاً چشم به جنگ طلبان آمریکایی و اسراییلی، دوخته بودند، ولی با توافق لوزان مابین ایران و پنج بعلاوه یک، سریعاً همه انرژی و سمت تبلیغات خود را بر روی تضاد عربستان و ایران، قرار داده و با حمایتهای آشکار و پنهان، اطلاعیه و مقاله و سخنرانی و شعار، در صدد جرقه زدن و شعله ور کردن آتش جنگ مابین ایران و عربستان، شده اند.

عزت ابراهیم که از اندک سران حزب بعث بود و در بیرون زندان قرار داشت، میخواست به هر طریقى شده مجدداً حکومت بعث را به قدرت برگرداند و این هدف براى رجوى آب حیات بود. لذا رجوى در پادگان اشرف با به راه انداختن شبکه هاى اجتماعى و آوردن افراد عادى جامعه عراق به درون پادگان اشرف و برگذارى سمینارهاى متعدد و خرج پولهاى هنگفت، در واقع اذهان مردم فقیر و بدبخت که نان شب هم نداشتند، سر سفره اى رنگین و وعده هاى دروغین به آنها راه و زمینه ظهور تفکر داعش را فراهم میکرد که در زیر چتر بعث و انسجام نیرو، بتوان دولت قانونى را سرنگون نمایند. این پروژه، عضو گیرى و آموزش هاى نظامى و عقیدتى با هماهنگى سران بعث و سازمان و نیروهاى آمریکا صورت میگرفت.

تا کنون مطالب بسیاری در ارتباط با نجات جان اعضای اسیر مجاهدین در لیبرتی، نوشته شده است و یا انبوه نامه هایی که به مسئولیت و سران کشورها و سازمان های مربوطه فرستاده شده است. اما واکنش سران مجاهدین، بخصوص مریم رجوی که در رفاه و آسایش در پاریس، خوابیده و یا مسعود رجوی فراری که ۱۲ سال است از ترس جانش در سوراخی قایم شده است، چیست؟

از این نوع مبارزات و انتظار تقدیر و تشکر، که مسعود رجوی آن را جنگ صدبرابر نام نهاده است، تنها و تنها از مجاهدین خلق بر می آید که به نفع مردم نیست بلکه در راستای منافع بیگانه و اربابان است و در ازایش فی الفور اجرت و حق الزحمه پرداخت شده و کسی از مردم و اپوزسیون جرات چنین مبارزاتی را علیه کشور و مردم خود که سهل است علیه دشمن را نیز ندارد. بی دلیل نیست که رهبری فرقه هنوز در نهانگاه به سر می برد. او نه به خاطر عدم پاسخگویی به انواع و اقسام نقض حقوق بشر و نقض حقوق اعضاء، بلکه دقیقاً به خاطر جاسوسی و مزدوری که از حیث حقوق بین الملل جرم محسوب شده و قابل پیگیری است، خود را قایم کرده و از بابت آنچه که علیه مردم و برای دشمن انجام داده، انتظار تقدیر و تشکر را دارد.

این تحلیلها و وعده هاى سر خرمن دادن رجوى به نیروها براى سرنگونى حتمى و قریب الوقوع رژیم، در هر سر فصلى، نه تنها بر خلاف آنچه بود که رجوى به خورد ما میداد، بلکه رژیم ایران و اهرمها و بازو هاى آن در منطقه به علت سیاستهاى غلط رجوى و اربابان قدرت منطقه اى و فرا منطقه اى او قدرتمندتر و فعال تر میشدند به نحوى که در عراق و سوریه و لبنان و الان در یمن، بوضوح عیان است. اما رجوى هرگز به اشتباهات و تحلیلهاى غلط اش اقرار نمیکرد و بصورت مداوم در هر سر فصلى که دستش رو میشد و عکس خواسته و تحلیلش اتفاق میافتاد و سازمان در بن بست قرار میگرفت، با راه انداختن جار و جنجال انحرافى سعى میکرد تا خودش را مطرح کند.