افرادی که در هفته های اخیر از کمپ لیبرتی سازمان مجاهدین در بغداد فرار کرده و بیرون آمده اند می گویند:
۱- نشستها را به جای تجمع عمومی در سالن اجتماعات به صورت کال کنفرانس برگزار می کنند یعنی افراد در مقرهای خودشان از طریق تلویزیون مدار بسته به حرفهای مژگان پارسایی و زهره اخیانی گوش می دهند و بدینگونه هر گونه تجمع عمومی را برای جلوگیری از ارتباط بین افراد مقرهای مختلف و تبادل اخبار و اطلاعات و به اصطلاح «محفل زدن» که خیلی بیشتر از گذشته شده ممنوع کرده اند.
۲- نشستهای ایدئولوژیک تشکیلاتی مانند عملیات جاری (تفتیش عقاید و توبۀ روزانه از ذهنیات خود) و غسل هفتگی (بیان فاکتهای جنسی جلوی جمع) و دیگ یا جانبی (نشستهای محاکمۀ جمعی فرد یا افرادی مشخص با انواع فحشها و ناسزاها به آنها و احیانا ضرب و شتم آنها) و پروژه نویسی و پروژه خوانی (توبه از اعمال و افکار و گفتگوهای منفی چند ماهه جلوی جمع) را نسبت به قبل کمتر و لایه ای کرده اند یعنی افراد هم لایه و هم رده در یک نشست هستند تا افراد کمتر باشند که این مقداری تخفیف و کاستن از شکنجۀ روانی فرد می باشد.
۲- ساعتهای ورزش و بازی و موارد مهمانی یعنی شام یا نهار ویژه را در مقرها همراه با برنامه های تفریحی و هنری و سرگرمی بیشتر کرده اند.
۳- فیلم سینمایی منتخب مسئولین که در طی تمام سالیان گذشته فقط پنجشنبه شبها از تلویزیون مجاهدین به صورت سانسور شده پخش می شد اکنون در وسط هفته نیز چند بار از این تلویزیون پخش میشود. قبلا در تمام قرارگاههای سازمان از جمله اشرف و لیبرتی افراد فقط آن شب در سالنهای غذا خوری مقرها جمع شده و ضمن خوردن تنقلات و میوه و شکستن تخمه فیلم سینمایی تلویزیون مجاهدین را تماشا می کردند (و فردایش هم جمعه نشست به اصطلاح غسل هفتگی بود که باید فاکتهای جنسی خودشان حین دیدن فیلم را نوشته و جلوی دوستانشان می خواندند که هنوز هم ادامه دارد).
۴- در میان افراد اعتصاب غذا کسی در حالت گرسنگی بیست روز بیشتر وجود ندارد. افراد را بعد از بیست روز برده و سرم زده و رسیدگی می کنند و افراد جدیدی به جای آنها می آورند و آن افراد را هم بعضا بعد از خوب شدن حالشان دوباره به جمع اعتصاب غذا بر می گردانند ولی تعداد روزها روی پلاکارهای سینه ها «فردی»!! نیست بلکه «جمعی»!! است یعنی مجموع روزهای شروع اعتصاب!!…