در سال 1986 م. دولت فرانسه رهبران وفعالان فرقه مجاهدین خلق را از خاک این کشور اخراج نمود. ازآن زمان به بعد مسعود رجوی رهبر این فرقه تروریستی مرکز فرماندهی این فرقه را طی توافقی با دولت خودکامه و مستبد صدام حسین به عراق منتقل نمود. مقر اصلی این فرقه در محلی که در نزدیکی شهر خالص عراق قرار دارد بنا نهاده شد. فرقه مجاهدین این مکان را قرارگاه اشرف نام نهادند.این مکان مرکز شکل گیری، سازماندهی و فرماندهی تمامی عملیاتهای تروریستی این فرقه میباشد. قرارگاه اشرف همواره مرکز اصلی این فرقه در عراق بوده است.
این مکان سمبل تمامی جنایات این فرقه میباشد. علاوه بر عملیاتهای تروریستی که فرقه مجاهدین خلق در خاک ایران انجام داد مردم عراق نیز از شر این فرقه هیچ گاه در امان نبوده اند. به عنوان مثال پس از جنگ اول خلیج فارس و در جریان شورش کردها و شیعیان عراقی علیه حکومت صدام حسین در سال 1991 م. فرقه مجاهدین بنا به دستور ولی نعمت خویش یعنی صدام حسین نقش مهمی در سرکوب این قیام ایفا نمودند. در جریان این موج سرکوبها تعداد زیادی از شیعیان و اکراد عراقی توسط فرقه رجوی به خاک و خون کشیده شدند.اما این نکته رانیز باید یاد آور شد که شمشیر سمی و بی رحم فرقه رجوی حتی به نیروها و اعضای خویش نیز رحم نکرده است چه برسد به اکراد و شیعیان عراقی! در قرار گاه اشرف جنایات و اعمال ضد انسانی بسیاری رخ داده است که ذکر آنها تن هر انسان شریف و نوع دوستی را میلرزاند.
در این خاک کثیف هزاران انسان به برده گی کشیده شده اند،درون این مکان تعداد زیادی از منتقدین درونی این فرقه به زندان و سلول های دراز مدت فرستاده شده و یا با بی رحمانه ترین شکلهای موجود مورد شکنجه فیزیکی و یا روحی قرار گرفته اند.و تعداد زیادی از افرادی که دیگر نمی خواستند با این فرقه پلید همکاری کنند در این مکان به قتل رسیدند یا دست به خود کشی زده اند.آری این جا قرار گاه اشرف است مکانی که در آن تخم نفرت و کینه توزی میکارند.مکانی که در آن حاکمان پلیدش به کوچکترین ارزشها و اخلاق انسانی پایبند نیستند.این جا سرزمینی است که هیچ قانونی بر آن حکمفرما نیست.این همان جائی است که ارواح خبیثه بر آن حکمروائی میکنند. در این محل تنها چیزی که وجود دارد به برده گی گرفتن انسانها به شکلی نوین است. نه خیر این مکان را نمی توان قرارگاه نامید چون بر طبق تعاریف موجود در سرتاسر جهان افرادی که در یک قرارگاه نظامی قرار دارند از حق و حقوقی بر خور دار هستند.میتوانند به مر خصی بروند و سری به اقوام و خانواده هایشان بزنندو…… در اشرف وضع از زندان هم بدتر است چونکه معمولاً جرم و مدت محکومیت زندانی مشخص است.اما در اشرف انسانها تنها تاوان سر سپردنشان به رجوی را میپردازند.
امانکته قابل تأمل این است که پس از سرنگونی حکومت صدام حسین و خلع سلاح فرقه مجاهدین در سال 2003 م. مسئولین این فرقه با وقاحت و دجالگری تمام از این مکان به نام شهر اشرف یاد میکنند. واژه شهر انسان را یاد مکانی می اندازد که در آن تعداد زیادی از انسانها ساکن هستند و با یکدیگر تعامل دارند. در تمامی شهر های جهان خانه و خانواده وجود دارد. انسانها به راحتی با یکدیگر در ارتباط هستند.حتی در زیر چتر مستبدترین حکومتها هم افراد ساکن در یک شهر از ابتدائی ترین حق و حقوق انسانی بر خوردارند. افراد میتوانند با یکدیگر در ارتباط باشند ودر خلوت خویش راجع به هر چیزی صحبت کنند. معمولاَ اعضای خانواده ها با هم در ارتباط هستند.هر کس به کاری مشغول است و در قبال کار ی که انجام میدهد از حق و حقوقی برخوردار میگردد.افراد ساکن در شهرها میتوانند به مسافرت بروند.میتوانند تحصیل کنندو برای آینده خویش تصمیم بگیرند و…………
حال باید از مسئولین این فرقه پرسید که این مکان چه شباهتی با سایر شهر های موجود در جهان دارد که شما از آن با نام شهر اشرف یاد میکنید؟! آیا به هر مکانی که در آن آب، برق، درخت، خیابان و مسجد وجود داشته باشد میتوان نام شهر نهاد.شهرها در سرتاسر جهان جلوگاه تمدن بشریت هستند.
در همه شهر های عالم میتوان کم وبیش ردپایی از ارزش های والای انسانی را مشاهده کرد.در تمامی شهرهای دنیا انسانها از حداقل آزادی عمل برخوردار میباشند.اما حاکمان اشرف به هیچ کدام از معیار ها و ارزشهای تمدن بشری وقعی نمی نهندو با ساکنین این مکان مثل بردگان برخورد میکنند. افراد ساکن در این مکان در برابر دستورات رهبرو مسئولین فرقه از حق هیچ انتخاب و اظهار نظری برخور دار نیستند بلکه تنها باید اطاعت کننده محض باشند. بنابراین اطلاق نام شهر به این مکان کثیف و آلوده به مصداق توهین به همه دستاوردهای زندگی مدنی انسانها میباشد.در اشرف مسئولین و حاکمان آن هیچ ارزش انسانی را به رسمیت نمیشناندو به آن پایبند نیستند. اشرف یک شهر نیست.شرایط حاکم بر اشرف بدتر از همه زندانهای دنیاست.! با این تفاسیرتنها نامی که به اشرف میتوان نهاد آخرین اردوگاه کار اجباری جهان میباشد.آری این جا اشرف است! این مکان سرد و ظلمانی اردوگاه کار اجباری اشرف نام دارد.
در اینجا بوی مرگ و نیستی به مشام میرسد.در اینجا هیچ نوری یافت نمیشود. تنهاچیزی که در اردوگاه کار اجباری اشرف خودنمایی میکندنفرت، کینه و نابودی است………..!.
محسن عباسلو، کانون آوا، ششم ژوئن 2007