در پی برگزاری سی و دومین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات ۱۰۴ نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق و همچنین ماهیت این سازمان به عنوان یک شخصیت حقوقی، در روز سه شنبه ۹ اردیبهشت ماه، رسانه اصلی مجاهدین خلق موسوم به “سیمای آزادی تلویزیون ملی ایران”، در واکنشی غیرحرفه‌ای و با لحنی عصبی ناخواسته بر اتهامات بیان شده علیه مجاهدین خلق و سران آن در دادگاه، صحه گذاشت.
جلسه اخیر محاکمه سران مجاهدین خلق و شخصیت حقوقی این تشکیلات در شعبه یازدهم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی امیررضا دهقانی برگزار شد. در این جلسه بارها قاضی، وکلا و کارشناسان حاضر از مسعود رجوی نام بردند و اتهاماتی را متوجه او دانستند.
به نظر می‌رسد که انتقاد مستقیم از مسعود رجوی به عنوان متهم ردیف دوم پرونده و اتهامات متعددی که علیه او مطرح شد، مقاومت تشکیلات را در هم شکست و سیمای آزادی را به واکنش پرخاش‌جویانه و خشمگینانه علیه قوه قضاییه ایران وا داشت، واکنشی که در آن هیچ نشانی از پاسخگویی، استدلال منطقی برای رد و حتی انکار اتهامات نیست.
در حالی که در جلسه نهم اردیبهشت ماه، وکیل شکات و کارشناس دادگاه به طور مفصل درباره سوابق تروریستی مجاهدین خلق به ویژه جرم هواپیما‌ربایی شواهد و اسنادی را ارائه دادند و با مرور قوانین بین المللی محاکمه و مجازات مسعود رجوی به عنوان سرکرده گروه تروریستی مجاهدین خلق را الزامی دانستند، رسانه مجاهدین تنها با استفاده از الفاظ رکیک، نامحترمانه و سرشار از خشم، قاضی و کلیت دادگاه را هدف قرار می‌دهد.
همچنین در این دادگاه ماهیت گروه مجاهدین خلق و رهبر آن، شخص مسعود رجوی به عنوان تهدیدی برای جهان معرفی می‌شوند. حملات تروریستی به غیر نظامیان، 8 مورد هواپیما ربایی در آسیا و اروپا، خودسوزی اعضا در سال 2003 پس از دستگیری مریم رجوی در شهرهای اروپایی و فساد اخلاقی مسعود رجوی مواردی بودند که به عنوان مصادیق تهدید مجاهدین خلق برای امنیت جهان در دادگاه مطرح شدند اما در گزارش سیمای آزادی برای دفاع در برابرهیچ کدام از این اتهامات کلمه ای ذکر نشده است.
در جای دیگر در دادگاه مطرح می‌شود که مسعود رجوی هیچ گاه خود مثل یک مجاهد زندگی نکرده است در حالی که بارها انتظار داشته است که پیروانش به عنوان یک چریک عمری بیش از 6 ماه نداشته باشند. ماشین تبلیغاتی مجاهدین خلق قادر نیست که در پاسخ به این اتهام، با ارائه چند عکس، سند یا شهادت افراد ثابت کند که رهبرش به مانند یک چریک زندگی کرده است، چرا که اساسا هیچ گواهی برای استناد وجود ندارد.
به گواه تاریخ، در بحبوحه مبارزات حکومت ایران علیه مجاهدین خلق در سالهای نخستین تاسیس جمهوری اسلامی، مسعود رجوی همرزمان خود، حتی همسر باردار خود را در ایران رها کرد و به خارج گریخت و تاریخ بار دیگر در سال 2003، در زمان حمله نیروهای ائتلاف به عراق و دستگیری مریم رجوی توسط پلیس فرانسه، تکرار شد. مسعود رجوی این بار گریخت و برای همیشه ناپدید شد، اما ماهیت تروریستی تشکیلات او در سایه رهبری او از خفا، تهدیدی است که برای جوامع اطرافش باقی است.
گزارش سیمای مقاومت، در عوض پاسخگویی به اتهامات و در واکنش به احتمال استرداد نیروهایش به ایران، با لحن تمسخرآمیز همیشگی وعده خشونت بیشتر می‌دهد. در این پیام کوتاه، مجاهدین خلق آشکارا اعلام می‌کنند که سزاوار اتهام تروریسم و خشونت هستند. تشکیلات مجاهدین خلق با افتخار اعلام می‌کند که موکلانش همان کانون‌های شورشی خشونت طلب هستند: “موکلان ما در راهند با آتش و شورش و قیام برای گسستن بند از بند نظام.”
این واکنش تشکیلاتی است که هرگز برای جنایاتش پاسخگو نبوده است و در برابر هیچ انتقاد و اتهامی جز به خشونت رفتار نکرده است. این تشکیلات تحت حکمرانی کسی است که در بزرگترین بزنگاهای تاریخی خود در نقطه امن پنهان شده است و افرادش را تشویق به خشونت کرده است. خشونتی که به کشته شدن، نقص عضو، دستگیری و مجازات افراد ختم شده است.
مزدا پارسی