به دنبال نامه مدیر عامل انجمن نجات خطاب به مقامات مسئول در دولت آلبانی، صدها تن از خانواده ها از استان های مختلف در داخل کشور به صورت خودجوش نامه های جداگانه ای نوشته و از مقامات مسئول خواستند تا به وظیفه انسانی خود عمل نموده و برای خانواده های دردمند ویزا صادر کنند تا آنان بتوانند از نزدیک سرنوشت عزیزان خود را پیگیری نمایند.
خانواده های بسیاری هستند که فرزندشان بعضا بیش از 4 دهه است که وارد سازمان مجاهدین خلق شده اند اما این افراد از آن زمان هیچگونه ارتباطی با خانواده های خود نداشته اند. برخی از این خانواده ها حدود 4 سال در مقابل پادگان اشرف در عراق دست به تحصن زدند و تنها خواسته آنان دیداری کوتاه با فرزندانشان که چندصد متر بیشتر فاصله نداشتند، بود. اما مسعود رجوی هرگز حاضر نشد به خواست انسانی و عاطفی آنان پاسخ مثبت دهد و برعکس انواع تهمت ها و توهین ها و تهدید ها را نثار آنان نمود و با سنگ و چوب و آهن از آنها استقبال کرد.
خانواده ها در نامه هایشان ضمن معرفی خود و عزیز گرفتارشان در فرقه رجوی و تعداد سالهایی که در بی خبری بوده اند، شرح مختصری از شرایط خود داده و خواهش نمودند تا مقامات دولت آلبانی جهت برآورده شدن انتظارات انسانی آنان اقدام نموده و به رنج و حرمان این سالها پایان دهند. تعداد محدودی از این نامه ها تاکنون در سایت نجات درج گردیده اند.
خواسته های خانواده ها را می توان در سه محور زیر خلاصه نمود:
1. ترتیبی داده شود تا به خانواده های اعضای سابق و فعلی سازمان مجاهدین خلق ویزای ورود به آلبانی داده شود. این خانواده ها و انجمن نجات تعهد می دهند که تابع محض قوانین و مقررات دولت آلبانی و ضوابط تعیین شده از جانب مقامات مسئول باشند.
2. روالی در پیش گرفته شود تا ممنوعیت ها و حصارهای فرقه ای اردوگاه سازمان مجاهدین خلق در آلبانی برداشته شوند و اعضای مستقر در آن بتوانند آزادانه با دنیای خارج در ارتباط باشند و اطلاعات دنیای بیرون در دسترس آنان قرار گیرد.
3. سیاستی اتخاذ شود تا افرادی که در داخل اردوگاه مجاهدین خلق خواهان جدایی می باشند به خانواده های خود و به انجمن نجات دسترسی داشته باشند تا با دنیای بیرون آشنا شده و در صورت تمایل بتوانند زندگی آزاد را انتخاب و تجربه نمایند.
عاطفه نادعلیان