چند روز پیش خبر مرگ یکی دیگر از زنان اسیر در فرقه رجوی به نام “مریم محمد” به علت بیماری نامشخص منتشر شد. زنان گرفتار در این فرقه یکی پس از دیگری به سن ۵۰ و ۶۰ نرسیده می‌میرند تا بانک خون مریم رجوی برای بهره برداری‌های رسانه ای تکمیل شود. به نظر می رسد خود مریم قجر هم برنامه ای برای از میان برداشتن زنان دارد تا زودتر از شر آنها خلاص شوند.
پس از اخراج فرقه به آلبانی مرگ و میرها افزایش یافته و بعد از مرگ موهوم هر کدام از اعضای اسیر بدون هیچ توضیح و ارائه مدرکی فقط می نویسند فلان فرد سال ها بیمار بوده است. این همه آدم بیمار و مرگ و میر در قلعه اشرف۳ طبیعی نیست و نمی‌تواند به طور واقعی فقط به خاطر بیماری باشد مگر چند نفر سرطان گرفته و یا سکته می‌کنند؟ تمام این نشانه ها دقیقا زندگی غیر طبیعی در فرقه رجوی را اثبات می کند. اگر حتی این افراد را چیز خور هم نکرده باشند، شرایط سخت و فشارهای روانی و فیزیکی قلعه بسته ای که از ارتباط با دنیا قطع است اثر خود را روی این افراد می گذارد که اغلب در میانسالی می‌میرند.
در چند سال گذشته حداقل ۵۰ زن مرده و آمار مرگ و میر آنها از مردان فزونی گرفته است. اسامی برخی از آن ها عبارت است از: شهین قاسمی، مرضیه رضایی، مریم طالقانی، بتول رجایی، راضیه کرمانشاهی، رویا درودی، مژگان کوکبی، بهناز مجلل، سعیده شاهرخی، طیبه رحمانی، آذر اکرمی، فاطمه کوه نشین، سهیلا رضایی، خدیجه محمدی، افسانه پیچگاه، بتول طالقانی، فریده ونایی، سمانه بزرگان فرد و…
مشخص است که تمامی این زنان نگون بخت اسیر و قربانی فرقه مخوف رجوی هستند و جان سالم به در نخواهند برد.