روزگاری مردی بود که ماشین نداشت اما آرزوی آن را همیشه در دل داشت. شبی او برای همسر و فرزندانش رویاهایش را به تصویر کشید و اینگونه گفت: می خواهم یک ماشین شیک بخرم که خیلی زیبا، تندرو و محکم باشد. وقتی آن را خریدم هر روز آن را تمیز می کنم و اجازه نمی دهم لکی رویش بنشیند. با اشاره به بچه ها گفت، شما حق ندارید با کفش کثیف وارد ماشین شوید. او مشغول تعریف رویاهایش بود که ناگهان دید دو تا از بچه هایش با هم دعوا می کنند. علت را پرسید، مشخص شد که بچه ها بر سر اینکه کدام شان روی صندلی جلوی ماشین بنشیند دعوا دارند. پدر بلند شد و محکم توی گوش هر دوی آنها زد و رو به همسرش با لبخندی از غرور گفت، صندلی جلو فقط برای مادر شماست.
دعوای مریم رجوی با پسر شاه و سلطنت طلب ها هم بی شباهت به این داستان نیست. اربابان غربی و عبری و عربی شان با تبلیغات وسیع در فضای مجازی (مثل رویای آن مرد که در واقعیت وجود خارجی نداشت) مدعی این هستند که در ایران هر روز قیام و آشوب است و کار از دست دولت خارج شده است. مریم قجر که همراه با شوهر گور به گور شده اش آنقدر دروغ گفته اند که عادت غیر قابل تغییرشان شده است، در حالی که اعضای گرفتار فرقه را سال هاست از دنیای بیرون فرقه قطع کرده و مسئولین فرقه اش با اسم و عناوین جعلی فقط در فضای مجازی جرات حضور داشته و اخبار دروغ نشر داده و آن را با عناوین مختلف بازنشر می دهند، در حالی که 40 و اندی سال است که مثل خر در گل سرنگون کردن جمهوری اسلامی ایران مانده اند، در فضای مجازی هر روز ادعاهای جدید اما دروغی را مطرح می کند. حالا هم سر اینکه چه کسی بعد از سرنگونی حکومت را بگیرد با پسر شاه دعوا دارد و می گوید در ایران مردم قیام کردند و شعارشان این بوده “نه شیخ و نه شاه” !!
هر چند دعوای مریم قجر با پسر شاه مانند دعوای همان دو فرزند است که بر سر یک رویا بیش از چهل سال است که با هم دعوا دارند. اما سوال این است که این مردم که به قول مریم قجر آنچه نمی خواهند را می گویند، چرا یک بار هم که شده شعار حمایت از رجوی را نمی دهد و آنچه که او می خواهد را نمی گویند؟
جواب البته واضح است. زیرا چنین چیزی واقعیت ندارد. چون مریم قجر و فرقه تروریستی و وطن فروش رجوی منفور مردم ایران بوده و آنقدر در ورطه خیانت و جنایت فرو رفته اند که حتی مخالفان حکومت ایران هم حاضر نیستند با آنها بر سر یک میز بنشینند چه رسد به اینکه مردم ایران برای او شعار داده و خواستار او باشند. این ادعای مریم قجر یاد آور ضرب المثل معروف خودمان است که :
شتر در خواب بیند پنبه دانه، گهی لف لف خورد گه دانه دانه
صالحی